23 jul Film review: The Red Turtle (La Tortue rouge)
Michael Dudok de Wit, de Nederlandse, Oscarwinnende regisseur van “Father and Daughter”, heeft een unieke dubbele primeur weten te bemachtigen met de release van The Red Turtle. Niet alleen is het zijn eerste film die werd gekozen voor het Un Certain Regard programma van filmfestival Cannes, het is ook nog eens de eerste niet-Japanse film (ooit!) geproduceerd door Studio Ghibli. Als groot Ghibli liefhebbers waren wij dan ook erg benieuwd of deze film op gelijke voet kon komen te staan met de wel-Japanse Studio Ghibli producties en meesterwerken.
Op een onbewoond eiland
Er raast een heftige storm over de oceaan, en in het woeste water probeert een man met al zijn macht om niet ten onder te gaan. Hij weet zichzelf maar net boven het wateroppervlakte te houden en houvast aan iets te vinden. Na wat een lange worsteling lijkt geweest te zijn, wordt de man na enige tijd wakker op een onbewoond eiland. Al snel is het duidelijk dat het genoodzaakt lijkt te zijn om aan een nieuw bestaan in zijn eentje te beginnen.
Het verhaal zal je vanaf het begin van de film niet veel meer dan dit “vertellen”. En dat bedoel ik letterlijk, aangezien er geen woord in wordt gesproken! Afgezien van een “hey!” of een kreet van angst, vermoeidheid of verbazing. Je zult het moeten doen met de uitingen, lichaamsgebaren en de aanwezige beelden die op het doek verschijnen.
We weten niet waar de man vandaan komt, wat hij deed voordat hij aanspoelde op het eiland en in welke tijd de film zich afspeelt. De enige leidraad die we hier over kunnen vinden is misschien aan de kleding dat het strijkorkest op het strand draagt, dat de man zich op een bepaald moment in de film inbeeld. En dat geeft nog niets weg. Want wie zegt dat we niet over andere tijden kunnen dromen?
Gevangen
Onze naamloze hoofdpersoon krijgt het zwaar te verduren, maar ondanks het tekort aan gevarieerd voedsel, lijkt hij nog erg actief te zijn en gelukkig beschikt het eiland over en bamboebos. De man probeert dan ook meerdere keren te ontsnappen door een zijn eigen vlot te bouwen, helaas zonder enig succes. Hij raakt innig vertrouwt met zijn omgeving en raakt al snel haast “bevriend” met de overige eilandbewoners. Vooral de krabben op het eiland lijken zich te gedragen als kleine hondjes.
Maar er gebeuren vreemde dingen op het eiland. Zo lijkt deze haast een magisch. Elke keer wanneer de man een nieuwe poging doet om weg te komen met zij vlot wordt deze, als hij een eindje van de kust is afgedreven, vernietigd door een onverklaarbare kracht. Maar waarom? Wat wil deze kracht bereiken door de man het eiland niet te laten verlaten? En wat of wie is het?
Noodgedwongen gaat onze man onvermoeibaar verder met overleven en leven op het eiland terwijl hij erachter probeert te komen wat er met hem gebeurd is en of hij ooit nog weg zal kunnen komen…
Unieke uitvoering
Het blijft moeilijk om iets over deze film te vertellen en waarom deze nou zo goed is zonder meteen teveel te verraden. Juist de grote momenten in deze film zijn de keerpunten die het geheel zo spannend en krachtig maken. Voor mij voelt het geheel echter haast aan als een nieuwe vertelling van het eeuwenoude, Bijbelse verhaal van Adam en Eva. Niet dat er nou echt een link met het verhaal wordt gemaakt maar toch had het er voor mij wel wat van weg.
Zoals gezegd is dit de eerste niet-Japanse Ghibli Film. Maar door een nauwe samenwerking met Ghibli’s Isao Takahata (onder andere verantwoordelijk voor “Grave of the Fireflies” en “The Tale of Princess Kaguya”) was het bewegende prentenboek-gevoel bij mij wederom sterk aanwezig. Het achterwege laten van de dialogen zorgde ook voor een hoger gehalte aan prachtige muziek en intensere momenten tussen de man en zijn prachtige omgeving.
Eigen invulling
Zoals men weet staat Ghibli niet bekend om de grote glimmende ogen die vele andere anime hebben. Dit is bij deze film ook niet het geval. De personages zijn op zichzelf erg simpel, maar hun uitdrukkingen en gebaren zijn hierdoor des te groter en belangrijker. Het verhaal is zo ijzersterk neergezet en er is zo goed gelet op gebaren, lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen dat er eigenlijk geen woorden nodig zijn.
Doordat er geen dialogen inzitten vind ik deze film persoonlijk echter niet geschikt voor de allerkleinste, omdat het wellicht voor hen wat moeilijker te volgen valt. Mij gaf het in ieder geval stof tot nadenken en hier en daar een enorme brok in de keel. Mocht je bang zijn dat het wellicht saai is, geen zorgen. Niks is minder waar want juist doordat er geen gebruik wordt gemaakt van spraak, kunnen je zintuigen makkelijker plaatsmaken voor de andere ervaringen en wordt je zelf meer aan het denken gezet. Wat zou jij ervaren? Hoe zou jij je voelen? Wat zou jij denken?
Wat mij betreft is het dan een zeer geslaagde Studio Ghibli film geworden, ondanks dat deze niet overduidelijk Japans is. Door goed gebruik van mooie animaties, een interessant verhaal en ijzersterke vertelling is The Red Turtle een prachtige film: van het allereerste begin tot de laatste aftiteling.
Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op:
Geen reactie's