Game review: world of final fantasy

Game Review: World of Final Fantasy

We hebben de laatste tijd een hoop game knallers geserveerd gekregen! Niet alleen hebben we de gloednieuwe Pokémon Sun en Moon mogen binnenhalen maar ook het lang verwachte Final Fantasy XV. Wat stilletjes voorbij gegleden is, is de release van nóg een Final Fantasy game, namelijk World of Final Fantasy voor PSVita, Playstation 4, en sinds 2019 ook voor de Nintendo Switch.

Magische tweeling

In World of Final Fantasy speel je als de tweeling Reynne en Laynn, twee legendarische Mirage Meesters die hun geheugen en grootste deel van hun krachten zijn verloren. Je zet nu alles op alles om jullie geheugens terug te vinden. Dit doe je door zoveel mogelijk mirages, ofwel monsters, te bevechten én vangen met je speciale “prisms”.

Het spel begint in een mysterieuze wereld waar je na een korte introductie met een intrigerende dame aan je echte avontuur begint. Je wordt naar de wereld van Grimoire gestuurd waar je in chibi (Lilikin)-vorm kunt rondlopen of in je normale (Jiant)-vorm. Hier maak je langzaam kennis met alles wat World of Final Fantasy je te bieden heeft

Zeker het begin is flink in komen. Je bent ongeveer een uur bezig om uit de tutorial-fase te komen en je echt met het verhaal verder kunt gaan. Je ziet hier al snel dat je weinig kunt ontdekken en dat je eigenlijk vaste paden of moet gaan. Ook is er weinig intereactie met de omgeving en in die zin lijkt het dan ook erg op de oudere FF games.

Bekende gezichten

Al vechtende reis je van plek naar plek terwijl je puzzels oplost, quests voltooid en je verzameling mirages uitbreid. Tijdens je reizen kom je een hoop bekende plekken tegen, maar dan in het jasje gestoken van World of Final Fantasy. Ook komen we nog een hoop oude bekenden tegen uit de eerdere games zoals Cloud en Squall. Vooral voor de fans van de franchise een leuke touch.

1303304486068676266
07ebb4bb5793a0750765a1eef053ef4d_1920_kr


Pokémon in een ander jasje?

Ondanks dat de game zo schattig en onschuldig overkomt is deze alles behalve kinderlijk en biedt het een uitgebreid vechtsysteem waar aardig wat bij komt kijken. Tijdens de gevechten zie je o.a. weer het (timed) turn-based vechtsysteem voorbij komen. Deze wordt beïnvloed door allerhande voordelen en stats die je kunt opbouwen door goed gebruik te maken van je Mirages.

2889745-battle_01_fix001

Zoals gezegd moet je deze bevechten en vangen. Door deze te vangen krijg je niet alleen nieuwe krachten en extra hulp bij het vechten maar vordert het verhaal, kunnen ze je helpen met het oplossen van puzzels en vinden van items, maar voeg je ze ook toe aan je totale verzameling. Pokémon fans zullen, zeker bij het zien van de animatie, niet anders kunnen dan de vergelijking maken met de Pokémon games en in principe werkt het ook zo.

Je vecht namelijk ook met je Mirages, je hebt geen wapens die je kunt kopen, vinden en upgraden. Alles gebeurd met de Mirages die je vangt. Bijzonder is vooral het stacking-systeem wat er met deze beestjes bedacht is. Je kunt ze namelijk, afhankelijk van de Mirage en je eigen vorm, op je hoofd met je meedragen. Hierdoor worden de abilities van je personage én die van de Mirage (gedeeltelijk) gecombineerd. Hierdoor heb je bijvoorbeeld meer HP, kun je sterkere aanvallen doen of gebruik maken van element-voordeel.

Dit brengt een nieuwe dimensie met zich mee in de gevechten en opent een hele nieuwe wereld aan strategisch denken. Zeker bij grote gevechten kun je er niet altijd komen met maar gewoon blijven aanvallen en zul je goed gebruik moeten maken van alle elementen en mirages. Eerlijk is eerlijk, het ziet er vrij belachelijk uit en het is in het begin even wennen maar na een poosje spelen raak je (in elk geval ik) best gecharmeerd van en is het leuk om allerhande combinaties uit te proberen. Al heb je ze niet echt vaak nodig want buiten wat Boss-gevechten zijn de meeste vrij simpel.

Teveel gevechten

Wel erg frustrerend is de frequentie waarop je gevechten aan gaat. Zeker in dungeons ben je constant bezig en, in tegenstelling tot Pokémon zijn er jammer genoeg nergens repels te verkrijgen en kan het dan ook onnodig lang duren om voortgang te maken. Af en toe ben ik dan ook maar gewoon gefrustreerd gestopt, simpelweg omdat ik de monsters uit een bepaalde dungeon kon dromen. Dit wordt nog eens extra versterkt door de enorme lengte van de game, maar liefst 100+ uur steek je er in voordat je de main-campaign voltooid hebt.

world_of_final_fantasy_2

Waar World of Final Fantasy echter heel erg in uitblinkt is de humor. Er zijn tal van leuke gesprekken en de meest fantastische puns. Niet allen even sterk maar ik heb maar wat vaak moeten grinniken. Al met al werkte deze combinatie van de Final Fantasy wereld met schattige chibi-vormpjes en het monstertjes verzamelen voor mij wel. Het voelde een beetje alsof ze Pokémon, Dragon Quest en Final Fantasy in één gooiden: het vang-element van Pokémon, de vibe en graphics van Dragon Quest, en de personages, wereld en vechtsystemen van Final Fantasy. Dit hebben ze echt uitstekend gedaan.

Fantastische spin-off

Het is dan wel geen main-game, het geheel staat als een huis en is keurig uitgewerkt (misschien met uitzondering van de difficulty-spike van de eindbaas). Het is absoluut geen slechte game en Square Enix heeft op een goede manier de game en haar elementen weten neer te zetten.

Uiteindelijk is World of Final Fantasy dan ook een zeer degelijke game maar het (ietwat onoriginele) verhaal, de volledig lineaire wereld, het vele grinden, en hoge kawaii-factor zullen niet iedereen weten te bekoren. En gezien de release van Pokémon Sun/Moon en FFXV is dit dan ook een titel die bij velen wat lager op het lijstje zal komen te staan.

Joyce
desushitimes@gmail.com

Joyce is de oprichtster van The Sushi Times en schrijft inmiddels al bijna 10 jaar over alles dat te maken heeft met Japan. Verder is ze gek op anime, gaming, Pokémon, Animal Crossing en alles dat kawaii is. Daarnaast is ze ook een fanatieke Japanse hobby chef, wat tot uiting komt op ProefJapan.com!

Geen reactie's

Geef een reactie