Japanse band Jupiter. JUPITER: TEARS OF THE SUN (RECENSIE)

Jupiter: Tears of the Sun (Recensie)

Jupiter is altijd een bijzondere band geweest, en niet alleen doordat vier van de vijf bandleden eigenlijk in de band Versailles zitten! Na de reünie van Versailles was ik dan ook even bang dat het over was met Jupiter. Vooral toen bassist Masashi en topdrummer Yuki uit de band stapten, maar wel in Versailles bleven spelen.

Gelukkig kwamen er begin dit jaar betere berichten. Zanger Zin en gitaristen Hizaki en Teru deden een paar optredens met de ritmesectie van Cross Vein en kondigden nog geen maand geleden aan dat bassist Rucy en voormalig Roach-drummer Daisuke zich definitief bij de band aansloten. Tussendoor werd ook nog de release van de nieuwe mini-cd ‘Tears Of The Sun’ aangekondigd. Hierop is niet alleen te horen dat Jupiter nog altijd springlevend is, het vijftal laat zich zelfs van een verrassende kant horen.

In essentie is ‘Tears Of The Sun’ een typische Jupiter-release. Jupiter was altijd al een beetje het meer gitaargerichte broertje van Versailles en om spectaculair gitaarwerk zit de band wederom niet verlegen. De wervelende solo’s van Hizaki en Teru vliegen je om de oren, maar ook de riffs zijn lekker intens en overwegend behoorlijk snel. Tears Of The Sun zelf is ook een single zoals je die van Jupiter kunt verwachten. Het is een uptempo, melodieus powermetalnummer met een subtiele symfonische ondertoon en zo’n refrein dat in je hoofd blijft hangen zonder dat je ook maar een woord Japans spreekt.

Opvallende verschijning

Toch is ‘Tears Of The Sun’ anders. Allereerst zijn er opvallend veel teksten in het Engels en ten tweede zijn de melodieuze deathmetal elementen waar het vijftal voorheen meer dan duidelijk mee flirtte in nummers als Darkness en Allegory Cave aanzienlijk prominenter geworden. Eerder bewees de band al dat deze invloeden opvallend goed met de symfonische inslag van Jupiter te combineren waren en dit keer worden we getrakteerd op drie nummers die een beduidend extremere richting inslaan dan op basis van het Versailles-verleden van de gitaristen te verwachten is.

Het meest opvallend is The Crucifixion. In de aanloop naar de release verraadde Teru al dat dit nummer blackmetal invloeden zou hebben en de door blastbeats ondersteunde riff in het refrein wijst inderdaad die kant uit. Opvallend genoeg is dat een van de weinige passages in het nummer waaroverheen Zin zijn cleane stem gebruikt en die dwarse benadering bevalt mij wel. Verwacht overigens niet de duistere, primitieve blackmetal waar Noorse bands in grossieren: The Crucifixion is weliswaar een frisse interpretatie van Jupiters geluid, maar de theatrale melodeathsound past zo in het rijtje van voorgenoemde nummers.

Ook We Against vaart een wat ruigere koers, al is dat nummer qua stijl iets uitzonderlijker. Het is een midtempo stamper met een zeer open refrein. Zelf ben ik erg gecharmeerd van de achtergrondzang, die het gevoel van saamhorigheid dat het nummer lijkt uit te stralen versterkt. Guilty As Sin circuleert al langere tijd, omdat het eerder als de b-kant fungeerde van de single The Spirit Within Me. Buiten Japan is deze single via de normale weg helaas niet verkrijgbaar. Door de combinatie van pakkende melodieën en brute passages past Guilty As Sin perfect bij de rest van ‘Tears Of The Sun’. De dreigende feel in de aanloop naar het refrein is briljant en de gitaarsolo’s zijn misschien wel de beste van de hele release.

Vocale grenzen verleggen

Waar Zin op het tweede album ‘The History Of Genesis’ op zoek was naar de grenzen van zijn stem, is hij op ‘Tears Of The Sun’ bewust bezig met het verleggen van die grenzen. Zelfs in het rauwere werk zit een variatie die zeldzaam is in de Japanse metal. Daarmee is hij naast de gitaargerichtere koers een belangrijke reden dat ik Jupiter een betere band vind dan Versailles.

Zijn heldere timbre luistert veel prettiger weg dan het overdreven melodramatische gedoe van Versailles-zanger Kamijo en hij heeft een brul en een krijs in huis die opvallend intens zijn. Dat is misschien niet direct waar ik naar op zoek was toen Jupiters debuutalbum ‘Classical Element’ mijn liefde voor symfonische powermetal helemaal opnieuw aanwakkerde, maar Zin en de rest van de band onderscheiden zich er inmiddels wel door. Bovendien is het bij Jupiter nooit alleen maar brute kracht. Hun arrangementen zorgen altijd voor een soort elegante klasse en een gevoel voor drama.

Niet helemaal perfect

Is er dan niets aan te merken op ‘Tears Of The Sun’? Jawel. De mini-cd wordt afgesloten met een “symfonisch” arrangement van Topaz, de laatste single die de band in de oorspronkelijke bezetting uitbracht. En hoewel de powerballade zich goed leent voor deze benadering met alleen zang, piano en strijkers, had ik liever The Spirit Within Me of een compleet nieuw nummer als slotakkoord gehoord.

Dat is echter slechts een klein smetje op een ronduit uitstekende release. Wellicht geeft mijn opluchting dat Jupiter nog bestaat en ambities voor de toekomst heeft wat extra elan aan ‘Tears Of The Sun’, maar feit is dat we hier op een aantal uitstekende nieuwe nummers worden getrakteerd, die bovendien laten zien dat gitarist en voornaamste componist Hizaki vastberaden is om meer van Jupiter te maken dan alleen “Versailles met een andere zanger”.

Voor wie de heftigere nummers van de twee tot dusver verschenen Jupiter-albums te zwaar vond is het raadzaam om eerst even naar ‘Tears Of The Sun’ te luisteren. Voor ieder ander is dit verplichte kost.

Nu nog vinden!

Zoals met vele soorten Japanse muziek is het niet altijd makkelijk om eraan te komen binnen Nederland, hier vind je echter enkele goede startpunten. Maar op Amazon en met name CDJapan kun je erg veel vinden, al heb je dan wel wat meer verzendkosten (en eventueel importkosten).

Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie