21 dec Kerstvakantie must-have: Dragon Quest XI (Game Review )

Hoewel veel games het nodig vinden zichzelf constant te vernieuwen is er één JRPG franchise die altijd trouw aan zichzelf blijft: Dragon Quest. De franchise is al jaren een begrip onder liefhebbers van het genre en volgens velen zelfs de absolute grondlegger van de JRPG in het algemeen. Het is verreweg een van de meest geliefde en meest gespeelde gaming franchises in Japan, maar weet desondanks het westen nog altijd niet te veroveren. Hopelijk komt daar met Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age eindelijk verandering in. Want man, oh man, wat een knaller van een game!

Cliché maar vernieuwend

Vanaf het eerst moment dat het Tokyo Metropolitan Orchestra begint te spelen in de intro zit je vast in de game. Met name voor spelers al bekend met de franchise zullen de bekende melodieën je kippenvel bezorgen en je direct meeslepen in deze nieuwe, maar toch vertrouwde wereld.

Als de “Luminary” moet je op een tocht gaan om jezelf te ontdekken en het kwaad uit de wereld te helpen. Hoe weet nog niemand maar alles lijkt er op te wijzen dat je naar Yggdrasil moet, de levensboom. Deze tocht gaat echter niet zonder slag of stoot en gedurende je reis zal je maar al te vaak in de problemen komen. Gelukkig sta je er niet alleen voor en maak je al snel enkele belangrijke vrienden die je op je avontuur zullen vergezellen.

Het is een verhaal dat we al tientallen keren hebben gehoord en gespeeld én toch weet Dragon Quest van dit standaard verhaal een meeslepend avontuur te maken waar je geen genoeg van kan krijgen.

Waardevolle vrienden

Zoals gewoonlijk is de hoofdpersoon behoorlijk vlak en zit er weinig persoonlijkheid in, gelukkig wordt dit ondersteund door een uitgebreide en kleurrijke cast aan andere personages die qua persoonlijkheid net zo kleurrijk als hun uiterlijk zijn. Zij zorgen onder andere voor een hoop humor tijdens je avonturen.

Wel blijft het soms lastig om de personages uit Dragon Quest niet te gaan vergelijken met Dragonball Z. Met name wanneer Erik in PEP-modus belandt heb ik elke keer nog te neiging om “SUPER SAIYAN!” te roepen of verwacht ik dat hun haar gekke dingen gaat doen.

Natuurlijk niet zo vreemd want beide franchises zijn van de hand van de legendarische Akira Toriyama, en zijn kenmerkende stijl komt uitermate goed tot zijn recht in Dragon Quest.

Voice acting

Wat ook direct op valt is natuurlijk de voice acting. Wellicht niet zo bijzonder in games maar wél voor Dragon Quest. In het verleden is de Dragon Quest franchise altijd een game geweest die het volledig zonder voice acting deed. Dit keer hebben ze echter een verrassing voor de westerse fans: voice acting!

We zeggen hierbij wel specifiek voor de westerse fans, er is namelijk geen Japanse voice pack beschikbaar. Persoonlijk vind ik dit echt een gemis want juist JRPG’s speel ik bij voorkeur in het Japans. Dit draagt naar mijn idee veel meer bij aan de atmosfeer van een game, en om de personages nu met allerhande Engelse accenten te horen praten voelt het constant als een mismatch tussen wat ik zie en hoor. Op een paar hele vervelende stemmen na is de voice acting gelukkig wel erg goed maar stiekem hoop ik de volgende keer toch ook op een Japanse voice pack.

Grafisch Genieten

Het is echter bovenal de wereld die je op spectaculaire wijze mee het verhaal weet in te trekken. De schitterend vormgegeven wereld kent alle clichés van zanderige woestijnen tot ijzige sneeuwvlaktes maar wederom weer zodanig neergezet dat het gewoon past en geen enkel moment verveeld.

Ook is het erg leuk om bepaalde gebieden zo ontzettend duidelijk te herkennen als referenties naar plekken in de echte wereld. Zo lijkt Puerto Valor hevig geïnspireerd door het Griekse Santorini en is er zelfs aan Nederland gedacht in Zwaardsrust, met uiteraard diverse molens.

Dit alles is op zeer kleurrijke en gedetailleerde wijze neergezet, zonder de “cartoon” style te verliezen. De haast cell-shaded graphics zijn ontzettend goed en vloeiend neergezet, en ondanks dat je soms wel een beetje een copy+paste gevoel krijgt bij sommige struiken of planten is dit niet storend genoeg om negatief over te zijn.

Grote ontdekkingstocht

Daarbij ben je ook te druk met je ontdekkingstocht om op dat soort details te letten. De nieuwe mogelijkheden om je omgeving te ontdekken draagt nog eens extra bij aan het gevoel van een geheel nieuwe wereld. Zo kun je over de heuvels razen met je paard, of door de moerrassen vliegen met de monsters die je daar verslaat.

Sowieso heb je meer vrijheid om van de paden af te gaan en nieuwe gebieden te ontdekken. Je loopt nog steeds vaak zat tegen de bekende “invisble walls” aan maar je hebt meer vrijheid dan ooit tevoren. Tal van side quests zorgen er voor dat je wordt aangemoedigd om de wereld te verkennen door op zoek te gaan naar bijvoorbeeld zeldzame items, of om verborgen “targets” neer te schieten met je kruisboog.

Een verademing hierbij is ook de quest marker. De laatste tijd zien we een trend van veel te makkelijke quests waarbij je alleen nog maar naar een pijltje op je plattegrond hoeft te lopen en alles al voor je klaar staat. In Dragon Quest XI verwijzen ze je naar hints op de map, NPC’s die je in de goede richting kunnen wijzen, of een algemene gebied markeren. De exacte locaties zal je echter zelf moeten ontdekken.

Dit wordt ook nog eens aangevuld door allerhande kleine verrassingen die je tegenkomt in dorpen, huizen, of gewoon in de wildernis. Hierdoor krijg je echt weer een beetje het avontuurlijke gevoel van vroeger terug.

Flink vechten

Op je tocht door de wildernis van het spel zul je regelmatig het gevecht aan moeten gaan met de welbekende monsters uit de Dragon Quest franchise. Van uiteraard de slimes tot vernieuwende monsters zoals de Cruelcumber en de Lips. Sommige zijn zo bizar neergezet dat het soms bijna een grens over gaat maar dat maakt het eigenlijk toch ook wel weer grappig.

Het is op deze momenten dat het spel toch ook nog wat vernieuwing toont. Want hoewel de basis van de turn-based gevechten gelijk is gebleven zijn er wel een aantal kleine wijzigingen die het geheel naar een volgend niveau tillen. Zo is de A.I. van je teammaten een stuk beter ingericht en zelf aan te passen. Hiermee kun je de personages perfect laten aan sluiten op jouw speelstijl. Zo heb je de keuze ze volledig automatisch te laten vechten met of zonder focus op bijvoorbeeld healing. Of ervoor kiezen om zelf elke move te bepalen.

Ook nieuw hierbij is de speciale “pep” modus waarbij personages een speciale kracht krijgen en bijzondere aanvallen uit kunnen voeren. Hebben meerdere party members tegelijkertijd de pep modus effectief dan kunnen de aanvallen gecombineerd worden tot unieke special moves die met nog meer drama een gevecht kunnen beëindigen.

Wat hierbij goed naar voren komt is dat tactiek steeds belangrijker wordt naarmate het spel vordert. Je zult echt goed moeten nadenken welke aanvallen je gebruikt, wat voor armor je draagt, en hoe je je personages in zet. Dit maakt de gevechten des te leuker en voorkomt dat het grinden voor experience en gold vervelend wordt.

Hier heeft het spel absoluut een mooie balans in gevonden. Met name voor mensen nog niet bekend met het genre of grinden is dit een goede manier om er in te komen.

Tijdloze klassieker

Als liefhebber van het klassieke JRPG genre en turn-based gevechten is er mijn inziens dan ook geen betere game op de markt op dit moment dan Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age.

En eigenlijk omschrijven ze dit bij IGN nog het mooiste “Het spel neemt je terug naar een JRPG-wereld voordat turn-based een vies woord werd en toen ‘micro-transacties’ nog een glinstering waren in de ogen van hebberige CEO’s. Het is meer dan nostalgie dat Dragon Quest XI zo waardevol maakt. Dragon Quest XI houdt stellig en ongegeneerd vast aan haar tradities, maar maakt daar juist een mooie, eigentijdse game mee. Meer nog dan uitstapjes als Bravely Default en Octopath Traveler laat het zien dat de systemen van de 8- en 16-bit JRPG nog altijd steekhouden. Een betere JRPG ga je deze generatie niet ervaren.”

Dragon Quest XI is dan ook een game die iedere liefhebber én nieuwkomer binnen het JRPG genre gewoon moet spelen. Je zult zien dat je in no-time de controller niet meer los kunt laten!

Dragon Quest XI is nu beschikbaar op de Playstation 4 en PC maar er lijken ook plannen te zijn voor een Nintendo Switch port in de toekomst (eind 2019 op z’n vroegst).