18 feb The Prince in His Dark Days (Manga Review)

Atsuko is ongelukkig. Ze woont alleen met haar vader, een vervelende alcoholist die alleen maar misbruik van haar maakt en totaal niet voor haar zorgt. Ze is op zichzelf aangewezen en doet haar best de eindjes aan elkaar te knopen, zelfs als dat betekent dat ze op dat moet met vieze, oude mannetjes.

Haar leven komt echter totaal op de kop te staan wanneer ze per ongeluk de stinkende rijke Itaru tegenkomt. Ze lijken namelijk sprekend op elkaar en dat komt goed uit want enkele dagen later verdwijnt Itaru! Hier mag echter niemand achter komen om te voorkomen dat het bedrijf van zijn vader imago schade ondervindt. De oplossing? Atsuko laten doorgaan voor Itaru. Atsuko neemt zonder twijfel het aanbod aan, niet alleen omdat ze een oogje heeft op één van de vrienden van Itaru maar ook omdat ze het ziet als de perfecte kans om aan haar armzalige leventje en wrede vader te ontsnappen. Maar is het leven van een rijkeluiszoontje wel zo mooi als het lijkt?

Crossdressing

Crossdressing anime zijn niks nieuws en enkele zeer bekende zoals Ouran High School Host club zijn inmiddels echte klassiekers. De manga van The Prince in His Dark Days zal dit echter nooit worden. Let op wat volgt zijn enkele spoilers.

Hoewel het concept en plot leuk bedacht zijn is de uitwerking erg slecht en voelt ontzettend onrealistisch aan. Itaru en Atsuko zien elkaar twee seconden waarop Itaru besluit om haar te kidnappen. Waarom? Om haar vervolgens in zijn slaapkamer gedwongen uit te kleden en haar schooluniform aan te trekken. Vervolgens mag ze weer weg en het volgende moment is Itaru vermist en wordt ze gevraagd zijn plek in te nemen.

Gebrek aan motivatie

Nergens wordt er echt een goede motivatie gegeven voor het feit dat ze dit zonder morren doet, ja een hint naar een romance, geld, en het ontvluchten van haar leventje. Ik snap dat je als manga niet te langzaam wilt zijn in het neerzetten van je daadwerkelijke verhaallijn maar er is ook zoiets als overhaastig te werk gaan en dat is hier echt het geval geweest. Iets realistischer en menselijker had dit wel mogen worden neergezet.

En het gebrek aan menselijkheid mist eigenlijk in een groot deel van deze manga en haar personages. Atsuko is een vlak, leeg, character zonder pit. Wellicht is dit gekomen door haar vader en de manier waarop ze is opgegroeid maar het frustreert toch behoorlijk dat ze alles maar laat gebeuren.

Valkuil

Een valkuil waar ook weer in getrapt wordt is het teveel steunen op overtrokken personages en stereotypen in, vooral de volwassen characters. Zo is de moeder van Itaru het type “boze stiefmoeder die kinderen haat” en Atsuko’s vader komt gewoon niet verder dan “kwade alcoholist”.

Natuurlijk hoeven dit niet meteen volwaardige personages zijn (hun rol is immers beperkt), maar iets meer moeite in de ontwikkeling hiervan had wel gemogen. Hierdoor was de algehele geloofwaardigheid van de serie wat beter geweest.

Spijtig genoeg vertaalt zich dit ook naar de artstyle, indeling van panels en vertelling: gehaast, chaotisch, en simpelweg niet mooi getekend. Ook heb ik het vermoeden dat de vertaling hier ook niet altijd even lekker loopt. Al met al kan ik dan ook niet zeggen dat ik deze manga echt een aanrader vind. Wellicht verbetert dit nog in aankomende volumes maar voor nu laat ik het bij deze.

Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op: