Merry’s M-Ology (CD Review)

Merry is alweer ruim vijftien jaar actief en nét geen grote naam in de J-rockscene. Waarom is mij onduidelijk, want waar bijna iedere J-rockband een overduidelijk voorbeeld of een leger volgelingen die alles blind kopiëren heeft, heeft Merry een volstrekt eigen geluid. Geen enkele Japanse band combineert rockabilly, punk, ska, rock ‘n’ roll, alternatieve rock en metal, blues en jazz zo energiek combineert als Merry. Zelf bestempelde de band het ooit als “retrock”.

Dat retro-gevoel is nadrukkelijk aanwezig op hun nieuwe studioalbum ‘M-Ology’, hun negende alweer. Alles aan het album wijst erop dat het vijftal nadrukkelijk heeft gekeken naar de kracht van hun eerste paar platen. Zelfs de titel lijkt op zelfreflectie te wijzen, maar ook de meer visual kei-achtige look op de nieuwe bandfoto’s – het visuele was de laatste jaren vooral beperkt tot zanger Gara en drummer Nero – lijkt op een wedergeboorte te wijzen.

Als de muziek zoals op ‘M-Ology’ is, maakt het me echter geen zak uit hoe ze erbij lopen; het is hun beste album sinds ‘Peep Show’ (2006). Dat vond ik drie jaar terug al van ‘NOnsenSe MARkeT’, maar dit keer doet de band er nog een schep bovenop.

Melodieuzer en speelser

Qua stijl lijkt ‘M-Ology’ nog het meest op ‘Modern Garde’, hun tweede album uit 2004. Dat betekent dat Merry op het nieuwe album nog steeds stevig en energiek klinkt, maar de nadruk ligt wat minder op het zware werk dan bijvoorbeeld op ‘under-world’ (2009) het geval was. Dat is het duidelijkst aan de stem van Gara te merken. Hij schreeuwt, krijst en brult veel minder dan voorheen – vrijwel helemaal niet zelfs – en concentreert zich vooral op herkenbare, melodieuze zanglijnen. Maar ook de ritmes zijn wat speelser en hoewel de gitaren van Kenichi en Yuu nog steeds behoorlijk oversturen, zit er wat meer dynamiek in het gitaargeluid.

De drie singles van het album wezen al enigszins in die richting. Heijitsu no Onna vindt het midden tussen een ballade en een luchtige rocksong, Happy Life is een heerlijk opgewekt rocknummer en Kasa no Ame was het nummer dat mij het meest hoopvol maakte over de richting die Merry op het nieuwe album uit zou gaan. Het is geen directe kopie van hun oude geluid, maar het heeft wel dezelfde kenmerken: de swing in het krachtige, intuïtieve drumwerk van Nero, een niet al te gecompliceerde, maar wel sfeerbepalende baslijn van Tetsu en Yuu en Kenichi die daaroverheen dansen. Het is een van de absolute hoogtepunten van ‘M-Ology’.

Fris

De kracht van het album houdt echter niet op bij de singles. Ergens verbaast het me dat Inugata Shinsei Masochist niet als single is gekozen. Het nummer begint met een frisse rockriff en werkt via een ingehouden eerste en een beukend tweede couplet naar een overtuigend kippenvelrefrein toe. Het lijkt erop dat Merry op ieder album zo’n nummer heeft waar je meteen van gaat houden; de vorige twee albums hadden Fukinkou Kinema en Fukurou, ‘M-Ology’ heeft Inugata Shinsei Masochist.

Het afsluitende titelnummer is een ander hoogtepunt. Na een chaotisch intro waarin de band aangevuld wordt met een viool en een cello werkt de band via een aantal melancholiek, maar toch hoopvol aandoende melodieën naar een prachtige climax toe. De melodie aan het einde van het refrein is nog het mooiste. Verder vallen de verrassend vrolijke rockpolka Black Flag Symptom, de toffe rocker F.J.P en de gestoorde opener Mass Control op. Laatstgenoemde zit vol gekke circusmelodieën, iets wat Merry door de jaren heen vaker gedaan heeft, maar het is al even geleden dat ze zo nadrukkelijk aanwezig waren.

Spontaan en vertrouwd

Voor mij is ‘M-Ology’ het album waarvan ik al tien jaar hoopte dat Merry hem zou maken. Alle elementen waar ik door overdonderd werd toen ik ‘Peep Show’ voor het eerst hoorde zijn ook hier ruimschoots aanwezig. Waar dat voor veel bands echter vaak als een trucje klinkt om het oude publiek terug te winnen, voelt de sound op ‘M-Ology’ spontaan en vertrouwd aan. Ik heb dan ook het idee dat het album precies is wat de heren wilden dat het zou zijn. Toegegeven, Merry is nooit heel ver van hun typerende sound afgedwaald, maar ‘M-Ology’ voelt net iets meer “typisch Merry” dan sommige andere recente albums van ze.

Op de bonus-dvd vind je vijf nummers van een optreden dat zo te zien op dezelfde locatie gehouden wordt als de eerste ‘Many Merry Days’-dvd’s. Het is jammer dat het volledige optreden alleen voorbehouden is aan leden van Merry’s fanclub, maar de vijf nummers die hierop te zien zijn, zijn prachtig in beeld gebracht, fantastisch uitgevoerd en hebben een geweldig geluid, waarmee het met afstand de beste bonus-dvd van een Merry-album tot nu toe is.

M-Ology is nu verkrijgbaar bij o.a. CDJapan.

Tags:
, ,
Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie