ONMYOUZA VERRAST MET ZETTENRANBU (DVD REVIEW)

Onmyouza verrast met Zettenranbu (DVD Review)

Na het indrukwekkende tweeluik ‘Fuujin Kaikou’ en ‘Raijin Sousei’ was ik verbaasd dat Onmyouza nog zoveel goed materiaal in zich had om het eind vorig jaar verschenen ‘Karyo-Binga’ te vullen. Door de frisse aanpak met een iets prominentere rol voor toetsenpartijen en – op sommige nummers – lager gestemde gitaren bleek het een van de beste albums van 2016.

Zoals bij veel Japanse bands, heeft Onmyouza er een gewoonte van gemaakt om met zoveel mogelijk materiaal van het nieuwe album op de setlist op tour te gaan en het resultaat op dvd en BluRay uit te brengen. Het is een dure hobby om al deze releases bij te houden, maar wie van ‘Karyo-Binga’ genoot, doet er goed aan om ook ‘Zettenranbu’ in huis te halen.

Wisselwerking

Onmyouza heeft alles in zich om zowel het J-rockpubliek als het wat traditioneler ingestelde metalpubliek aan te spreken. De gitaarriffs van de band doen meestal vrij sterk aan oude, Britse heavy metal denken, maar de pakkende melodieën en de veelzijdige stem van de uitstekende zangeres Kuroneko zorgen ervoor dat de muziek van Onmyouza ook bijzonder goed behapbaar is voor liefhebbers van melodieuzere Japanse rockmuziek.

Persoonlijk vind ik de wisselwerking tussen de stemmen van Kuroneko en haar echtgenoot, bassist en bandleider Matatabi, veel beter werken dan bij veel andere bands met gemengde zangduo’s. En hoewel Kuroneko terecht de meeste aandacht trekt, is Matatabi een van de meest ondergewaardeerde zangers van Japan.

Energie

Als je ‘Karyo-Binga’ al in huis hebt en de nummers op het album waardeert, zou ik je toch aanraden om ‘Zettanranbu’ ook aan te schaffen. Er zijn veel Japanse concert-dvd’s die niets meer en niets minder zijn dan een getrouwe weergave van de studio-opnamen van de nummers, maar in het geval van Onmyouza is er absoluut sprake van een live energie die iets toevoegt aan de nummers.

Misschien komt dat omdat de band niet zo uitgebreid werkt met backing tracks waar achtergrondzang en toetsenpartijen op staan; live wordt de band aangevuld door toetsenist Masahiro Abe en de meerstemmige zang, waar ook gitarist Maneki – Matatabi’s jongere broer – dikwijls aan meedoet komt uitstekend uit de verf en het lijkt of de band daar door de jaren heen alleen maar beter in is geworden.

Deze energie is ook de grootste meerwaarde van ‘Zettanranbu’. Sporadisch had ‘Karyo-Binga’ door zijn uiterst verzorgde productie de neiging om ietwat klinisch te klinken, maar door het energieke samenspel krijgen de nummers op deze liveregistratie een iets rauwer randje, terwijl de verfijnde composities en arrangementen overeind blijven. Dat is iets wat alleen kan ontstaan als muzikanten langere tijd met elkaar samen spelen en dat is in het geval van Onmyouza zeker zo.

Hoewel Onmyouza vergeleken met andere grote namen uit de Japanse metal een relatief jonge band is, speelden Matatabi, Maneki, Kuroneko en gitarist Karukan voor de eeuwwisseling met elkaar en uitstekende sessiedrummer Makoto Dobashi ondersteunt de band inmiddels ook alweer vijf jaar, terwijl Abe ook alweer ruim een decennium met de band samenwerkt.

onmyo-za-54e5f843b796c
Afbeelding via FanArt TV.

Bovendien is het verbazingwekkend hoeveel beter Kuroneko door de jaren heen is gaan zingen. Ze had altijd al een goede stem en hoewel de meest gestoorde uithalen verleden tijd zijn – die krijs in het begin van Onikiri Ninpocho komt in de buurt – is haar stem stabieler en krachtiger dan ooit. Net als op iedere andere dvd van de band is de wisselwerking tussen Maneki en Karukan uitstekend. Ze vullen elkaar perfect aan: Karukan is er voor de snellere solo’s, terwijl Maneki zich overwegend op melodisch zeer sterke leadgitaarpartijen richt.

Filmisch

Verder is het concert op ‘Zettanranbu’ prachtig in beeld gebracht. Ik weet niet of het door de lichtshow komt of dat er achteraf veel aan de kleuren gewerkt is, maar het ziet er heel filmisch uit. Het is een relatief eenvoudig element, maar het draagt sterk bij aan de sfeer van de beelden. De mysterieuze sfeer van het uitgesponnen Ningyo No Ori wordt versterkt door het beperkte licht, terwijl het projectiescherm openingsnummer Karyo-Binga tot een spannend intro verheft.

Mijn enige bezwaar is dat er weinig verrassingen te vinden zijn tussen de nummers die niet van ‘Karyo-Binga’ komen. De uitvoeringen van nummers als Koga Ninpocho, Rasetsu, Aoki Dokugan en Akkihougan zijn ronduit uitstekend, maar ik had naast Kirameki en Onikiri Ninpocho gehoopt of meer nummers die niet direct voor de hand liggen. Verder kan het wat frustrerend zijn dat de aankondigingen, met name die van Matatabi, héél erg lang zijn, maar deze zijn gelukkig gemakkelijk over te slaan en ze schijnen vrij vermakelijk te zijn voor wie de taal verstaat.

Zoals het Onmyouza betaamt, is ‘Zettanranbu’ wederom een uitstekende, verzorgde concertregistratie, waarop de band fantastisch op dreef is. Hoewel er dvd’s te vinden zijn die een betere dwarsdoorsnede zijn van het oeuvre van de band – ‘Zettanranbu’ richt zich om begrijpelijke redenen vooral op ‘Karyo-Binga’, waavan ieder nummer op de dvd’s of BluRay te vinden is – is het een goede introductie voor iedereen die de band nog niet kent. Onmyouza heeft alles in zich om iedere fan van Japanse rock en metal te overtuigen. Laat je dus niet ontmoedigen door het gebruik van exclusief Japanse titels en geef deze band eens een kans.

Tags:
, , ,
Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie