19 mei Demon Slayer (anime Review)

Demon Slayer lijkt met een onverslaanbare opmars bezig te zijn. Zo wist de recent uitgekomen film in Japan zelfs Spirited Away – de bekende Studio Ghibli film uit 2002 – eindelijk van de troon te stoten als best bekeken anime bioscoopfilm allertijden. Ook hier in het westen lijkt de populariteit van Demon Slayer alsmaar te groeien.

Demon Slayer legaal kijken

Maar met een belangrijke kanttekening. Want de populariteit van Demon Slayer benadrukt maar weer eens een pijnlijk probleem voor vele anime fans; namelijk de beschikbaarheid van anime buiten Japan en de Verenigde Staten.

Demon Slayer is op moment van schrijven nog altijd nergens legaal te kijken in Nederland. Bekende platformen zoals Netflix, Crunchyroll, en Wakanim bieden geen van allen toegang tot de serie vanuit Nederland (en vele andere Europese regio’s). Ontzettend frustrerend wanneer je maar blijft horen hoe tof deze serie is.

Hopelijk komt hier binnenkort verandering in kunnen ook wij legaal naar Demon Slayer kijken, en zijn alternatieven zoals torrents en niet-officiële streaming sites niet meer nodig. Dat is namelijk de weg die wij ook zijn ingeslagen om toch te kunnen kijken waar de hype om gaat. Maar of dat het nou echt waard was?

Typische shounen

Demon Slayer is een typische shounen over de coming-of-age van Tanjiro. Een lieflijke, oudere broer die alles op alles zet om zijn zusje Nezuko haar menselijkheid terug te geven, en wraak te nemen op de Demon die haar menselijkheid heeft afgepakt. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en komt Tanjiro voor alsmaar grotere uitdagingen te staan. Van het verkrijgen van de titel Demon Slayer, tot het ontwikkelen van zijn talenten, er staat hem een lange weg te wachten.

Gelukkig ontmoet hij uiteraard ook nieuwe vrienden die hem helpen in zijn zoektocht, en Nezuko helpen beschermen. Ook wijze, ervaren mentoren passeren de revue. De gevechten worden steeds heviger, de uitdagingen groter, en gaandeweg maken we kennis met een wereld waar niets is wat het lijkt.

Een bekende formule die we al talloze keren voorbij hebben zien komen, en het simpelweg ook goed doet. Actie, humor, sensatie, en drama worden goed met elkaar afgewisseld en zorgen ervoor dat je vanaf het begin af aan gekluisterd aan de buis zit.

Schitterende visuals

Vooral geholpen door de waanzinnige visuals zal je betoverd zijn tijdens de eerste paar afleveringen. Zeker wanneer de eerste echte gevechten losbarsten. Het artwork is namelijk fantastisch in deze serie. Ook de nodige CGI zie je voorbij komen, maar het is geen enkel moment storend. Sterker nog, het geheel is gewoon ijzersterk en bloedmooi.

Niet alleen zijn de character designs mooi om naar te kijken, ook omgevingen en animaties zien er goed uit. Bovenal zijn de gevechten spectaculair om te zien. De ukiyo-e achtige golven die af en toe tevoorschijn komen, spectaculaire vuureffecten, of glitterende vlinders, alles zit vol detail. Je kunt simpelweg niet wegkijken!

Simpele formule

Jammer genoeg houdt deze magie niet lang stand. Na een paar afleveringen ga je de gaten in het verhaal zien, en wordt het storend hoe slecht sommige personages geschreven zijn. Ook ga je de vaste formule van elke aflevering herkennen en raak je het verrassende gevoel wat kwijt. Zo kun je na een paar afleveringen de klok er op gelijk zetten dat er aan het einde van elk groots gevecht een (geforceerde) flashback komt. Hieruit blijkt dan dat de ‘bad guys’ simpelweg een getraumatiseerd verleden, of onvervulde wens hebben, en kan Tanjiro zijn ‘gentle heart’ weer even tentoonstellen.

Eendimensionale personages

Nog storender vond ik echter de eendimensionale personages. Ze zitten zó vast in hun eigen hoekje en persoonlijkheidseigenschappen dat het doodvermoeiend is om naar te kijken. Elke keer als er een scene was met Zenitsu of Inosuke wilde ik het liefst het geluid op mute zetten, hun hysterische gekrijs was bloedirritant.

Maar vooral de Hashira’s – de top Demon Slayers – vind ik niet om uit te staan. Platte personages zonder ook maar enige inhoud, ondanks hun toffe designs! Vooral de eerste introductie vond ik tenenkrommend, terwijl dat juist een belangrijk moment voor dit eerste seizoen was.

Potentie

Misschien dat ik Demon Slayer 15 jaar geleden een stuk indrukwekkender had gevonden, als dit één van mijn eerste shounen ervaringen was geweest. Voor nu blijft Demon Slayer voor mij jammer genoeg niets anders dan een gemiddelde shounen, met mooie visuals maar zwakke personages. Ik heb echter een sprankje hoop dat dit in het tweede seizoen (en misschien ook al de film?) beter zal worden.

Zo zien we aan het einde van het eerste seizoen al een voorzichtige ontwikkeling in Zenitsu en Inosuke. Hun energieniveau is een paar tandjes omlaag gedraaid en ze lijken zich meer bewust van hun omgeving en rol te zijn. Als deze ontwikkelingen zich zo doorzetten geloof ik echt dat Demon Slayer een fantastische serie kan worden, en zou het voor mij de hype ook echt waar doen maken. Want verder tikt deze shounen serie alle vinkjes af!

Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op: