20 feb Devilman Crybaby (Anime Review)

Geen fan van veel bloed en/of seksueel getinte anime (of ben je nog minderjarig), stop dan maar met lezen want Devilman Crybaby heeft het allemaal in overvloed!

Ineens stond de serie op Netflix: Devilman Crybaby. De eerste paar weken heb ik hem een beetje genegeerd maar nadat ik wat cosplays zeg verschijnen raakte ik toch nieuwsgierig. Verder had ik nog niks gezien of gelezen over de serie. Zelfs de trailer had ik niet gekeken voor ik op play drukte.

En man, oh man. Wat een wilde rit lag er voor me in het verschiet. Wat lijkt te beginnen als een anime over de vriendschap tussen twee jongens veranderde al snel in een epische achtbaan van oorlog, demonen, seks, en heel, héél veel bloed!

Vriendschap

Devilman Crybaby begint met twee kleine jongens die op het eerste gezicht niet meer van elkaar kunnen verschillen. De blonde, kille Ryo en de overgevoelige, zwartharige Akira. Jaren later lijken de twee uit elkaar gegroeid te zijn totdat Ryo ineens weer in het leven van Akira verschijnt. Met een dik machinegeweer onder zijn jas neemt hij Akira mee op een trip die de wereld op zijn kop zal zetten. Zonder dat de naïeve Akira beseft wat er gebeurd, is hij niet langer meer de simpele Akira, maar een heuse devilman. Een mens, samengesmolten met een demon.

Samen met Ryo begint Akira aan zijn nieuwe leven om de kwaadaardige demonen te verslaan en de mensheid te redden. Maar waarvan? Ryo blijkt niet te zijn wie hij zegt te zijn en heeft een geheel eigen plan voor Akira. Samen zetten ze de wereld op zijn kop maar niet bepaald ten goede…

Sterke Adaptie

Het idee van Devilman Crybaby is niet nieuw en fans van klassieke manga zullen ongetwijfeld wel gehoord hebben van Go Nagai’s originele manga “Devilman” uit 1972. De manga was baanbrekend voor die tijd en veranderde het shonen genre drastisch. Het zocht de grenzen van het duister op en zette flink wat gore en bloed op papier. De manga stond bekend om haar duistere thema en zette een zeer verontrustend beeld neer over de ware aard van de mensheid.

Diezelfde boodschap en sfeer komt duidelijk naar voren in Devilman Crybaby. Hoewel het geen één-op-één adaptie is van de manga zijn alle hoofdelementen aanwezig. Vanaf het begin wordt je geconfronteerd met redelijk schokkende en zeer explicite beelden. Mensen worden uit elkaar gerukt en lichaamsdelen vliegen in het rond. Seks is bijna elke episode aanwezig en wordt ook behoorlijk grafisch weergegeven. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik onder de indruk was van de manier waarop men borsten tekende, ze waren zowaar eens realistisch qua vorm en beweging!

Het daadwerkelijke verhaal lijkt echter wel te lijden onder de shock factor, en door het beperkte aantal episodes komt de anime net niet lekker uit de verf. Een paar episodes extra had de serie waarschijnlijk de ruimte gegeven om ook het daadwerkelijke verhaal goed uitgewerkt neer te zetten. Nu is het soms een kwestie van zelf de gaten maar opvullen en moet je enkele onregelmatigheden maar gewoon proberen te negeren.

Dat gezegd te hebben is de originele intentie van de manga overduidelijk aanwezig in de serie. Na afloop ben je zelfs enigszins depressief over de staat van de mensheid en vraag je jezelf af: zou dit echt zo kunnen gebeuren?

Stilistisch neergezet

Wat ook vanaf het begin opvalt is de artstyle gekozen voor de serie. Op het eerste gezicht lijkt het gewoon een goedkope productie maar er lijkt zorgvuldig te zijn gekozen voor de ongepolijste stijl. Zelf duurde het even voordat ik er aan gewend was, ik vond het met name gewoon slordig en vervelend ogen, inmiddels kan ik de stijl wel waarderen. Het is nog altijd geen favoriet maar na een poosje ga je meer letten op de cinematografie en is het een mooi compleet plaatje.

Met name omdat alles wordt ondersteund door een sterke soundtrack! Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelden echt op de muziek let van een anime. Soms valt een soundtrack of melodie me op, maar meestal vind ik het niet de moeite waard er daadwerkelijk wat over te zeggen. Dit keer is het anders. Vanaf de dreunende electrobeat in club Sabbath, tot de rappende straatjongeren, of lekkere tonen tijdens de gevechten: stuk voor stuk viel de muziek me op.

Of het technische gezien muzikale hoogstandjes zijn weet ik niet, maar het sloot allemaal perfect aan op de gebeurtenissen in de serie en de sfeer die er hing. Het was echt een verrijking en niet gewoon een leuke toevoeging en “opvulling”. Ik heb zelfs de soundtrack cd inmiddels besteld (o.a. verkrijgbaar bij CDJapan).

Aparte ervaring

Eén ding is wel zeker, Devilman Crybaby is absoluut niet geschikt voor de jongere kijkers. Het lijkt bijna een soort Game of Thrones van de anime te zijn want niemand is veilig. Er zit gruwelijk veel geweld in, een flinke portie seks, en heeft een nogal duistere boodschap over aard van de mensheid.

De serie is in alle opzichten geen fantastische anime. Voor de gemiddelde kijker zal er veel te veel gore en seks in zitten, is de artstyle nogal apart, het verhaal wat gehaast, en toch… Toch heb ik de gehele serie in één avond ademloos gekeken. Vanaf de eerste episode was het een soort ramptoerisme: een trainwreck van een anime die je gewoon niet uit kan zetten. En dat bedoel ik in de beste zin van het woord.

Vol ongemak heb ik zitten kijken en toch genoot ik op een vreemde manier van wat ik zag. Nog altijd weet ik nog steeds niet of ik de anime echt “leuk” vond, maar loslaten doet Devilman Crybaby me in elk geval niet. En aanraden doe ik hem zeker, mits je tegen gore kan.

Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op: