Mijn naam is Hennie en ik heb mijn hart verloren aan Japan en alles wat met dat land te maken heeft. Ietwat naïef ben ik op mijn 19de getrouwd met een Japanner en heb daar zo’n vijf jaar gewoond alvorens toch de knop door te hakken om weer terug naar Nederland te gaan.
In Japan heb ik verschillende baantjes tegelijk gehad. Zo heb ik als Engels lerares gewerkt maar was ik ook een freelance software en game tester en heb ik navigatiesystemen ingesproken. Nee, je zult mijn stem niet horen; het was alleen voor onderzoek.
Als een echte tweeling (jarig op 16 juni), ben ik een beetje spiritueel aangelegd, heb ik interesse in te vele dingen en mijn bloedgroep verteld me dat ik vooral eigenwijs en mijn eigen plan trek. Als ik ergens voor ga ben ik er dan ook bloedserieus in. Over bloedgroepen gesproken, in Japan geloven ze dat je bloedgroep veel zegt over je persoonlijkheid. De mijne is B Negatief,
Nog een paar losse weetjes:
Op dit moment ben ik net begonnen bij een groot winkelketen die producten aanbied op het gebied van mobiele telefonie en daarnaast werk ik als begeleider van een gepensioneerde man waarmee ik samen de hond uitlaat en gezelschap houd voor een paar uurtjes per week.
In mijn vrije tijd schrijf ik aan mijn boek, teken, bestudeer Japanse geschiedenis. of ga gewoon lekker shoppen met mijn BFF, of met onze hondjes lopen. Ook geef ik les op het gebied van cultuur en taal.
Sinds 2015 schrijf ik voor The Sushi Times en dan vooral over werken, wonen en leven in Japan! Ik heb op dat gebied veel ervaring en wil dit graag met iedereen die dat wilt delen. In de toekomst ga ik me ook wat richten op de geschiedenis van het land, en in het bijzonder die van de Shinsengumi, een enorme interesse van mij.
Ik dacht altijd dat de liefde van Japan was begonnen op de middelbare school met anime zoals Pokemon, Digimon en Dragonball Z. De tekenstijl met die glinsterende, mega-grote ogen was toch wel heel mooi. Na onderzoek kwam ik aan in Japan en raakte geinteresseerd in de Seiyuu (voiceactors) en de cultuur en raakte steeds meer geïnteresseerd.
Momenteel kijk ik weinig anime door te weinig tijd en ik ben nogal een fan ben van oude anime zoals: Fushigi Yuugi, Bishoujo Senshi Sailormoon (absoluut niet de re-make), Slam Dunk. Marmalade Boy, Neon Genesis Evangelion en natuurlijk Rurouni Kenshin en op het moment vind ik Hakuouki helemaal te gek!
Zelf cosplay ik ook 🙂 Maar omdat ik niet bepaald een schattig meisjes-meisje ben zijn mijn cosplay meestal jongens of tomboyish. In mijn collectie zijn vooral Saito Hajime van Hakuouki, Naruto’s mama Uzumaki Kushina, Sailor Uranus en mijn opblaasbare Kenny van South park niet weg te denken
Qua manga is mijn gevoel een beetje dubbel. Had ik vroeger in Japan (want daar is het lekker goedkoop), nog door de 250 manga, maar door de verhuis kon ik die niet menemen. Helaas kan ik hier niet alles krijgen maar zijn de bovengenoemde titels toch wel mijn favoriete. Ook relatief onbekende titels zoals: Banana Fish, Kaze Hikaru, Yukarism en Hammer Session!
En hoewel ik veel games getest heb, speel ik ze zelf vrijwel nooit. Uitzondering van Hakuouki daargelaten. In plaats daarvan ben ik gek op films (alle Ring films, When the Last Sword is Drawn, Rurouni Kenshin en Shinobi) en Japanse anime gerelateerde musicals. Ik ken bijvoorbeeld alle liedjes van 10 jaar Seramyu uit mijn hoofd en ik ben op dit moment bezig met die van Hakumyu (Hakuouki Musical).
De geschiedenis, en daarmee bedoel ik de bakumatsu (1853 – 1868) en mijn “expertise” of liever gezegd mijn obsessie met vooral bij de Shinsengumi, met name Saito Hajime. Al tien jaar ben ik bezig informatie te achterhalen; elke stap die ze deden te onderzoeken en elke plaats te bezoeken die aan ze gerelateerd is.
De cultuur vind ik ook prachtig. Tussen Geisha en Meiko, Katana en wabisabi zou een wereld kunnen zijn waar ik me thuis zou kunnen voelen. En Japanse muziek; vooral uit Okinawa. Liedjes zijn veel dieper en complexer in elkaar gezet en het kan op vele manieren geinterpreteerd worden.
KANJI! Waarom moet het zo ingewikkeld zijn?! Ik zou er alles voor doen om dat te kunnen leren. Grote spijt dat ik het ook niet geleerd heb toen ik er was, of grotendeels al vergeten ben. Ik heb er zoals je kunt zeggen een haat-liefdesverhouding mee.
Ook aan alle onbeschreven regeltjes en discriminatie tegenover vrouwen vind ik minder plezierig. Zo heb ik eens een heftige ruzie gehad met mijn schoonmoeder en exman omdat ik de bordjes van mijn schoonzusje niet had afgewassen terwijl zij gewoon een vrije dag had en ik naar mijn werk moest. Dit behoorde tot de taak van een getrouwde vrouw.
Omdat ik al social awkward ben vind ik het moeilijk vrienden te maken; in Japan is dit nog erger want hoe goed je de cultuur kent, de taal vloeiend en accentloos spreekt; je blijft een buitenstaander.
Bedankt voor het lezen van mijn bijdragen aan deze site! Ik doe erg mijn best om jullie mee te laten genieten over de Japanse Cultuur en alles op het gebied van wonen en werken in Japan. Mocht je iets specifieks willen weten vraag het me gerust! 🙂