Ontmoet Steven
Ergens in het vorige millennium geboren en getogen in zuidoost Noord-Brabant, in een mooi dorp waar het gras altijd groen(er) is… Ondertussen woon ik al bijna m’n halve leven in Leiden, omdat ik daar “Talen & Culturen van Japan” (het tegenwoordige Japanstudies) heb gestudeerd. Tussendoor mocht ik een jaartje naar Beppu, dé onsen-stad van Kyushu, waar ik op dat moment nog nooit van gehoord had, voor een minor in Toerisme. Na het afstuderen eerst even leraar Engels geweest op een universiteit in Hanoi, daarna een aantal jaren data analyses gedaan en rapporten geschreven voor internationale onderzoeksinstellingen (waaronder Japanse; zo kwam ik aan de baan), en uiteindelijk weer gaan lesgeven. Dit keer Japans.
Vrije tijd besteed ik graag aan games (Total War Shogun 2, 龍が如く・極 “Yakuza”, Shadow Tactics, of Warbands: Bushido, wat betreft Japans-gerelateerde) en aan lezen; alles van studieboeken tot strips. Vind het vaak jammer dat dagen niet langer duren.
Waar schrijf je over op The Sushi TImes?
Ik vind echt bijna alles wel interessant, maar ik denk dat ik hier vooral ga schrijven over feiten & fictie uit de geschiedenis en religies. Hier en daar iets “debunken” of juist onderbelichte dingen in de spotlights zetten. Ook voor en na het samoeraitijdperk zijn er namelijk best interessante dingen gebeurd in Japan. Ook daar zijn de geloven en gebruiken veel diverser dan we in één woord kunnen bevatten. En als iemand die zelf graag leest, zal ik vast ook wel eens wat boek- of manga reviews delen met TST lezers. Of schrijven over natuurgebieden, of over drank, of traditioneel vakmanschap, of …
Hoe is je interesse voor Japan ontstaan?
Waarschijnlijk vanuit het beoefenen van karate en jūjutsu, waar ik op mijn zevende mee begon. Mijn vader heeft de 2e dan in Kyokushin (een full-contact karate stijl) en mijn broertje trainde ook mee, dus het hoorde er gewoon bij. Later ben ik me ook wat meer gaan verdiepen in de Japanse geschiedenis en cultuur, die me als licht-autistisch type erg aanspreekt. Toch weer samurai en ninja dus, maar ook de waardering voor eenvoud en stilte* en de diversiteit aan ongeschreven (relatief afstandelijke) omgangsvormen die in alles zijn verweven. Toen ik op de middelbare school eenmaal de taal begon te leren was ik helemaal verliefd! Al gauw stond mijn boekentas vol kana en kanji. Net tekeningetjes, dacht ik. Dat je er een voltijd studie aan kon wijden was dus perfect; 5 jaar gedaan en nooit spijt van gehad.
* Uiteraard is dat maar één kant van de medaille; er is ook voldoende hectiek en lawaai in Japan!
Wat vind je van de otaku cultuur?
Zelf ben ik nooit heel enthousiast geworden over アニメanime; al mijn studiegenoten dachten dat ik onder een steen had geleefd als ik de zoveelste serie die ze benoemden totaal niet kende. Als PC gamer was ik evengoed niet opgegroeid met de verschillende legendarische Japanse consolespellen, dus tja… Je kunt er overigens wel een serieuze academische discipline van maken, dus anime (en manga) is zeker meer dan zomaar tekenfilms, ’t is alleen dat ik me gauw stoor aan bepaalde ‘tropes’ en stereotypes. Toch zie ik het sowieso liever dan Japanse live-action ドラマ drama series! De laatste jaren kijk ik meer; vooral als manier om de luistervaardigheid een beetje op peil te houden.
Ik vind het wel leuk dat er zoveel ruimte is voor mensen om zich uit te drukken in hun fandom. Maakt haast niet uit hoe obscuur je interesse, er is altijd wel iemand die ergens in winkeltje heeft in Tokyo vol met zelfgemaakte stickers, sleutelhangers, knuffels noem maar op van je favoriete karakters. En figures natuurlijk. Moet zeggen dat ik dat toch ook wel heel gaaf vind. Heb er thuis een paar in de vitrine gezet en ooit eens overwogen ze zelf te maken. Zomaar langs een rij ガチャポン lopen zonder er een muntje in te gooien vind ik dan ook best moeilijk.
Wat vind je zo leuk aan Japan?
Vooral de zo tot de verbeelding sprekende pre-moderne geschiedenis, de bekende en minder bekende religieuze tradities en de vele fascinerende facetten van de taal (met name het schrift). Tegelijkertijd ben ik ook fan van de diverse prachtige natuurgebieden, de meestal bijzonder vriendelijke mensen, de uitstekende service, de ongekende netheid, de unieke creativiteit (kunst en technologie), ennn natuurlijk het heerlijke eten en drinken (enzovoorts, etc.!).
Een hoogtepunt is denk ik de Shikoku 遍路henro (ook wel bekend als de 八十八ヶ所霊場巡拝); een ongeveer 1200 km lange en 1200 jaar oude pelgrimstocht langs 88 tempels op het eiland Shikoku – kleinste van Japan’s grote vier. In 2008 heb ik de eerste helft samen met vrienden en een docent gelopen, in 2018 heb ik uiteindelijk de tweede helft alleen afgemaakt. Hoeveel ik in de tussentijd ook heb mogen beleven als reisgids, die ervaringen staan nog steeds in mijn persoonlijke top.
Wat vind je het minst leuk aan Japan?
Waar ik me aan stoor is o.a. de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, de achtergestelde rechten van LGBTQ+ en andere minderheden, de grote invloed van Amerikaans geld (via legerbasissen) op de nationale politiek, en natuurlijk de walvisjacht.
Tenslotte, wil je nog iets delen met de lezers?
Gefascineerd door de duizenden tekens die de taal rijk is, begon ik in 2008 met het omzetten van niet-Japanse namen naar kanji; de intrigerende (van oorsprong Chinese) Japanse karakters. Wat ooit begon als een stille hobby is inmiddels uitgegroeid tot een heus bedrijfje met vele tevreden klanten: Kanji-Naam. Schrijven doe ik dan ook het liefst met inkt en penseel, 書道 (shodō stijl). Benieuwd naar jouw naam in katakana? Vertrouw dan niet op (Engelstalige) vertaalmachines, maar vraag het mij.
Als er lezers zijn die meer willen weten over de taal, of reisplannen willen bespreken, mogen ze kijken op www.japan-gids.info!