28 nov Donkey Kong Tropical Freeze: Een ijzig feestje met meer dan nostalgie!

Het is het jaar 1994 en ik was een klein jochie van 6 jaar oud. Dit is het jaar dat ik voor het eerst een spelcomputer kreeg; de Sega Mega Drive 16-bit. 16 Hele bits. Jaren lang was het de blitz om deze spelcomputer te hebben, want dit was ‘die andere’. Het zou pas jaren later zijn dat ik doorhad wat ermee bedoelt werd.

Toen kwam ik erachter dat in dat jaar een van de leukste Nintendo games te wereld kwam; Donkey Kong Country. Uiteraard greep ik elke kans aan om deze pracht game te spelen bij vrienden, maar het zou pas jaren later zijn dat ik deze geweldige game verder zelf kon spelen.

Na deel 2, 3 en 4 was het jaren lang stil op het gebied van deze klassieker. Totdat Donkey Kong Country Tropical Freeze er kwam. Dit is eindelijk de game die de klassieker terug bent naar het hedendaagse, en hoe! Deze game kwam al uit in 2014 maar verdient, met het oog op de feestdagen en verlanglijstjes nog even extra in het zonnetje gezet te worden!

Net als het eerste deel, weet de game me vanaf de eerste minuten al volledig in zijn greep te pakken. Waar ben ik beland? Wat kan ik allemaal doen? En hoe vind ik de weg om die ene paar bananen te pakken. Ditmaal met allemaal andere characters en extra aanval mogelijkheden, ga ik op ontdekking wat er allemaal mogelijk is.

Old skool

Donkey is gewoon goeie ouwe Donkey. Beetje rond rollen en op vijanden springen, maar als die er echt even klaar mee is gaat hij lekker op de grond slaan. Diddie die net even een stukje verder kan “springen” en Dixie die juist, door haar prachtige haar, een stuk hoger kan springen. Dan heb je letterlijk de oudste van het stel; Cranky. Die ouwe aap die je in het eerste deel al zag, gaat eindelijk uit z’n chille stoel om mee te doen. Met zijn loopstok gaat hij a la Ducktales stuiterent door het level heen.

Sinds het begin was Donkey Kong Country ook een van de beste platform games, iets wat ze met deze game ook weer even kenbaar maken. Je blijft telkens verder proberen, hoe moeilijk het ook wordt. Soms dan gaat het allemaal in 1x en is het een spektakel om te zien hoe je je vijanden zonder enige moeite stuk voor stuk weg speelt. De levels zijn hierbij ook een flink stuk langer geworden. Natuurlijk door de kracht van de Wii U in tegenstelling tot de SNES is hier meer mogelijk. Maar ze hebben hier ook goed gebruik van gemaakt, er is een hoop leuks te ontdekken in ieder level.

Nog aardige uitdaging

De levels op zich zelf zijn al een hele ontdekking. Zo ga je van de Jungle, naar een soort Afrika met slecht weer, naar een flink winderig level en komt er natuurlijk ook een water level voorbij. Gelukkig zijn de zwemtechnieken ietwat verbeterd en is dit een minder grote marteling dan vroeger.

De moeilijkheidsgraad is over het algemeen altijd wel op pijl geweest, net als hier. De game zal je genoeg uitdaging geven, niet te erg, maar ook niet te weinig. Hierdoor blijf je gebonden en neem je dat extra beetje moeite om het platformspel af te maken, zonder dat je kopzorgen krijgt over die ene baas die je maar niet kan verslaan. Mocht het trouwens toch even te veel worden, dan kan je met een opgeladen Kong-Pow meter even alle vijanden van het scherm verdoezelen en veranderen in levens, health of bananenmunten.

Grafisch gezien is dit natuurlijk een verademing waar je u tegen zegt. Hoewel de graphics in 1994 van Donkey Kong Country best impressive waren in die tijd, stelt het natuurlijk vandaag niets meer voor. Je ziet hier de heerlijke apenvacht waar je stiekem gewoon even met je handen doorheen zou willen gaan. Het ziet eruit als een echt zachte knuffel aap, wat natuurlijk niet te koppelen valt aan hoe Donkey Kong doorgaans is. Het 2D/3D effect is hier ook prima in verwerkt en ziet en voelt daarom ook weer als de klassieker, maar dan met een nieuw jasje.

Nostalgische deuntjes

Met de muziek hebben ze het hier ook erg goed aangepakt. Vanaf het begin pakt het je al, zeker voor de mensen die vroeger gespeeld hebben zal het sterke nostalgische gevoelens oproepen. Het klassieke SNES deuntje, het water-level muziekje, aan alles is gedacht en het geeft gewoonweg een heerlijke vibe die bij de game hoort. Ze weten de juiste sfeer bij elk level neer te zetten. Daarbij maken ze goed gebruik van wat in het verleden goed heeft gewerkt. David Wise, degene die de originele muziek componeerde, is voor deze game teruggekomen. Met een combinatie van remixes van originele muziek en nieuwe melodieën, voelt het allemaal oud en vertrouwd maar toch ook nieuw aan.

Genieten als vanouds

In je eentje, maar eigenlijk nog wel het leukste met z’n tweeën, is dit de platform game die we eigenlijk al jaren geleden zouden moeten hebben gehad. Neemt niet weg dat nu die er is, deze ook gespeeld moet worden tot dat je elke patroon van elke baas uit je hoofd weet. Net als toen. Hopelijk zien we deze game ook nog terug op de Nintendo Switch, want dit zou een waardevolle toevoeging zijn aan ieders collectie!