30 aug Europese release “Fate” door Mary’s Blood (CD Review)
Een tijdlang is er in Japan een ware hype aan meidenmetalbands geweest. Hoeveel er daarvan een lange carrière tegemoet gaan valt nog te bezien, maar ik geef Mary’s Blood een goede kans. Sowieso geldt Saki op het moment als een van de grootste gitaarheldinnen van Japan, maar qua zang steekt Mary’s Blood pas echt met kop en schouders boven de concurrentie uit. In plaats van de piepende idolstemmetjes die erg vaak opduiken bij Japanse metalzangeressen heeft Eye een strot waar je u tegen zegt. Er zijn niet veel zangeressen die tegen haar power en haar onweerstaanbare rauwe randje op kunnen.
Het Britse label JPU Records brengt nu hun meest recente album ‘Fate’ uit in Europa. Tegelijkertijd maakt het label de voorganger van dat album, het bijna-meesterwerk ‘Bloody Palace’, digitaal beschikbaar. Dat biedt het Europese metalpubliek de mogelijkheid om kennis te maken met de energieke, maar altijd melodieuze powermetal van het kwartet.
De dames zorgen er in hun composities te allen tijde voor dat melodie en agressie in perfecte balans zijn en ondanks wat poppy momenten, geeft dat hun sound wat meer kracht dan veel andere bands in het genre. En hoewel ‘Fate’ onmiddellijk herkenbaar is als een Mary’s Blood-album, is de algehele sound wat zwaarder dan op de twee voorgangers.
Controversie
Wel is er sprake van wat milde controverse op ‘Fate’. De meningen van de fans over de nummers Angel’s Ladder en Self-Portrait lopen sterk uiteen. Beide nummers werden opgenomen onder leiding van Babymetal-producer Yuyoyuppe, die het eerstgenoemde nummer – een erg zwaar, modern nummer voor Mary’s Blood-begrippen – zelfs componeerde.
Achteraf gezien denk ik dat een deel van de ophef voorkomen had kunnen worden als Angel’s Ladder wat later op het album had gestaan in plaats van als derde nummer. Eye zet een weergaloze zangpartij neer en hoewel het nummer stilistisch wat buiten de boot valt, is het een prima song. Self-Portrait is een typisch Mary’s Blood-nummer, totdat tegen het eind een ietwat onnodige, metalcore-achtige breakdown komt.
Goedkeuring
Yuyoyuppe is echter niet de enige grote naam die Mary’s Blood heeft weten te strikken voor ‘Fate’. Allereerst heeft bassist Hitoki van de populaire visual kei-band Kuroyume misschien wel de twee beste nummers van het album geproduceerd. En dan ook nog twee die qua stijl behoorlijk ver uit elkaar liggen; Change The Fate is een uiterst krachtig nummer – met misschien wel Eye’s beste zangpartij in het overweldigende refrein – dat ergens tussen traditionele heavy metal en power metal in zweeft, en In The Rain is een duistere ballade met een verrassende sound. Wel is het zo dat de intonatie van Saki’s gitaarpartijen wat vreemd klinkt op In The Rain, maar ondanks dat is het een verademing tussen alle mierzoete bands die de gewoonte lijken te zijn in Japanse power metal.
Hitoki is echter niet de enige oude held die zijn goedkeuring aan Mary’s Blood verleent door mee te werken aan ‘Fate’. Op Change The Fate gaat Saki een gitaarsoloduel aan met Miki ‘Sun-go’ Igarashi van Show-Ya, misschien wel de eerste volledig vrouwelijke metalband van Japan, terwijl Sgt. Luke Takamura III van het legendarische Seikima-II een solo inspeelde voor het prima powermetalnummer Chateau de Sable. Hoewel Saki’s spel vingervlug en melodisch interessant genoeg is om zonder hulp van deze grote namen de nummers te dragen, trekt het misschien wel de aandacht van mensen die normaal niet naar de band zouden luisteren.
Succesformules
Als er al iets op ‘Fate’ aan te merken is, is het dat de band af en toe iets te duidelijk de succesformule van ‘Bloody Palace’ proberen te herhalen. Door de aanwezigheid van de nummers van Yuyoyuppe gaat het wat te ver om de dames ervan de beschuldigen dat ze het op safe spelen, maar het valt wel op dat sommige nummers erg vergelijkbaar zijn met nummers van het vorige album.
De toffe power metal van opener Counter Strike vertoont flinke gelijkenissen met Bite The Bullet, de toffe opener van ‘Bloody Palace’, het iets te poppy Hanabi past in hetzelfde straatje als Campanula en Queen Of The Night heeft duidelijke raakvlakken met Moebius Loop, dat ook door Eye geschreven is en een album afsluit.
Wel moet ik daar meteen bij opmerken dat Queen Of The Night een uitstekend nummer is dat door zijn ietwat progressieve opbouw en doeltreffende gebruik van de piano net wat spannender en meer uitgebalanceerd klinkt dan Moebius Loop, wat toch al geen misselijk nummer was. Het is samen met Change The Fate de absolute must-hear van ‘Fate’.
Voor de rest bestaat het album uit sterke powermetalnummers in de typische Mary’s Blood-stijl. Nautical Star, Counter Strike en vooral Endless Tragedy steken goed in elkaar en zijn krachtig uitgevoerd. Voor liefhebbers van agressiever werk is er Shall We Dance?, anders dan de titel doet vermoeden. Een echt allesverwoestend, agressief nummer zoals I’m Dead ontbreekt dit keer, maar dat is nauwelijks een gemis.
Energie
Wie van de eerste paar albums van Aldious genoot, maar het liefst een iets grotere dosis traditionele metal wil horen, kan zich geen buil vallen aan Mary’s Blood. En nu JPU Records de moeite heeft genomen om hun werk in Europa uit te brengen, wordt het ontdekken van deze dames opeens een veel makkelijkere en goedkopere klus.
Laten we hopen dat deze release Mary’s Blood ook naar Europa brengt voor een aantal optredens, want gezien hun live-dvd’s is hun energie bij concerten niet te evenaren en overdondert Eye vanaf het podium nog veel meer met haar onwaarschijnlijk krachtige stem.
‘Fate’ is verkrijgbaar in een speciaal voor de Europese release ontworpen digipak met een poster en de teksten van het album in romaji. En als je toch bezig bent, schaf dan meteen de digitale versie aan van ‘Bloody Palace’, het beste Mary’s Blood-album tot nu toe.
Geen reactie's