FILM REVIEW: AN (A SWEET TASTE OF LIFE)

Film Review: AN (A Sweet Taste of Life)

We zijn hier gek op Japanse films en Japans eten dus wanneer we bericht krijgen over een Japanse film die over eten gaat zitten we meteen goed op te letten! Cineart heeft namelijk aangekondigd dat zij op 11 februari 2016 de officiële Nederlandse première hebben van de gloednieuwe, Japanse speelfilm AN. AN (A Sweet Taste of Life) is de nieuwe speelfilm van de veelvuldig bekroonde Japanse regisseur Naomi Kawase (o.a. bekend van The Mourning Forest en Still the Water) en is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Japanse schrijver Testuya Akikawa (onder het pseudoniem Durian Sukegawa).

Toen ik het bericht kreeg over AN (A Sweet Taste of Life) was ik direct benieuwd. Niet alleen omdat het hier om een drama gaat waarin Japans eten een sleutelrol speelt maar ook omdat het een film is door regisseur Naomi Kawase. Zij is zoals gezegd een veelvuldig bekroonde regisseur welke ijzersterke films maakt met schitterende beelden. Gooi daar nog bij dat het gebaseerd is op het boek van een geliefde Japanse schrijver, er gekozen is voor een bijzondere cast en je hebt alles wat je nodig hebt om een topfilm neer te zetten.


Smaakt naar meer

En een topfilm was het zeker! We beginnen de film met het beeld van een stille, ietwat chagrijnige Sentaro die zonder al te veel plezier dorayaki aan het bakken is. Deze kleine Japanse pannenkoekjes zijn al eeuwenlang razend populair en een geliefde zoete snack voor tussendoor. Twee pannenkoekjes worden hiervoor op elkaar gelegd met een laagje an, zoete rodebonenpasta, ertussen.

Het is een piepklein zaakje met slechts enkele bezoekers waaronder een aantal scholieren die Sentaro maar wat vaak op de zenuwen werken, op één scholier na: Wakana. Na een lange dag keren beiden terug naar een leeg huis, waar de eenzaamheid bij beiden van hen af lijkt te springen. Terwijl Sentaro troost zoekt in flessen bier en sake zoekt Wakana troost en gezelschap bij haar kanari, Marvey terwijl ze wacht op haar altijd afwezige moeder.

an_51447685795
an_21447685795

Beiden gaan dag-in-dag-uit door met de dagelijkse sleur van hun leven maar wanneer de kersenbloesem in bloei staan( en we kunnen genieten van prachtige beelden van tientallen van deze bomen) verschijnt daar ineens een oud dametje.

Ze loopt wat moeilijk, haar handen zien er vreemd uit, en toch sluit je dit oude mensje direct in je hart. Aangetrokken door de geur van de zoete dorayaki loopt ze naar het kleine bakkerijtje. Even kijkt ze verloren om haar heen tot ze poster voor part-time hulp zit hangen en tot Sentaro’s grote verbazing vraagt ze hem of zij eventueel geschikt is om aan de slag te gaan.

Samenwerken

Sentaro moet echter maar weinig hebben van Tokue en wimpelt haar enigszins ongeduldig af. Met een half gebroken hart moeten we toekijken hoe ze vastbesloten zegt dat ze terug zal komen om het nog eens te vragen. Ook de volgende keer moet Sentaro maar weinig van Tokue hebben maar wanneer hij de an proeft de ze heeft meegenomen verandert er iets; zulke heerlijk an heeft hij nog nooit gegeten en na wat extra aanmoediging van Wakana, is Sentaro overtuigd dat hij Tokue een kans moet geven.

Het volgende bezoek van Tokue laat echter even op zich wachten maar wanneer ze plots weer verschijnt is zo dolblij wanneer ze hoort dat ze aan de slag kan. Samen slaan Sentaro en Tokue hiermee een nieuwe weg in en is binnen no-time de zaak razend populair en wil iedereen de overheerlijke dorayaki proberen.

an_71447685795
an_41447685795
an_31447685795

Zo snel als het succes echter is gekomen is het ook weer verdwenen wanneer Tokue’s geheim achter haar vreemde handen bekend wordt. De mensen blijven weg en de doroyaki’s stapelen zich op… Tokue verdwijnt en laat slechts een brief achter waarin ze vertelt dat het beter is om te gaan. Sentaro en Wakana laten het hier echter niet bij zitten en zoeken Tokue op waar hen een emotionele ontmoeting staat te wachten die ze in de weken daarna vergoed zal veranderen…

Japans Drama

Sinds het bekijken van Shiawase no Pan (Bread of Happiness) in 2012 heb ik een zwakke plek voor Japanse speelfilms en dan in het bijzonder van Japanse drama’s.  Ze komen vaak traag op gang maar als ze eenmaal lopen dan is het een waar genot. De subtiliteit en ingetogenheid die men meestal in deze films terug vindt zijn wellicht niet voor iedereen weggelegd maar persoonlijk kan ik er dus ontzettend van genieten.

Hoge verwachtingen

Het feit dat AN een film is Naomi Kawase deed me dan ook erg uitkijken naar deze film. Zij is namelijk een meester in Japanse drama’s. Daarbij heeft ze een sterke voorliefde voor mensen aan de rand van de maatschappij, opzoek naar hun plek binnen de wereld, en nog belangrijker hun plek in de natuur. Vooral in haar films Still the Water en The Mourning Forest speelt de natuur een grote rol.

Nieuw voor haar is dan ook dat ze zich nu heeft gestort op het verfilmen van een boek (en geen eigen script) welke zich voornamelijk afspeelt in de stad. Maar ook hier heeft ze veel ruimte en aandacht voor de natuur weten te verweven met deze film. Tokue heeft namelijk een sterke band met de natuur en “luistert” naar de verhalen die de kersenbloesem en rode bonen haar vertellen. Dit wordt niet op een overtrokken zweverige manier gedaan (op een paar scenes na) maar vrijwel overal juist op een fijne manier.

Opvallend vind ik ook dat dit soort Japanse films vaak maar een kleine, intieme, cast hebben. Dat is bij AN niet anders. Een film zoals deze, met slechts een handjevol acteurs (en een paar figuranten) valt of staat het natuurlijk ook met het acteerwerk. En hoewel ik af en toe mijn twijfels had bij Kyara Uchida (Wakana) wist Kirin Kiki (Tokue) met slechts een paar zinnen en glimlachjes me helemaal te doen smelten. Ook Sentaro werd perfect neergezet door Masatoshi Nagase en zijn zielige blik.

Langzaam, maar pakkend

De film komt langzaam op gang (misschien iets te langzaam) maar vanaf het begin af aan voel je gewoon dat er meer achter deze personages zit dan je op het eerste gezicht kan zien. En daarom kijk je door; want hoe gaat het met deze enigszins gebroken en eenzame mensen? Wat hebben ze gemaakt? En worden ze ooit gelukkig?

Het is een mooi verhaal over je plek vinden in het leven en je niet laten tegenhouden door tegenslagen of imperfecte situaties. Het is echter bovenal een verhaal over Tokue en haar zachtaardige, liefhebbende persoonlijkheid. Ondanks haar pijnlijke verleden is ze niet (meer) bitter en leeft ze haar leven zonder zelfmedelijden maar is ze blij met elke dag die haar gegeven wordt en haalt ze het geluk uit de kleine dingen om haar heen. Maar het is ook een verhaal over Sentaro die zijn passie weer moet vinden, en Wakana die meer in zichzelf moet zien. Drie verschillende mensen, drie verhalen, en toch één mooi geheel.

Misschien cliché, misschien zoetsappig, maar in dit geval wel goed en mooi uitgevoerd. Wat mij betreft weet Naomi Kawase ook dit keer weer een indrukwekkende film neer te zetten. Wellicht geen film die iedereen zal kunnen charmeren maar liefhebbers van Japanse speelfilms zullen hun pak kleenex bij de hand moeten houden want deze film gaat rechtstreeks je hart in.

Review 0
8 / 10 Ons cijfer
Plot9
Acteerwerk7
Cinematografie8
Muziek8
Plezierfactor0

Dit artikel – Film Review: An (A Sweet Taste Of Life) – verscheen voor het eerst op 1 februari 2016 en is voor het laatst geüpdatet op 1 februari 2020.

Tags:
, ,
Joyce
desushitimes@gmail.com

Joyce is de oprichtster van The Sushi Times en schrijft inmiddels al bijna 10 jaar over alles dat te maken heeft met Japan. Verder is ze gek op anime, gaming, Pokémon, Animal Crossing en alles dat kawaii is. Daarnaast is ze ook een fanatieke Japanse hobby chef, wat tot uiting komt op ProefJapan.com!

Geen reactie's

Geef een reactie