27 aug Film review: Earwig and the witch

Earwig and the Witch is een Studio Ghibli film die op het moment van schrijven draait in de Nederlandse bioscopen. De film is een verfilming van het gelijknamige kinderboek, geschreven door de (inmiddels overleden) Britse schrijfster Diane Wynne Jones. Het verhaal gaat over een jong meisje genaamd Aya die geadopteerd wordt door een heks. Ze neemt vervolgens het heft in eigen hand om magie te leren.

De film wordt geproduceerd door Goro Miyazaki, de zoon van Hayao Miyazaki, de founding father van Studio Ghibli. Deze befaamde animatie studio wordt vaak de Japanse Disney genoemd, en weet al tientallen jaren de ene na de andere kaskraker neer te zetten. En wist o.a. een Oscar voor beste animatiefilm te pakken te krijgen. Maar kan Earwig and the Witch in één adem genoemd worden met alle andere klassiekers?

Manipulatief meisje

De film begint met een spannende openingsscene waarin een roodharige vrouw wordt achtervolgd. Ze is op de vlucht voor een groep heksen en probeer haar jonge baby, het meisje Earwig te beschermen. Vastbesloten Earwig buiten het gevaar te houden laat ze haar achter als anonieme baby bij een weeshuis, met de belofte voor haar terug te komen. Maar 8 jaar later is de kleine meid nog altijd alleen. Ze woont in het weeshuis en heeft de naam Aya gekregen.

Het is een slimme meid die maar wat goed weet hoe ze mensen om haar duim moet winden. Ze zit hartstikke goed op haar plek in het weeshuis en wil er niet bepaald weg. Maar haar snode plannatjes om adoptierondes af te wimpelen falen wanneer de heks Bella Yaga haar toch adopteert.

Hier komt Aya (Earwig dus eigenlijk) voor het eerst in aanraking met de heksenwereld en is ze vastbesloten magie te leren. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot want haar nieuwe thuis zit vol geheimen, waaronder de mysterieuze Mandrake die koste wat kost nooit gestoord mag worden. Maar of Aya daar nou naar gaat luisteren?

Boekverfilming

Zoals gezegd is Earwig and the Witch de CGI adaptie van het gelijknamige kinderboek door Diana Wynne Jones, ook bekend van haar boek Howl’s Moving Castle, waarop óók de gelijknamige Studio Ghibli film is gebaseerd. Howl’s Moving Castle is nog altijd één van de meest geliefde Studio Ghibli films allertijden, en de verwachtingen voor Earwig and the Witch zijn dan ook erg hoog. Je hebt immers de cinematografische krachten en ervaring van deze geliefde studio, gecombineerd met een gevierd schrijfster en haar boek. Een fantastische fundering zou je denken. Helaas worden de verwachtingen op geen enkel vlak waargemaakt.

CGI Ghibli

Studio Ghibli staat met name bekend om haar unieke en kenmerkende manier van animeren. Het is een enorm belangrijk onderdeel van de charme en belevingswereld van deze films. Dat er dit keer voor CGI gekozen is, is dan ook een opmerkelijke keuze. Vooral omdat de meningen rondom CGI animatie nog altijd wat verdeeld zijn, met name in de anime gemeenschap. Het is dan ook een dappere – maar volgens mij verkeerde – keuze dat ze dit keer toch voor CGI zijn gegaan.

De animaties zelf lopen prima, maar voelen erg “plastic-achtig’ aan. Ze zijn grauw en vlak, en missen de charme van hun getekende 2D tegenhangers. Ontzettend zonde want hierdoor gaat al direct een deel van de magie verloren.

Dit is echter wel vanuit het standpunt van iemand met een duidelijk “Ghibli bril” op. Want wanneer we de animatie en CGI op zichzelf bekijken is het geheel niet direct heel slecht, maar goed is het zeker niet. Het maakt het extra duidelijk dat ze met CGI nog niet zo bedreven zijn als andere studio’s.

Waar is de rest?

Ondanks dat de animatie dus wat te wensen over laat kunnen we wel weer genieten van sterke muziek met flink wat rock ’n roll! Jammer genoeg is dit niet voldoende om de film te redden. Want het grootste gebrek zit hem simpelweg in het verhaal zelf. Want hoewel deze met flink veel actie begint, en een spannende setting voor ons neerzet, vlakt het geheel daarna af. Het verhaal heeft op zoveel plekken voldoende potentie, maar het wordt nergens echt benut.

Ergste van alles is nog wel dat de film plotseling eindigt, voor je gevoel midden in het verhaal. Dit klopt met het boek, want deze had ooit nog een vervolg moeten krijgen (dat er nooit is gekomen). Maar het laat je achter met een ontzettend onvoldaan gevoel.

Gevoelsmatig is het een vreemde keuze om te kiezen voor het verfilmen van een boek zonder einde, en daar dan zelf ook geen passend einde aan te geven. Misschien dat er een uniek vervolg komt geschreven door de studio zelf, maar ik durf er niet op te hopen. Earwig and the Witch is wat ons betreft dan ook niet echt de titel ‘Studio Ghibli’ waardig. Vermakelijk, en waarschijnlijk voor jongere kijkers erg leuk, maar voor gepassioneerde Studio Ghibli fans een teleurstelling.