25 sep Film Review: The Forest

Aokigahara; bij velen van ons al bekend als het Japanse zelfmoordbos. Zeker de laatste tijd heeft het bos weer op vele, vervelende manieren in de spotlights gestaan door bijvoorbeeld YouTubers die er een bezoek aan brachten. Het bos is echter al jaren een plek die tot de verbeelding spreekt en al eeuwen lang als mysterieus bevonden wordt.

Door de jaren heen zijn er tal van legendes en folklore verhalen ontstaan en het is dan ook niet zo vreemd dat Aokigahara regelmatig terug komt in boeken en films. Zo ook in de horror/mysterie film “The Forest”.

Sister to the Rescue

In The Forest volg je het verhaal van Sara die te horen krijgt dat haar tweelingzus Jess (beide gespeeld door Game of Thrones ster Natalie Dormer) na haar bezoekje aan Aokigahara niet meer gezien is. Sara had al het idee dat er iets niet helemaal pluis was, mede vanwege haar nachtmerrie die nacht ervoor en het gevoel dat hun tweelingband leek te verzwakken. Ze twijfelt dan ook geen moment om haar spullen te pakken en naar Japan te vertrekken. Ze moet, en zal haar zus redden.

Dat deze zoektocht niet makkelijk zal worden beseft ze zich al snel wanneer het vinden van een gids ontzettend moeilijk blijkt. De meeste mensen raden haar af het bos in te gaan, en dat ze maar beter kan accepteren dat haar zus nooit meer terug zal komen.

Toch vindt Sara uiteindelijk iemand die met haar het bos wil bezoeken; Aiden, een Australische journalist die een stuk schrijft over het zelfmoordbos. Als Sara haar verhaal verteld over haar zus, biedt hij aan om met hem mee op pad te gaan. Hij heeft namelijk een gids geregeld die hem de weg wijst in het bos voor zijn artikel. Ze neemt dan ook al te graag zijn aanbod aan, want echt een andere optie heeft ze niet.

In het bos, op het mos…

De twee sluiten zich de volgende dag aan met Michi, de gids. Michi is lokale Japanner die vaak meehelpt met groep excursies door het bos, opzoek naar mensen die er nog rond dwalen of lichamen van mensen die ze niet meer konden redden. Hij maakt Sara al snel duidelijk dat het erg belangrijk is om op pad te blijven. Het bos heeft namelijk een mysterieuze kracht, waarbij stemmen en beelden gevormd kunnen worden die er helemaal niet zijn…

Na lange dag rondlopen, helaas zonder enig teken van Jess, vertelt Michi dat het tijd is om uit het bos te vertrekken voor het donker wordt. ’s Avonds is het bos ronddwalen is één van de laatste dingen die je wilt doen, vooral omdat in de donkere nacht de spirituele activiteiten extremer worden en je sneller van de paden afraakt. Maar wanneer Sara ineens de tent van haar zus ziet met een kampvuur lijkt alles er op te wijzen dat haar zus nog echt in leven is. Sara besluit dan ook bij de tent te blijven, in de hoop dat Jess snel terugkeert en dat ze samen het bos kunnen verlaten.

Aiden en Michi zijn hier echter vel op tegen, maar Sara haar besluit staat vast. Ze gaat niet weg zonder Jess. Aiden besluit dan bij haar te blijven. Michi merkt dat hij de twee niet van gedachten kan veranderen en wijst er nog eens op dat ze echt bij de tent moet blijven en NIET in het donker moeten gaan rondlopen.

Jumpscare thriller

De nacht is waarin de spookuren beginnen en zo ook in The Forest. Vanaf het moment dat de duisternis valt begint Sara steeds vreemdere dingen te zien en besluit ze Aiden en de tent achter te laten en trekt dieper het bos in.

Er is echter meer aan de hand en Sara ziet tal van verschijningen voorbij komen, waaronder een mysterieus, Japans schoolmeisje dat haar waarschuwt voor Aiden. Ook worden we meegenomen in het verleden van de twee zussen en zien we enkele schokkende gebeurtenissen. Spijtig genoeg lijken deze verder niks toe te voegen en is het slechts een stukje tijdrekken. Wel wordt er meer ingespeeld op de gevaren en het mysterie die het bos herbergen, maar des te meer de gevaren van de mens zelf…

Het is op deze stukken dat de film de spanning steeds verder doet opbouwen en je regelmatig omhoog laat springen. De echte “angst” komt voornamelijk in de vorm van veel jumpscares die je maar al te snel de stuipen op jagen. Buiten dat weet de film je echter niet heel veel kippenvel te bezorgen en voelt het geheel redelijk cliché aan.

Diepere betekenis?

En hoewel de film in zijn algemeenheid niet heel sterk is heeft deze me nog wel een poosje aan het denken gezet. Ik begon namelijk steeds meer te denken dat de “enge” geesten en gebeurtenissen mogelijk verwijzen naar de mentale pijn en onzekerheid die mensen hebben als ze denken aan zelfmoord of vechten tegen depressie. Sara heeft dan wel geen zelfmoord gedachtes, maar het idee dat haar zus het misschien wel heeft gedaan, samen met de locatie zijn misschien wel de redenen dat haar geestelijke gesteldheid zo op de proef werd gesteld.

Want hoewel de meeste reviews hier niks van melden, en soms erg negatief zijn over “enge” elementen in de films, deden, was dat wel één van de dingen waar ik aan begon te denken toen ik naar de film keek. Misschien las ik wel teveel in sommige momenten, maar dat zie ik niet als iets negatiefs. Voor mij gaf het een extra dimensie aan de wat middelmatige film.

De film is dan wellicht geen meesterwerk en moet deze het vooral hebben van jumpscares maar voor mij zat er her-en-der toch een diepere betekenis in. Dus wil jij zelf uitmaken of het een “gewone” enge film is of een film met een wat diepere boodschap of zelfmoord? De film staat op Netflix, dus gelijk maar eventjes kijken of op je lijstje zetten.

Zoek (of geef) Hulp

Ken jij of ben jij iemand die nadenkt over zelfmoord? Je hoeft dit niet alleen door te maken. Praat er met iemand over. Of dit nou met een bekende is of onbekende via bijvoorbeeld chat of per telefoon zoals 0900 113 0 113. De mensen daar staan 24/7 voor je klaar om je te helpen of een luisterend oor te bieden.