05 dec Game Review: Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past

In Europa kwam de eerste Dragon Quest game niet zo heel lang geleden uit. Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King die op de Playstation 2 verscheen was pas de eerste Dragon Quest game die ook in Europa uitkwam. Het was een hit en Square Enix volgde al snel met Nintendo DS remakes van O.A. Dragon Quest IV, V en VI.

Al deze titels heb ik verslonden en ik keek dan ook uit naar Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past. Ik had veel positieve dingen gehoord over deel zeven, zo zou het de beste DQ titel zijn en het spel erg lang, voordat je bij de laatste eindbaas zat was je wel minstens 100 uur verder. Ik hou wel van een game waarmee je wel een goed aantal uurtjes zoet bent, dus toen het spel eindelijk uitkwam ben ik gelijk gaan spelen. Wat ik er van vond? Dat lees je hier!

Als Dragon Quest ergens om bekend staat zijn het twee dingen: Akira Toriyama’s (bekend van o.a. Dragon Ball en Dr. Slump) character en monster designs en het feit dat de spellen qua setting weinig verschillen onder elkaar. Want waar Final Fantasy gemakkelijk van een middeleeuwse setting in de ene game naar een sci-fi setting springt in de andere game blijft elke Dragon Quest trouw aan een middeleeuwse setting.

Op avontuur

Dragon Quest VII begint in het kleine havendorpje Pilchard Bay, waar je als zoon van de bekende visser, Pollock, aan je avontuur begint. Terwijl je vader de zee opgaat om de grootste visvangst van het jaar binnen te halen wordt je gelijk verteld dat er maar één klein eilandje is in de grote oceaan, het eilandje waar jij op woont. De kroonprins, Kiefer, is je beste vriend en gelooft niet dat er in die grote blauwe zee maar één eiland ligt. Hij heeft in het geheim een schip gebouwd en wil op met je op avontuur om nieuwe eilanden te ontdekken. Maar Maribel, je buurmeisje en tevens goede vriendin, weet wat Kiefer van plan is en dwingt Kiefer om haar ook mee te nemen op dit avontuur of ze zal aan zijn vader vertellen wat hij van plan is.

Voordat het drietal op pad gaat komt Pollock terug. Hij heeft een bijzondere vangst gedaan: hij heeft namelijk een fragment van een stenen landkaart opgevist. Een daaropvolgende zoektocht op het eiland leidt naar een ruïne waarnaar deze fragmenten gebracht moeten worden. Als het trio met hun fragment een tablet compleet maken worden ze door tijd en ruimte gesleurd naar het verleden; en naar een nieuw eiland! Hier komen ze erachter dat de demonenkoning bijna alle eilanden van de wereld heeft verzegeld in het verleden. Om dit ongedaan te maken moet het kwaad wat op deze eilanden heerst verslagen worden om deze eilanden weer terug te brengen naar het heden.

Alhoewel dat alles wel uitmaakt van een overkoepelend verhaal, voelt het meer alsof je allemaal mini-verhaaltjes aan het volgen bent. Dit zorgt er eigenlijk voor dat de wereld nooit echt als een groot geheel aanvoelt. Er is weinig ruimte om dingen echt te ontdekken omdat bijna elk eiland eigenlijk maar bestaat uit één dorp of stad, een kerker en ergens een verdwaald huisje of een grot. Binnen de verhaaltjes is er wel veel variatie wat je tegenkomt- van een koninkrijk dat belaagd wordt door robots tot een stadje waar één dag elke dag herhaalt wordt, van alles komt er langs.

Soms erg vermoeiend

Wat soms wel vervelend was is dat je na een paar uur op een eiland bezig geweest te zijn in het verleden je denkt dat je eindelijk verder kan naar een nieuw eiland, maar je in het heden op hetzelfde eiland ook nog dingen moet doen om verder te gaan met het verhaal. Je komt dus in feite op alle plekken wel minstens twee keer langs. Het verhaal is wel interessant, maar op bepaalde momenten blijft het net even iets te lang hangen bij een bepaald onderdeel.

Ook moet je heel veel backtracken, wat soms wel vervelend is omdat in het verleden spreuken zoals Zoom (waarmee je snel naar een eerder bezochte plaats kan reizen) niet werken. De grootste frustratie die ik hier had was dat ik op een eiland was en van een dorp naar dungeon B moest gaan, maar daarvoor eerst door dungeon A heen moest lopen om daar te komen. Daarna moest ik weer door dungeon A heen om in het dorp te komen, om vervolgens weer terug te moeten naar dungeon B waardoor ik weer door dungeon A heen moest.

Weinig vernieuwend

Qua gameplay is Dragon Quest VII niet veranderd ten opzichte van zijn voorgangers. Je loopt rond op een wereldkaart, vecht met monsters om sterker te worden en je vindt/koopt items en wapenuitrusting om het vechten makkelijker te maken. Wel zijn er wat kleine aanpassingen gedaan om de gameplay iets te stroomlijnen t.o.v. de PS1 versie. Zo is het zoeken naar fragmenten makkelijker geworden omdat je vanaf het menu nu kan opvragen waar je de volgende fragmenten kan vinden i.p.v. naar een bepaalde NPC te moeten die hetzelfde vertelt. Ook zijn bepaalde dungeons verkort zodat je er sneller doorheen gaat.

Als laatste is dat er op een paar uitzonderingen na er geen random encounters meer zijn, want je kan nu zien waar alle monsters lopen. Helaas is dit niet altijd even gunstig, want zelfs als je monsters wilt ontwijken, bestaan veel dungeons uit smalle paadjes. Vooral later in de game worden de monsters groter maar de paden smaller, waardoor het nagenoeg onmogelijk wordt om monsters te ontlopen. Dat levert soms frustraties op als je energie wil sparen voor een eindbaas of bijna dood bent.

Her en der voelt de gameplay een beetje gedateerd. Zo kan je alleen je voortgang opslaan bij kerken. Quicksaven kan alleen op de wereldkaart en je kan maar 1 item verplaatsen per keer, zelfs al heb je meerdere exemplaren. Dingen die in een moderne JRPG eigenlijk niet meer voorkomen. Het is dan ook jammer dat Square Enix dit niet heeft aangepakt, maar aan de andere kant, het draagt wel juist bij aan die old-school charme die Dragon Quest VII heeft.

Kies je specialisatie

Na ongeveer 20 uur in de game krijg je toegang tot vocations. Met vocations kan je een klasse kiezen om aan te nemen. Deze klassen hebben elk hun eigen abilities en stats. Priest leert bijvoorbeeld veel healing spells en heeft veel MP, terwijl Warrior juist gaat voor krachtige aanvallen en een hoge Attack heeft.

Je hebt een aantal basis vocations, waar je de abilities en spells van blijft behouden zelfs al wissel je van vocation. Maar je kan na het meesteren van bepaalde vocations toegang krijgen tot advanced vocations. Deze zijn sterker, maar bij deze behoud je alleen de toegang tot diens abilities en spells zolang je deze vocation hebt aangenomen. Hierdoor moet je dus goed kijken naar hoe je je team opstelt, zodat je bijvoorbeeld niet met 4 healers zit opgescheept.

Talrijke personages

Een lang verhaal heeft een groot aantal personages nodig. In totaal kun je aan de slag met 6 speelbare personages. Naast de held, Maribel en Kiefer zijn er nog Ruff, een wolf die veranderd is in een mens, Sir Mervyn, een oude man die naast de Almachtige heeft gevochten tegen de Demonenkoning en Aishe, een jonge vrouw die deel uitmaakt van de Roamers, een groep mensen die probeert de Almachtige terug te brengen naar de wereld. Allemaal hebben ze hun eigen manier van praten en doen. Ruff is bijvoorbeeld altijd opgewekt en vrolijk, en Sir Mervyn’s taalgebruik is nogal ouderwets.

Verder zijn er een flink aantal NPC’s. NPC’s die belangrijk zijn voor het verhaal zijn allemaal redelijk uniek, maar het gros heeft last van ‘hé, jou zag ik laatst nog doodgaan in het dorpje waar ik net was’. Het is helaas niet te voorkomen dat in zo’n grote game veel assets voor NPC’s hergebruikt worden, maar elk plaatsje heeft dezelfde priester in de kerk, dezelfde omaatjes om de put, en dezelfde spierbundels achter de toonbank van de wapenwinkel. Wel knap zijn de details in deze NPC’s-, ze reageren op bijna alles wat er gebeurd in de wereld, waardoor de wereld wel heel erg levendig overkomt.

Fantastische muziek

De muziek van de game is gecomponeerd door Koichi Sugiyama, die voor vrijwel alle Dragon Quest titels muziek heeft geschreven. Zijn muziek past goed bij de game en het is knap dat zelfs na zoveel plekken die in de game dezelfde muziekstukken gebruiken je de muziek gewoon niet zat wordt. Helaas is voor de Westerse versie gekozen om midisamples te gebruiken in plaats van de georkestreerde stukken die de Japanse versie heeft, waardoor de mooie muziek toch wat minder goed uit de verf komt.

Veel speelplezier

Ik was na 75 uurtjes spelen klaar met de main quest, maar voor de diehards is er nog genoeg te doen, zoals bonus dungeons, monsters temmen, casino’s leeggokken, en dergelijke. Als conclusie moet ik trekken dat Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past zeker zijn geld waard is, maar het is qua gameplay alleen een beetje gedateerd en de backtracking die je moet doen kan soms vermoeiend zijn. Dragon Quest VII is dan ook meer voor de doorgewinterde JRPG veteranen die langs deze tekortkomingen heen kunnen kijken. Er valt zeker genoeg plezier te beleven als nieuwkomer, maar dan zal je wel even flink moeten wennen aan de Dragon Quest structuur.