22 feb Game Review: Dynasty Warriors 9 – Empires

Dynasty Warriors 9 – “Empires” is de nieuwste uitbreiding in ω-Force/Koei Tecmo’s immens populaire Dynasty Warriors games serie. Eentje die meer strategie toevoegt aan de flitsende hack-and-slash. Het doel is simpel: heel China verenigen onder jouw leiderschap, door (optionele) diplomatie of het persoonlijk veroveren van steden in grootschalige belegeringen. Met een snufje resource management voor de liefhebber, en dat alles is verwoven met een enorme open wereld en uitgebreide character customization. Het heeft zelfs lichte dating sim vibes!

Herschrijf geschiedenis

Voor wie het nog niet weet; de Dynasty Warriors games zijn gebaseerd op de Roman van de Drie Rijken, een van de grootste literaire werken aller tijde. Het is een 14^e eeuw Chinees epos over de gebeurtenissen na de val van de Han-dynastie, ruim een millennium eerder. Daarin staan de persoonlijke, politieke en militaire belevenissen van letterlijk duizenden karakters. In tegenstelling tot het hoofdspel maakt Empires zich echter niet druk om historisch correcte verhalen. Als speler mag je zelf kiezen welke van de ongeveer 160 karakters je wil zijn en in welk jaartal je begint.

Zo kan je dus meteen als heerser van één of meer provincies beginnen, als officier of generaal in iemands leger, of zelfstandig op pad gaan. Je bent dan vrij om te voet, te paard, en per (veer)boot heel China door te reizen, andere mensen te bevrienden en zo een nieuw leger te vormen. Dit maakt het qua spelbeleving meteen heel anders. Als magistraat of minister heb je bijvoorbeeld veel meer taken en verantwoordelijkheden dan iemand die solo door bergen en velden trekt. Die eerste moet elke maand tientallen beslissingen maken. Die tweede hakt vaker groepjes van honderden struikrovers in mootjes.

Niet voor noobs?

Wat er beter/slechter of anders is vergeleken met het voorgaande deel… dat kan ik je helaas niet zeggen. Dit is namelijk de eerste Dynasty Warriors die ik ooit gespeeld heb. Wat ik je wel ga vertellen, is waarom dit spel je tijd waard is (als je net als ik de onderstaande dingen leuk vindt).

Als nieuwkomer voelde ik me behoorlijk in het diepe gegooid. Enerzijds wel logisch. Het is immers nummer 9 (of “de echte 8” in het Japans) van een reeks. Dan mag een ontwikkelaar best verwachten dat de meeste spelers het klappen van de zweep inmiddels kennen. Maar toch… Er zijn slechts drie tutorials: combat, siege offense en siege defense. Die laatste twee verschillen nauwelijks van elkaar en niet eens zo heel veel van de eerste. De rest moet je gaandeweg maar zien te leren.

Gelukkig krijg je bij de meeste dingen wel een regeltje uitleg over wat iets is, maar alleen de eerste keer dat zoiets verschijnt/gebeurt. Terwijl er in korte tijd zó veel informatie op je af komt, zonder dat je goed snapt hoe of waarom, dat het fijn zou zijn als het ergens op te zoeken was. De in-game encyclopedie gaat helaas alleen over de historische veldslagen en personages. Maar ja, er zijn dan ook honderden namen die nogal op elkaar lijken – al doen ze vast een belletje rinkelen bij fans en Sinologen.

PC gamers gamers opgelet: alle menu functies, tutorials en hints zijn gericht op controllers – je kan het met een toetsenbord proberen, maar het voelt nogal onhandig. Ik moest steeds terug naar de instellingen om te checken welke toets bedoeld werd met welke knop…

Fantasie gebruiken

Wat ook even tijd kostte om aan te wennen is de grafische kwaliteit van Dynasty Warrios 9, vooral in de open wereld. Misschien ben ik wat verwend als high-spec PC gamer, maar die low-res textures in het hoekige, vrijwel leeg landschap gaven me echt even PS2 flashbacks. Ook de character models (op een aantal grote namen na) zijn nogal generiek. Alles is eigenlijk nogal basic vergeleken met de gemiddelde single player game van tegenwoordig. En toch… Het verkennen van de open wereld was iets dat ik stiekem erg leuk vond, en zelfs miste toen ik een drukke plannen smedende koning was.

Het heeft een dag-nacht cyclus die precies goed is, waardoor je het gevoel krijgt dat jij en je paard (genaamd “Walnoot”) echt verre reizen aan het maken zijn. Hier en daar zijn er zelfs bijzondere plekken te ontdekken, van brede rivieren en watervallen tot verborgen ravijnen en besneeuwde bergtoppen. Uitkijken over een zonsondergang met de wind in het gras en meeslepende orkestmuziek op de achtergrond* is best wel mooi. Ook de steden die ik bezocht heb hadden allemaal wel iets unieks, ook al zijn ze dunbevolkt. Het helpt als je je beetje inbeeldt wat het voorstelt – in plaats van alleen ziet wat er is.

Bovendien zit de open wereld het vol vijanden (en tijgers, wolven en beren!) om je bijzonder uitgebreide wapenarsenaal op uit te proberen. Empires mag dan wel een strategische uitbreiding zijn, de kern van een hack and slash als Dynasty Warriors is natuurlijk lekker erop los kunnen meppen tegen grote menigten van soldaatjes. Combat zit wat dat betreft helemaal goed; je kan lange combo’s maken met 3~4 types aanvallen, de animaties en SFX zien er tof uit en het heeft degelijke voice acting. Het waarom van dit alles (m.a.w. een soort verhaallijn), tja, dat moet je zelf verzinnen.

* (leuk detail: de muziek gaat automatisch zachter als je op je hurken rondsluipt)

Keuze is reuze

Met zo veel speelbare karakters kan je moeilijk iedereen hetzelfde zwaard geven. Er zijn maar liefst 66 verschillende wapens, in zeven categorieën. En het ene setje dubbele zwaarden is de andere niet: het levert ook echt andere moves, combo’s en speciale aanval op. Personages hebben standaard een bepaalde affiniteit voor een wapentype, maar je kan ze eigenlijk alles geven. Door er meer mee te vechten worden ze er vanzelf beter in. Alleen de boog (die iedereen erbij krijgt) is zo goed als nutteloos; zelfs met het absurd snelle herladen is de schade die het doet veel te laag om effectief gebruikt te kunnen worden.

Klinkt misschien als heel wat, maar dit is pas het topje van de ijsberg. Elk wapen valt nog te upgraden met artefacten en edelstenen, die je bij interacties krijgt van je vrienden/officieren of na het veroveren van een regio. Die items zelf komen weer in verschillende gradaties van ‘gewoon’ tot ‘legendarisch’, en veranderen bepaalde stats. Oh ja, en dan zijn er ook nog element types; bliksem, vuur, ijs, wind, dat soort dingen… duizelt het al? Hou je dan maar vast.

Verdeel en heers

Voor het belegeren of verdedigen van een vesting heeft je karakter altijd een aantal “geheime plannen” bij zich. Bijvoorbeeld om je eigen troepen te ondersteunen, de vijand te verzwakken, of alleen jezelf een boost te geven. Naarmate het spel vordert krijg je er steeds meer bij, en ook die zijn er in meerdere zeldzaamheden. Het loopt uiteen van wachten op versterkingen, tot het door tovenaars laten oproepen van stormen en magische dieren (kungfu panda, anyone?). Persoonlijk deelnemen aan de strijd hoeft overigens niet. In Empires kan je eigenlijk alles regelen vanuit je troonzaal. Handig is het wel, want het uitvoeren van zulke plannen beïnvloedt je karaktereigenschappen.

Alle karakters in het spel hebben ‘likes’ en ‘dislikes’ voor die eigenschappen. Dat bepaalt hoe makkelijk je ze kan rekruteren en of ze je advies, nieuwe plannen of items geven. Ook voor het maken van alle andere politieke en strategische beslissingen scoor je punten voor (o.a.) hoe “dapper” of “welbespraakt” je bent. Als kers op de taart ontvang je aan de hand van je reputatie eretitels zoals “de Wijze” of “de Genadeloze”. Die zorgen ervoor dat je nog meer ervaringspunten opdoet voor bepaalde goedaardige of juist kwaadaardige plannen. Laat jij krijgsgevangenen netjes gaan en zorg je voor voldoende landbouwinkomsten, dan maak je andere vrienden dan wanneer je elke generaal executeert en op plundertochten gaat in naburige provincies. Alles kan en mag in ieder geval. Zo voelde het bij vlagen alsof ik een RPG aan het spelen was.

The Social Game

Contacten onderhouden met je officieren is dus belangrijk. Zeker voor het nageslacht… het heet niet voor niets Dynasty Warriors natuurlijk. Zodra je goed genoeg ‘bevriend’ bent met iemand van het andere geslacht, dan kan het zijn dat ze een huwelijksaanzoek doen. Zeg je ja, dan wordt familie uitbreiding mogelijk. Echt interactie is het alleen niet te noemen. “Gesprekken” bestaan meestal uit één enkele ja/nee vraag, als er überhaupt input van je gevraagd wordt. Soms is het niet meer dan een clipje van een paar seconden, waarin iemand zegt hoe tof je bent.

En ja, ik heb geprobeerd mijn mannelijke karakter te koppelen aan zijn ietwat feminiene mannelijke vriend… maar helaas – “zie mij als je broer” is het diepst dat die relatie gaan kan. Dat zal niet anders zijn wanneer je een van de weinige vrouwelijke personages kiest. Desondanks een geinige toevoeging.

Conclusie

Oppervlakkig is het allerminst. Is het landschap een beetje lelijk? Ja, vanuit een zeker oogpunt. Worden de veldslagen al gauw repetitief? Misschien wel, als je weinig officieren met plannen hebt. Maar is het leuk? Sowieso. Omwille van de review heb ik haast gemaakt, en zelfs in hoog tempo deed ik er 40~45 uur over voor ik het had “uitgespeeld”. Dat wil zeggen; alle provincies veroverd in China, waarna de credits verschijnen. Ik heb lang niet alles gedaan wat ik kan of zou willen doen, laat staan dat ik alles gezien heb wat er te zien valt. Gelukkig mag je gewoon doorspelen op een oude save, want Dynasty Warriors 9 – Empires heeft makkelijk honderden uren content!