Hoe gaat een JLPT er aan toe? Blog header.

Hoe gaat een JPLT (Japanese Language Proficiency Test) er aan toe?

Elk jaar trekt er een groep mensen door Leiden heen, onderweg naar hun JLPT examen. Hét moment waarop ze kunnen testen hoe ver ze zijn gekomen en of ze het niveau hebben behaald voor een certificaat, of een stap hoger! Maandenlang is er gestudeerd, en zijn overal boeken, handige mobile apps en studeerkaartjes binnenstebuiten gekeerd om te oefenen. En dat allemaal voor de ene kans per jaar. Althans voor Nederland.

Tijd voor de JLPT

De JPLT, ofwel Japanese Language Proficiency Test is zo’n beetje de enige wereldwijd erkende test voor je kennis en vaardigheid met de Japanse taal. Deelnemers hebben de keuze uit vijf niveaus van N1 (moeilijkst) t/m N5 (makkelijkst). De test bestaat uit verschillende onderdelen, zoals grammatica, vocabulaire, luistervaardigheid en leesvaardigheid.

Dit doe je niet alleen voor de lol. Het is voor mensen die aan een Japanse universiteit willen studeren, of die bij een Japans bedrijf willen werken, vaak een vereiste om te hebben. Aangezien ik in Japan heb gewoond en de taal behoorlijk goed beheers maar hier geen echt bewijs van heb, heb ook ik mijn stoute schoenen aangetrokken en aan deze test deelgenomen, en daar wil ik jullie graag over vertellen zodat ook jij goed voorbereid de JLPT kunt gaan doen en weet wat je kunt verwachten!

Zweten vanaf de inschrijving

Het begon voor mij in dit geval al een aantal maanden voor 3 juli, in dit geval op 1 april (geen grap). Tijdens het schrijven van een ander artikel voor The Sushi Times kwam ik op de site van de Universiteit Leiden en zag dat dit jaar weer de JLPT gehouden zou worden. Na even twijfelen besloot ik om ervoor te gaan en schrijf mij via de site in, en maakte een eenmalige betaling van €100,- over. Dit zijn de kosten voor je deelname.

En daarna kon het studeren beginnen! Ik heb in Japan verschillende boeken gekocht, voor zowel kanji als grammatica, dat laatste is een klein beetje mijn zwakke punt. Ook al heb ik zo lang in Japan gewoond, echt les erin heb ik niet gehad en ik heb dan alles geleerd door TV, radio en gesprekken te voeren. Het meeste doe ik allemaal “op gevoel” wat bij dit soort tests vaak een nadeel is. Vandaar dat ik er wat extra aandacht aan wilde besteden. Ik heb hiervoor een combinatie van allerlei methodes, boeken, mobile applicaties en website gebruikt.

Van belang is echter wel dat je heel consequent voor jezelf een studieplan opstelt en ELKE dag oefent, al is het maar een kwartiertje.

De maanden voor de test zul je dan ook weinig anders hoeven voor te bereiden behalve zelf-studie. Een ruime maand van te voren krijg je echter zogenaamde testvouchers toegestuurd. Deze heb je nodig voor en tijdens de test en moet je van te vuren invullen. Hier staat o.a. ook je deelname nummer en het is van groot belang dat je hier zuinig mee omgaat en je je deelname nummer niet vergeet. En dan is het wachten geblazen tot dat ene moment. Die spannende zondag waar je maanden voor hebt geleerd…

De dag van de JLPT test zelf!

Aangezien ik nogal ver van Leiden af woon heb ik voor de zekerheid een hotel in de buurt geboekt. Dit zodat ik me in de ochtend niet hoefde te haasten en druk hoefde te maken over files of andere reisproblemen. Ook kon ik hierdoor net wat extra uurtjes slaap pakken waardoor ik uitgerust aan de test kon beginnen.

Dat ik niet de enige was die vandaag die JLPT ging doen werd maar al te duidelijk naarmate ik dichterbij bij de Universiteit Leiden kwam. Steeds meer mensen zag ik lopen met kaarten en testvouchers in de hand en zelfs een aantal met JLPT t-shirts aan (misschien voor wat extra geluk?).

Na een klein half uurtje lopen kwam ik bij de universiteit, die midden in een woonwijk staat. Aan de buitenkant ziet het er niet echt uit als een universiteit. Buiten staan er overal mensen die aan het praten, studeren of gewoon op het gemakje zitten. Ik voel de spannende sfeer en loop maar naar binnen. Ik heb echt geen idee wat ik zou kunnen verwachten en loop naar de balie waar twee vrolijke meisjes me uitlegden dat we naar de grote zaal mogen en dat we daar zouden worden toegesproken.

En dat klopte. Netjes om kwart voor één was de grote zaal gevuld met maar liefs meer dan 210 deelnemers en aan de zijkant allemaal professoren en vrijwilligers. We worden toegesproken door Yoshioka-sensei die ons verteld dat dit na de tweede JLPT in Nederland is en dat de aanvragen alleen al ten opzichte van vorig jaar met 40% waren gestegen!

Ook worden de regels uitgelegd en vertelt dat iedereen zijn of haar mobiele telefoons moet uitzetten en ook bijvoorbeeld horloges die piepen. En niks wat ook maar enigszins kan worden gebruikt als spiekmateriaal of cheat-methode moet verwijdert worden.

Het begin van de JLPT

Nadat deze regels duidelijk waren gemaakt werden we in groepen naar onze lokalen gewezen. We zijn allemaal stil en je kunt de spanning bijna voelen! Iedereen is bloed nerveus. Al helemaal wanneer bij de ingang van het lokaal onze legitimaties en test vouchers nogmaals streng worden gecontroleerd.

We zitten weer in een groot typisch universiteitslokaal. Groot dubbel bord aan de wand en stoelen die in rijen naar boven leiden. Om en om zijn onze plaatsen met stickers aangeduid. Deze komen overeen met het nummer dat op onze testvouchers staan. Dit word minstens nog twee keer gecontroleerd.

We worden weer verwelkomd door de leraar, die de test gaat afnemen en we worden omringt met nog drie Japanse vrouwen die controleren, testen en antwoordpapieren uitdelen. Op tafel mag alleen liggen: potloden, gum zonder papier, puntenslijper en je testvoucher. Nogmaals worden de regels uitgelegd:

  • De boekjes en antwoorden die je hebt gegeven mogen niet het lokaal uit.
  • Geen geluid van elektronica mag gehoord worden, zelfs niet iets dat vibreert.
  • Er mag niet gepraat worden.
  • Tijdens de toets mogen er geen vragen gesteld worden.
  • Notities mogen gemaakt worden op het vragenboekje; niet op het antwoordpapier of op een notitieblaadje.

Mochten deze regels overtreden worden; word je per direct gediskwalificeerd! Krijg je geen uitslag van het resultaat, krijg je geen certificaat, en krijg je ook je geld niet terug.

Het eerste onderdeel: woordenschat

Dan, eindelijk, is de test begonnen. Doodse stilte valt over het lokaal en alleen het gekras van de potloden of gegum is te horen. We krijgen 20 minuten voor woordenschat. Deze gaat me goed af. Mijn vertrouwen neemt toe voor 100%. Heb ik me echt dan zo druk gemaakt om niets? Geheel tegen mijn principes ga ik alle vragen nog eens bij langs en verander waar nodig is. “Nog vijf minuten” wordt er omgeroepen; ik sluit het boekje met de vragen erin en wacht rustig de minuten af en kijk rond.

Velen zitten nog gebogen over hun opdrachten en zijn ijverig bezig alles zo goed mogelijk te beantwoorden. Dan moeten alle potloden neergelegd worden; de tijd is op. We krijgen de opdracht te blijven zitten tot alles is opgehaald en de drie vrouwen die als assistenten figureren halen apart van elkaar de antwoorden bladen en de boekjes op. Deze worden tot drie keer toe geteld zodat het zeker is dat alles terug is.

We mogen een half uurtje pauze nemen voordat we weer verder gaan met het tweede gedeelte. Iedereen zoekt een plekje op in de grote kantine, of buiten waar de zon heerlijk schijnt. Omdat het binnen koud was, neem ik de gelegenheid om warm te worden. Ik zit als een stokstaartje op het muurtje en bel met mijn beste vriendin die nog in het hotel zit te wachten. Ik ben wat teleurgesteld dat het allemaal veel langer gaat duren dan verwacht.

Het tweede onderdeel: grammatica

Eerder onderzoek op de site staat dat de test iets van 2 uur in beslag kan nemen. Maar in werkelijkheid gaat het veel langer duren, aangezien tussen de gedeeltes door pauzes zitten en alles nogal een uitleg nodig heeft. Ik sta nou niet bepaald bekend om mijn engelengeduld als het om testen gaat en heb liever dat het zo snel mogelijk over is; die pauzes hoeven voor mij niet zo.

Na twintig minuten gaat iedereen zo’n beetje het gebouw weer in en nemen we plaats op onze stoelen. Weer worden de regels doorgenomen en wordt er ruim de tijd genomen om alle vragen te beantwoorden.

Het volgende gedeelte dat wordt afgenomen is grammatica. Hiervoor hebben we 50 minuten. En ik weet niet hoe het zit met anderen, maar ik heb ze hard nodig. Dit stuk valt vies tegen en ik ben blij dat ik nog een paar minuten heb om alles na te kijken. Tijdens het studeren heb ik me misschien een beetje te blind gestaard op kanji, en ik realiseer me nu dat ik misschien wat meer tijd aan de grammatica had moeten besteden.

Toch worstel ik me erdoorheen en schrik me rot als er ineens werd gemeld dat de tijd voorbij is en dit deel van de test is afgelopen. Alles wordt weer opgehaald en geteld. Als alles terug is mogen we het lokaal weer verlaten, maar wel met de vraag of we op tijd terug willen zijn voor de soundcheck van het luister gedeelte.

De laatste loodjes

Hier kijk ik naar uit! Ik luister gemiddeld elke dag 2 uur naar Japanse teksten en muziek, dus dat moet toch goed komen? Tijdens de test kom ik er ook achter dat het inderdaad vrij simpel is en dat er duidelijk en langzaam gepraat wordt, net als op mijn oefen CD’s thuis.

En dan eindelijk na een paar uur is alles voorbij. Ik hoor zuchten van opluchting om me heen en verschillende meningen dat het makkelijk was of juist toch erg moeilijk! Het wachten is begonnen; pas eind augustus krijgen we te horen of we geslaagd zijn of niet en het certificaat komt in oktober, dus duim voor me mensen!

Update: Alles is helemaal goedgekomen en het certificaat hangt vol trots thuis aan de muur! Op naar het volgende niveau!

Dit artikel – Hoe gaat een JPLT (Japanese Language Proficiency Test) er aan toe? – verscheen voor het eerst op 22 juli 2016 en is voor het laatst geüpdatet op 1 augustus 2019.

Tags:
Hennie
hennie.kaoru.draaisma@gmail.com

Domo hajime mashite! Ik ben Hennie, een prettig gestoorde shinsengumi-tologist wiens hart verloren is aan Japan! Ruim 5 jaar heb ik in Japan gewoond en ik kom hier mijn verhalen met jullie delen!

1 Reactie
  • Tonny Arnoldus
    Geplaatst op 18:08h, 13 december Beantwoorden

    Hoi Hennie wat een leuk verhaal.. Fijn zo uitgebreid dan weet je precies wat je kan verwachten. Dat is altijd erg prettig. Van welk niveau het je het certificaat? Hartelijke groet, Tonny Arnoldus

Geef een reactie