James May: Our Man in Japan (Review)

Nu Amazon steeds meer voet aan de grond krijgt in Nederland zien we ook de populariteit van Amazon Prime verder toenemen. Ook wij zijn inmiddels gezwicht voor de verleiding. Mede vanwege de aanwezigheid van één enkele serie. Namelijk James May: Our Man in Japan. Een unieke reisserie door Japan onder leiding van James May, beter bekend van zijn rol als mede-presentator in Top Gear. Maar hoe bevalt deze serie?

Vooraf

Laat ik deze review eerst beginnen met zeggen dat ik waarschijnlijk veel te kritisch ben. Ik heb namelijk niet echt een hoge pet op van TV reisseries die over Japan gaan. Vaak ontstaan er verschrikkelijk nare programma’s die het vooral moeten hebben van gedateerd oriëntalisme en “aapjes kijken”. Want sensatie en “gekke” verhalen zijn natuurlijk veel leuker om te laten zien, dan de volledige realiteit en context. Om maar even namen te noemen, TokiDoki op de VPRO is een voorbeeld van zo’n slecht reisprogramma, waarbij vooral wordt laten zien hoe “gek” al die Japanners wel niet zijn. Generalisaties, oriëntalisme, en lekker veel vingertjes wijzen.

Maar toen bekenden enthousiast waren over James May: Our Man in Japan besloot ik me er toch aan te wagen. Met een hoop gemengde gevoelens als eindresultaat.

Sterk begin

De eerste aflevering vond ik werkelijk fantastisch. De droge humor van James May zette de toon al lekker neer. Maar ik vond het vooral heerlijk hoe men eindelijk eens begon in Hokkaido en niet weer op Shibuya Crossing. Een cliché die ze ook letterlijk op de hak nemen in hun eigen intro. Vervolgens wordt er verteld over de aankomende, unieke reis door Japan. Met als doel het land en de mensen beter te gaan begrijpen. Ik was meteen enthousiast! Maar helaas ging het vanaf daar snel bergafwaarts.


Warboel

Want hoewel de locaties, de activiteiten, de onderlinge discussies, en het camerawerk allemaal hartstikke goed en vermakelijk waren, had ik het gevoel dat er maar weinig echt verteld werd. In sneltreinvaart knal je langs talloze plekken, waarbij je telkens maar een paar minuten iets te zien en horen krijgt. Vaak simpele “leukigheidjes” zoals sneeuwbalgevechten, meditaties, een robot otaku, of bezoekje aan een autofabriek.

Maar nergens wordt er teruggrepen op het eerder genoemde doel van deze serie: “het begrijpen van Japan”. Er zijn vrijwel geen momenten van reflectie, er is geen uitleg over cultuur, historie, of wat dan ook. Het is simpelweg het laten zien van unieke locaties, waarbij James May wat grappen maakt.

Veel lol, geen verdieping

Gelukkig maakten de unieke locaties, en vooral de Britse humor, een heleboel goed. Want op een hoop momenten heb ik gewoon hardop moeten lachen om de serie, en de reacties van James May zelf. Voor een kleine introductie over wat je eventueel kunt zien en doen is de serie prima, maar verwacht er niet teveel nuttige reistips uit te halen. Als informatief reisprogramma faalt het echter aan alle kanten. En Japan ga je er al helemaal niet mee doorgronden.

Storend is hierbij ook dat – zowel James May als de crew – af en toe duidelijk laten merken dat er weinig voorbereiding is geweest. Of in elk geval geen poging tot verdieping hebben gedaan. Je krijgt hierdoor rare, ongemakkelijke momenten, gemiste kansen voor toffe informatie, en inhoudsloze momenten. Mogelijk zijn al dit soort zaken er uitgehaald met editten, om het “spannender” te maken voor de gemiddelde kijker. Maar het was doodzonde, en maakt sommige stukken gewoon vervelend om naar te kijken.

Zo vond ik de aflevering met de Haiku experts ronduit onbeschoft. Voor iemand die zegt respect te hebben voor het land en de cultuur, en wil trachten het te begrijpen, was dat gewoon te lomp voor woorden. En zo waren er nog een paar momenten, die me het bloed onder de nagels vandaan haalde. Ze hadden er mijn inziens beter aan gedaan wat minder veel in één aflevering te proppen, en wat meer tijd en ruimte per locatie te nemen.

Gemengde gevoelens

Sowieso zie ik de toegevoegde waarde van dit soort commerciële reisseries niet (meer) in. Ze lijken het vooral te moeten hebben van clichés. Maar wil je er als kijker echt iets uithalen om Japan te begrijpen, of inspiratie op te doen voor je reizen? Dan kun je beter terecht op YouTube, voor content van kanalen zoals Abroad in Japan, Go North Japan, en Tokyo Lens.

Maar dat is dus vooral kritiek vanuit mijn (overdreven?) kritische blik als Japanliefhebber die er al meerdere (langdurige) reizen op heeft zitten. Want als ik er allemaal wat minder strikt naar probeer te kijken, laat James May: Our Man in Japan wel degelijk veel verschillende kanten en locaties zien die je niet vaak terugziet in andere reisprogramma’s. En hoewel het vaak ongepolijst en soms ronduit onwetend is, heb je nergens het gevoel dat het doel “aapjes kijken” vooraan staat.

Wanneer ik het kritische wat probeer los te laten is het geen hele slechte serie. Zelfs één van de betere die ik de afgelopen tijd heb gezien. Mijn verwachtingen waren in dit geval gewoon te hoog. Vandaar dat ik gemengde gevoelens heb over deze reeks. Misschien als ze niet waren begonnen over “het doorgronden van Japan” maar het gewoon hadden gehouden op een luchtig reisprogramma, dat ik er anders tegenaan had gekeken.

Dit artikel – James May: Our Man In Japan (Review) – verscheen voor het eerst op 19 februari 2021 en is voor het laatst geüpdatet op 19 februari 2021.

Joyce
desushitimes@gmail.com

Joyce is de oprichtster van The Sushi Times en schrijft inmiddels al bijna 10 jaar over alles dat te maken heeft met Japan. Verder is ze gek op anime, gaming, Pokémon, Animal Crossing en alles dat kawaii is. Daarnaast is ze ook een fanatieke Japanse hobby chef, wat tot uiting komt op ProefJapan.com!

Geen reactie's

Geef een reactie