29 mei Kattencafé in Nederland: Een bezoek aan Kopjes!
Altijd al eens naar een kattencafé in Japan willen gaan, maar is het land van de rijzende zon veel te ver? No worries, je kunt sinds april 2015 gewoon terecht bij kattencafé Kopjes, in Amsterdam. Schrijfster Rowie neemt een kijkje bij het meest pawsome koffietentje van Nederland!
Schattigheid ten top
“Aww, wat schattig”, roept een tienermeisje uit. Met een gouden iPhone in haar hand maakt zij met haar vriendinnen een foto van de lapjeskat op tafel. Pictures or it didn’t happen! Bij een stoel leggen twee vrouwen van rond de veertig een andere kat vast. “Wat een plaatje”, gieren ze het uit.
“Haar vacht past zo prachtig bij dat kleedje!” Een van de vrouwen stuurt de foto alvast naar een vriendin zodat die kan genieten zoals je dat met kattenplaatjes op het internet doet. “Je bent niet naar een kattencafé geweest als je geen selfie hebt genomen”, legt een internationale studente aan haar vriendinnen uit.
Kattencafé Kopjes in Amsterdam is net een dierentuin met als hoofdattractie katten spotten. Soms heb je pech en liggen alle dieren te dutten in hun territorium; soms gaan ze netjes zitten voor de fotosafari. De katten bewegen zich als leeuwen in hun koninkrijk. Voor een entreeprijs van drie euro mogen kattenliefhebbers twee uur lang een kijkje nemen in hun paradijs.
De bezoekers variëren van een groepje hipsterbrugklassers tot een oma met haar kleindochter. Per dag zijn er drie rondes waarin zo’n twintig bezoekers per keer welkom zijn. ’s Ochtends is het altijd druk, tegen de avond vaak iets rustiger.
Veel zorg voor de katten
Bij binnenkomst worden de handen gedesinfecteerd. “We hebben een paar regels”, legt eigenaresse Lenny Popelier uit. De katten en poezen mogen niet worden opgepakt of wakker gemaakt, en fotograferen met de flits aan, is verboden. “Oh ja, kijk ook nog even uit voor Midori. Zij zit nog erg in de zwerfkatmodus en heeft echt het idee dat ze eten weg moet graaien als ze het ziet.” Red velvet cake, zeezout karamel brownies of een sandwich; ze zal er alles aan doen om een hapje mee te pikken. Van het opzetten van schattige kattenoogjes tot graaien naar de snack.
De parttime verzorgers houden niet altijd het overzicht op de acht voormalige asielkatten, dus is het ook aan de gasten om dit in de gaten te houden. Behalve dat het voor poezen niet goed is om chocolade te eten, wil je dat lekkere eten ook echt niet delen.
De red velvet cake, zoals alle snacks gemaakt door de vriend van de eigenaresse, is zompig en goed gekleurd. De smaak doet niet onder voor die van de verse bakker. Daar kunnen de meeste hipsterkoffietentjes nog iets van leren.
Japans fenomeen
Het allereerste kattencafé opende in 1998 in Taiwan. Een kattencafé is precies wat de naam al doet vermoeden: een koffietentje waar je poezen en katers kunt aaien. In 2005 waaide het concept over naar Japan, waar het al snel een fenomeen werd. Japanners wonen vaak in smalle appartementen waardoor het erg moeilijk – of soms zelfs verboden- is om huisdieren te houden. In een land dat zo prestatiegericht is, vormt een kattencafé de perfecte afleiding. Hardwerkende burgers en tieners komen er graag om de katten te knuffelen en te aaien. Japan had in 2010 maar liefst 79 kattencafés.
De eigenaresse van Kopjes bezocht één van die cafés op haar wereldreis. Sindsdien begonnen de plannen in haar hoofd vorm te nemen. Het concept was eerder al naar New York, Parijs en Londen gehaald. Dan kon Amsterdam toch niet achterblijven? Op 22 april 2015 opende Kopjes haar deuren.
Sommige kattencafés in Japan hebben een apart eetgedeelte en een kattenknuffelruimte; bij andere verblijven de katten in dezelfde kamer terwijl je geniet van een hapje en een drankje. Kopjes hanteert dat laatste concept. Je zou verwachten dat je overal kattenhaar aantreft, maar de verzorgers zijn constant in de weer met de poetsdoek.
Verborgen plezier
Wie op het ‘verkeerde’ moment komt, verwart het kattencafé met een gewone hipsterkoffietent. De muren zijn spierwit maar bevatten net genoeg houten accenten om het op te breken. Er staan tweedehands rieten banken en stoelen met dekentjes en crochetkussens, oude schoolstoelen, de jaren 70-bank die van je oma had kunnen zijn en heel veel katten homedecor. Beeldjes, cameo’s en gebreide wandtapijten.
Hee, wacht. Is dat een kat? Het bruine vachtje in de vensterbank blijkt geen dekentje te zijn, maar een slapend katje. Een andere streepjeskater ligt lekker tegen een oudere vrouw te dutten. Niet dat ze hoeven te slapen. Ruimte om te spelen en bewegen is er genoeg.
Aan de muren hangen houten kasten, loopbruggetjes en krappalen; op een plastic bijzettafeltje liggen meerdere kattenspeeltjes naast het clipboardmenu. Kopjes is het verblijf van de katten en de klanten zijn enkel op bezoek.
Sushi speeltje
Behalve de roots van het concept bevat het kattencafé niet direct links naar Japan. Toch zijn er leuke, schattige easter eggs voor de Japanliefhebber. Naast katten als Horus, Rosie, Dilla en eenoog Tiny, is er een poes met de Japanse naam Midori. Ook leuk: zwarte kater Maan slaapt in een koffer met een garnaal nigiri sushi speeltje naast zich. “Wat enig”, glimlacht een dame terwijl ze het slaapkopje achter haar stoel aantreft.
Even verderop is Midori druk bezig om het rietje uit een glas huisgemaakte ijsthee te slaan. Terwijl ze speels aan het plastic sabbelt wordt ze omgeven door kreetjes van tieners. Nog een fotomoment. De muntthee staat koud te worden op het bijzettafeltje waar de meiden eerst zaten. Foto’s maken en het juiste filter uitkiezen is natuurlijk veel leuker.
Dan komt de eigenaresse terug met poes Dilla in een groene reismand. Ze is naar de dierenarts geweest. Alle katten houden op met doen alsof ze slapen en lijken even een kijkje te nemen bij hun huisgenote. Op Dilla’s nek zit een plek zonder vacht, maar verder maakt ze het goed. Het duurt voor haar langer om aan te sterken dan de andere katten.
Voor de opening kregen alle katten de kans op aan elkaar te wennen, maar ze zijn niet allemaal vreemden van elkaar. Elke kat arriveerde met een of twee andere. Daardoor zijn er nog steeds een beetje kliekjes, maar Popelier merkt dat de diertjes steeds meer naar elkaar toegroeien. Dat is belangrijk, omdat ze ’s avonds alleen in het kattencafé achterblijven. Op de dagen dat Kopjes niet open zijn, maandag en dinsdag, komen de medewerkers speciaal terug om het eten te verzorgen.
Inmiddels is het zeven uur ‘s avonds, een kwartier na de officiële sluitingstijd. De katten nemen ongeduldig plaats bij het glazen luikje dat de keuken met de restaurantvloer verbindt. Het is nu wel eens tijd voor eten, vinden ze. Nog een uur en dan kunnen ze hun buikje weer vullen.
Reserveren
Wil je een kattencafé ook eens in het echt meemaken? Dan kun je een plaatsje reserveren via de website. Wees er wel snel bij, want het Japanse fenomeen is ook erg populair in Nederland. Het kan nodig zijn om drie weken van te voren te reserveren.
Mocht je katten willen aaien in de drukke zomermaanden, dan moet je helemaal snel zijn. De hordes toeristen weten Kopjes ook al te vinden.
Kattencafé Kopjes bevindt zich aan de Marco Polostraat 211 in Amsterdam
Dit artikel – Kattencafé In Nederland: Een Bezoek Aan Kopjes! – verscheen voor het eerst op 29 mei 2015 en is voor het laatst geüpdatet op 29 mei 2018.
Geen reactie's