07 mrt Please tell me! Galko-chan (Manga Review)
In deze manga volgen we het dagelijkse schoolleventje van Galko-chan. Een charmante blonde dame met flinke curves die haar hart op haar tong draagt. Ze komt vaak te laat, is grofgebekt maar toch ook erg geliefd en populair bij haar klasgenoten. Samen met haar twee beste vriendinnen: de stille loner Otako, en de naïeve rijkeluisdochter Ojyo weet ze zich weer door de schooldagen heen te vechten en hebben ze de meeste bijzondere gesprekken over uiteenlopende onderwerpen.
Alles wordt besproken
Bij het zien van de cover van de Galko-chan manga kun je niet anders dan denken aan een heerlijke, luchtige en vrolijke serie, bomvol schattigheid en enthousiaste schoolmeisjes. En dit zit er ook echt allemaal in maar dan met een flinke twist. De onderwerpen die besproken worden in het klaslokaal zijn vaak alles behalve onschuldig maar stiekem wel hele bekende vragen. Het zijn dingen die velen van ons zich vast wel eens hebben afgevraagd of het misschien zelf wel over hebben gehad. Zo komt de vraag aan bod of de anus net zo gevoelig is als de tong en welke kleur ondergoed maagdelijke meisjes dragen.
Niet alle vragen zijn echter zo bizar maar gaan vaak wel over zaken rondom het lichaam en/of vooroordelen. Het is eigenlijk een hele leuke manier om dingen onder de aandacht te brengen zodat je er zelf eens over nadenkt. En dat gecombineerd met lekker veel humor en leuke personages doet het goed.
Het is echter wel een episodische serie. Hiermee bedoel ik dat elk hoofdstuk een apart verhaal is. Het speelt zich allemaal af in het klaslokaal (soms daarbuiten) en de volgende dag gaat het weer ergens anders over. Een echt verhaal of plot is er niet. Hierdoor is er geen character ontwikkeling te zien en kan ik me voorstellen dat het voor een hoop mensen niet spannend genoeg is om de aandacht erbij te houden.
Voor mij was dit geen probleem maar ik moet bekennen dat ik wellicht niet helemaal objectief ben. Ik heb nou eenmaal een zwak voor episodische school life series met schattige meisjes. En dan met name wanneer ze gaan over dingen die ik erg herkenbaar vind. Galko-chan doet dit erg goed maar dan op een verrassende manier. Vooral de personages vond ik verrassend. Het feit dat de namen van de hoofdpersonen in feite al spelingen zijn op de stereotypen die ze voor moeten stellen deed me een beetje angstig zijn. En hoewel ze soms wat cliché zijn doen ze ook dingen die je niet meteen verwacht of echt binnen hun “hokje” passen. Het laat heel goed zien dat eerste indrukken heel verkeerd kunnen zijn.
Weinig fanservice
Ook een verademing vond ik dat, ondanks Galko-chan’s goedgevormde voorgevel en sommige suggesties, er heel erg weinig fanservice in zat. Het was er af en toe wel maar vaak op de gepaste momenten en niet overdreven of fanservice “om de fanservice” om het zo maar te zeggen (al met ik wel zeggen dat dit in de anime wel meer zit.).
Dit alles wordt nog eens extra versterkt door de algehele stijl en het artwork voor deze manga. Want, verbazingwekkend genoeg, is de gehele manga in een soort grove tekenstijl gemaakt mét kleur. Vooral het feit dat het in kleur is, is erg bijzonder want dit zie je zelden in manga. Al helemaal een gehele manga in kleur. Dit voegt een extra laagje vrolijkheid en lol toe aan het verhaal en trekt je nog meer mee in de sfeer.
Ik was dan ook blij verrast met deze serie en ben van plan alles te volgen wat er maar te volgen valt. De manga zijn gepre-ordered, de anime staat op mijn Crunchyroll watchlist, en de nendoroid is inmiddels ook onderweg. Please Tell Me! Galko-chan is niet voor iedereen maar mij heeft de serie in elk geval heel blij gemaakt.
Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op:
Geen reactie's