Japanse band Morrigan tour.

Morrigan: Een introductie!

De visual kei-band Morrigan komt deze maand naar Europa en zal daarbij op zondag 12 november ook de P60 in Amstelveen aandoen. En dat is verrassend. Veel Japanse bands durven de oversteek naar Europa pas in een relatief laat stadium te maken. Morrigan bestaat echter pas sinds begin 2015 en ze hebben in die tijd pas één album uitgebracht, dat nota bene vrijwel geheel uit eerder verschenen singles bestaat. Betekent dit dat de band serieus werk wil maken van hun Europese ambities? Dat hopen we ze te kunnen vragen als ze in Amstelveen spelen!

Hoewel het kwartet dus pas sinds begin 2015 onder de naam Morrigan actief is, speelden zanger Aryu, gitarist Pitty, bassist Kuloe en drummer Setsuna al sinds 2009 in de band Xibalba, dat er op eerste kerstdag 2014 de brui aan gaf. Sterker nog: de laatste bezetting van die band is gelijk aan de huidige line-up van Morrigan.

We hebben hier dus niet met een stel naïeve jongelingen te maken; de heren hebben inmiddels al enkele jaren hun sporen verdiend in de visual kei-scene. De naamsverandering lijkt vooral het gevolg van een andere visuele richting, want muzikaal liggen de Morrigan-releases vrij dicht bij wat Xibalba deed. Morrigan is hooguit iets melodieuzer.

Groovemachine

Qua muziekstijl is Morrigan een vrij typische 21e eeuwse visual kei-band van het zwaardere slag: heavy gitaren, hypermelodieuze refreinen, hier en daar wat elektronische invloeden en natuurlijk een sterk androgyn voorkomen. De nummers zijn over het algemeen niet heel gecompliceerd, maar dat draagt er wel aan bij dat ze lekker blijven hangen.

Wat meteen opvalt is dat Morrigan een zeer krachtige en strakke ritmesectie heeft. Livebeelden op YouTube wijzen uit dat Setsuna en Kuloe geen studiotrucs nodig hebben om als een goed geoliede groovemachine te klinken. Dat zal komen doordat ze al jaren samenspelen, maar het is echt iets waardoor Morrigan boven het gros van de visuele bands uitsteekt.

Het is een solide fundament waarop Aryu en Pitty verder kunnen bouwen. Deze heren doen op zich niet heel veel bijzonders. Pitty’s riffs zijn vergelijkbaar met die van andere bands uit het genre, al moet daar wel bij gezegd worden dat zijn solo’s in melodisch opzicht interessant in elkaar zitten.

En de vocalen zijn een combinatie van niet al te diepe grunts en melodieuze zang die sinds Dir En Grey en The Gazette gemeengoed lijken in de visual kei. Aryu’s cleane zang komt wel van wat dieper dan bij de meeste zangers van het genre het geval lijkt te zijn en dat maakt hem wat prettiger om naar te luisteren.

Ademruimte

Toen eind 2016 debuutalbum ‘Tranquilizers’ verscheen kreeg Morrigan ondanks de aanwezigheid van vrij heftige singles als Necro en Pandora de kritiek iets te veel de poppy kant op te gaan. Toch wordt het album luisterbaarder doordat dat soort metalcorenummers worden afgewisseld door wat rustigere, sterk aan The Gazette herinnerende, tracks als Everlasting en Paradigm Xiss. ‘Tranquilizers’ is een aanrader voor visual kei-liefhebbers die van stevig houden, maar wel wat meer ademruimte verlangen dan bij bands als Nocturnal Bloodlust aanwezig is.

Op de kritiek op de poppy neigingen reageerde Morrigan niet door hardere tracks te maken, maar door hun heftige en hun melodieuze kant tot een nog vloeiender geheel samen te smeden. Een aanpak die op hun single Underworld al goed werkte en daarom een vervolg verdiende. Het eerste resultaat was The Dawn Deep Dope, waarin de aanpak vooral in Aryu’s vocalen te horen was. Geen gegrunte coupletten en gezongen refreinen; het loopt veel meer door elkaar. De invloed van The Gazette is nog altijd vrij duidelijk, maar Morrigan smeedt duidelijk aan een eigen geluid.

Uitersten

Nog beter is de daaropvolgende single Xiss In The Dark, dat tot dusver het hoogtepunt van Morrigans oeuvre is. Dat komt vooral door het fantastische stuk voor het refrein, maar het refrein zelf is ook helemaal niet verkeerd. Setsuna laat in dit nummer horen wat een fantastische drummer hij is door een vrij drukke, technische aanpak met een bijna swingende partij te combineren. Pitty’s solo blinkt dan weer uit in zijn eenvoud.

Vorige maand verscheen de nieuwste single van het viertal: Moshimo Kuroi Tsubasa ga Haetenara. Hierop lijkt de zwaardere kant van de band weer wat de nadruk te krijgen, maar niet zonder het melodieuze aspect uit het oog te verliezen. Wij zijn vooral heel benieuwd hoe goed de band deze uitersten op het podium gaat combineren.

12 November in de P60, Amstelveen

Wil jij deze band, net als wij, live mee maken? Dat kan! Op zondag 12 november a.s. staan ze in de P60 te Amstelveen! Voor nog geen €30,- kun jij een hele avond lang losgaan op de knallende tonen van Morrigan. Kijk voor meer informatie en tickets op de site van P60.

Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie