Randoseru: Japan’s schattigste (en duurste) rugtassen

Weet je nog dat je je eerste rugtas mocht uitzoeken voor de basisschool? Of hoeveel druk er op je stond om de juiste rugtas mee te nemen naar het voortgezet onderwijs? Tal van variaties en mogelijkheden hingen voor je klaar in de (digitale) winkel. Met mogelijkheden die soms eindeloos leken.

Een onbekend probleem voor scholieren in Japan want vanaf de kleuterschool is er namelijk al bepaald wat voor rugtas je mee mag nemen. De meest iconisch hiervan is de randoseru, een schattige tas die de laatste jaren in het westen een heus fashion item begint te worden. Maar dit schattige tasje draagt een zeer heftig prijskaartje en een lange geschiedenis! Tijd om eens te kijken wat voor bagage de randoseru met zich mee draagt.

Handgemaakt kwaliteitsproduct

Deze leren rugzakken worden als sinds de 19de eeuw gebruikt door basisschoolkinderen in heel Japan. Vroeger was deze alleen beschikbaar voor de elite maar tegenwoordig heeft iedereen kind er eentje, ondanks het heftige prijskaartje! Deze tassen worden (meestal) van echt kwaliteitsleer gemaakt en worden geheel met de hand (en wat hulp van de naaimachine) in elkaar gezet.

Hierdoor ligt de prijs voor een standaard randoseru al snel rond de €200,-. Wil je echt een kwaliteit tas en/of een tas met een unieke kleur of patroon? Dan tik je al snel bedragen neer van €700,- tot zelfs €1000,- per tas!

Nederlandse roots

Het woord Randoseru komt van het Nederlandse woord ransel, dat je misschien wel kent als de rugzak dat in het leger gebruikt wordt. Geïnspireerd door wat ze zagen bij Nederlandse handelaren Verkreeg het ransel ook in Japan bekendheid en gebruikte het Japanse leger ten tijde van de Edo-periode een soortgelijke oplossing voor alle bagage van de soldaten.

Het idee om een rugzak te gebruiken voor studenten kwam echter van de elite school Gakushuin. Op deze school zaten alleen de kinderen van belangrijke aristocraten die een zeer luxe opleiding genoten waarbij discipline hoog in het vandaal stond. In 1885 besloten zij dat het voortaan verboden was voor leerlingen om per auto or riksja naar school te komen en dat ze moesten lopen, om karakter te bouwen. Om hun spullen op school te krijgen werd besloten dat elke leerling voortaan een eigen rugtas mee zou krijgen. De rugzakken hadden alleen nog lang niet de vorm die we nu kennen.

Dit veranderde een paar jaar later toen de Japanse kroonprins een tas kreeg die veel op de tassen leek die in het leger gebruikt werden. Dit om respect te tonen voor de mensen die hun leven opofferden aan het front. Deze tas zag je echter niet heel erg vaak in het alledaagse leven aangezien deze erg duur was, en dus alleen betaalbaar voor de allerrijksten. De meeste gebruikten een simpele schoudertas of furoshiki (grote vierkanten stof die ze om hun boeken konden vouwen).

Het was pas in de jaren na de tweede wereld oorlog, toen de economie begon aan te trekken, dat randoseru wat vaker gezien werden. Langzaam maar zeker waren er weer meer grondstoffen beschikbaar om de tassen te maken en hadden mensen meer geld om te besteden. Steeds meer basisscholen begonnen het meebrengen van een randoseru dan ook verplicht te stellen

Bovenal functioneel

Vanaf de jaren ’60 kregen de randoseru pas echt een boost toen het design wat aangepast werd en er twee kleuren werden geïntroduceerd: rood voor meisjes en zwart voor jongens. Al snel werd er echter iets afgestapt van de eisen rondom kleuren en mochten meisjes ook voor zwart kiezen. Rood voor jongens werd echter niet geaccepteerd.

Foto door Ajari.

Dit waren niet de enige eisen. Zo moesten alle tassen zo ongeveer 30 centimeter groot, 23 centimeter wijd en 18 centimeter diep zijn. Omdat het de bedoeling was dat deze tassen de gehele 6 jaar van de basisschool mee gaan moesten ze ook zeer stevig gemaakt worden. Mede hierdoor kan zo’n tas al snel 1,5kg wegen. Behoorlijk wat gewicht voor de gemiddelde basisschoolscholier!

En waar er vroeger alleen echt leer werd gebruikt voor de productie, iets wat er mede voor zorgt dat de tassen zo duur zijn, wordt er tegenwoordig steeds meer synthetisch leer (Clarino) gebruikt. Hierdoor is de tas ook iets lichter. Tenslotte werd er ook nog een klein metalen klemmetje aan de zijkant bevestigd. Hier kunnen de leerlingen dan een lunchtrommeltje, gymkleding, of waterflesje aan hangen.

Meer vrijheid

Sindsdien is het algehele design eigenlijk niet meer veranderd (met uitzondering van een extra vakje voor de mobiele telefoon). Behalve de kleuren. De grootste verandering vond plaats in de beginjaren van 2000. De meeste scholen in Japan pasten hun strenge beleid met betrekking tot schooluniformen en uiterlijk wat aan, en dat ging ook op voor de tassen! Allerhande felle kleuren, lieflijke pasteltintjes, printjes en thematassen worden sindsdien steeds vaker gezien en geaccepteerd.

Afbeelding door Hiromy. Via Flickr.


Alleen voor kinderen

Een hoop Japanners kijken met veel plezier terug naar hun oude randoseru, het is echt een symbool van hun kindertijd en iets dat ze vaak jaren koesteren. Maar ook in buitenland begint de randoseru populair te worden!

In 2014 werd actrice Zooey Deschanel gespot met een rode randoseru op haar rug. De foto’s gingen viral op internet en wisten zelfs talkshows in Japan te bereiken! Ze vonden het maar vreemd dat een volwassene, en nog een bekend iemand ook, met een randoseru rond liep.

Hoewel het misschien in onze westerse ogen fashionable is, zien de Japanners dit over het algemeen duidelijk anders. Het is echt een accessoire die bij kinderen hoort. Je kunt het een beetje vergelijken met het dragen van een kleine bob de bouwer rugtas hier.

Verschuiving naar volwassenen

Toch zie je de randoseru de laatste jaren steeds vaker op straat verschijnen bij volwassenen. Jongeren uit harajuku dragen hem nog wel eens ironisch maar vooral buiten de grenzen van Japan lijkt deze kinderrugtas steeds geliefder te worden. Het 50-jaar oude, Japanse, randoseru merk Tsuchiya Bag Co. lijkt hier goed op in te spelen en komt nu zelfs met een heuse lijn, specifiek voor volwassenen in Japan.

Zij vinden het hoogtijd dat deze stijlvolle en praktische rugtassen ook gewoon door volwassenen gedragen gaan worden (zie onderstaande promotiefoto’s). Of het ze gaat lukken om de randoseru geschikt en geaccepteerd te maken voor “alle leeftijden” is nog maar de vraag, maar wij duimen er in elk geval voor!

otona_1
otona_2

Wil jij nou ook graag een randoseru kopen? Kijk dan eens op Global Rakuten, Ebay, of Amazon! Let echter wel goed op dat goedkope varianten geen “echte” randoseru zullen zijn. Deze zijn vaak prima geschikt als modeaccessoire maar verwacht voor €50,- geen echte lederen variant die jaren mee gaat.

Coverfoto door Kohei Fujii.
Dit artikel – Randoseru: Japan’s schattigste (en duurste) rugtassen – verscheen voor het eerst op 27 augustus 2016 en is voor het laatst geüpdatet op 1 augustus 2019.

Hennie
hennie.kaoru.draaisma@gmail.com

Domo hajime mashite! Ik ben Hennie, een prettig gestoorde shinsengumi-tologist wiens hart verloren is aan Japan! Ruim 5 jaar heb ik in Japan gewoond en ik kom hier mijn verhalen met jullie delen!

1 Reactie
  • Giem Kwee
    Geplaatst op 13:26h, 22 november Beantwoorden

    Leuk verhaal Hennie, ik ben weliswaar al 72 jaar, maar nog steeds met de jap.taal bezig. Wel moeizaam door mijn leeftijd. Honderd keer herhalen. Nu, helaas door de COVID, veel zelf studie. Hoop je eens ooit te ontmoeten, groetjes

Geef een reactie