27 dec Recensie: Chaos Control – Call of the Abyss

Chaos Control bracht in begin deze eeuw een EP uit. Er was wat aandacht voor, vooral omdat twee leden van Vigilante erop te horen waren. Maar de band stierf een stille dood, waarna de bandleden het vermoedelijk te druk hadden met een echte baan om zich nog vol op Chaos Control te storten. Des te verrassender was het dat Chaos Control eerder dit jaar – ruim twintig jaar later – zijn debuutalbum aankondigde. Mét kernleden Hiroyuki Kaneko (gitaar) en Toshinori Mitunaga (zang). Chaos Control is inmiddels meer een project van die twee heren dan een echte band, maar wel een érg goed project.

Het is natuurlijk niet helemaal duidelijk hoelang Kaneko en Mitunaga daadwerkelijk aan ‘Call of the Abyss’ gewerkt hebben, maar ze hebben hun tijd goed besteed. ‘Call of the Abyss’ is een van de meest verrassende metalalbums van het jaar. Het is grofweg een powermetalalbum, maar Chaos Control laat wel verschillende gezichten zien. Ze overtuigen het meest als ze duistere, ietwat progressieve metal à la Nevermore maken. De wat lichtere, Europees aandoende powermetalnummers zijn ook uitstekend, maar wel minder onderscheidend.

Meer waardering

Hun veelzijdige benadering maakt Chaos Control een vrij unieke band binnen het Japanse metallandschap. De meeste Japanse powermetalbands zijn ofwel van de opgewekte Europese school ofwel sterk door visual kei beïnvloed. Chaos Control is geen van beide. De Europese invloed is er wel; vooral Helloween midden jaren negentig is duidelijk hoorbaar. Maar er zijn ook invloeden van bands als Queensrÿche en, zoals gezegd, Nevermore. Het geheel doet me soms aan Tenrin denken, ook al zo’n Japanse undergroundband die veel meer waardering verdient. Maar Chaos Control is moderner en over de gehele linie wat steviger.

De connectie met Vigilante is er ook nog steeds. Het geluid van Chaos Control heeft wat van het meest recente Vigilante-album weg, zij het wat minder progressief. Bovendien spelen Makoto Unno (basgitaar) en Hideaki Niwa (zang op Fatal Disaster) op het album mee. En dat zijn niet de enige prominente gasten. Hibiki Shiraishi (Matenrou Opera) drumde het album in en Guilherme Hirose van NorthTale en Traumer zingt op drie nummers. Persoonlijk vind ik dat Hirose weinig toevoegt wat Mitunaga niet al heeft, maar sommige luisteraars zullen de zoetere stem van de Braziliaan prettiger in het gehoor vinden liggen.

Perfect midden

Chaos Control is op zijn best als ze de zware, ietwat technische gitaarriffs van moderne thrashmetal met de ietwat melancholieke powermetalstem van Mitunaga mengen. Mitunaga doet hier en daar aan Tony Moore van Riot denken, maar heeft een wat “Japanser” stemgeluid. Karma, Unexpected Disorder, Fatal Disaster, Lost en het titelnummer vinden allemaal het perfecte midden tussen agressie, melodie en melancholie. Deze sound is niet alleen in Japan, maar ook daarbuiten vrij zeldzaam. En wat mij betreft kan de metalwereld er wel wat meer van gebruiken. Hidden Cave is een tof instrumentaal nummer dat het prog-gehalte wat omhoog stuwt.

Op andere nummers klinkt Chaos Control wat opgewekter. En dat zijn overwegend de mindere nummers. Ze zijn zeker niet slecht en zouden op een gemiddeld Europees powermetalalbum niet misstaan, maar daar zit ook precies het probleem. Waar de duisterdere nummers een redelijk frisse interpretatie van het genre laten horen, klinkt Chaos Control op Departure en vooral Prophecy als duizenden Europese en Zuid-Amerikaanse bands. Hirose’s zang helpt op die nummers ook niet mee. Het door Mitunaga gezongen Rebellious klinkt iets beter, mede door de bombastische achtergrondzang.

Spelplezier

Dat Chaos Control ruim twintig jaar na hun debuut-EP ‘Gathering Chaos’ nog een album uitbrengt is al een klein wonder. Dat ‘Call of the Abyss’ zo goed klinkt maakt de verrassing des te aangenamer. Het is onwaarschijnlijk dat het album Chaos Control zo populair maakt als Anthem, Loudness of Galneryus, maar alles aan het album schreeuwt spelplezier en liefde voor de muziek. Het is zo’n album dat gemaakt lijkt zonder zich druk te maken of er überhaupt wel mensen naar willen luisteren. Toevallig is het precies het soort metal waar ik naar wil luisteren en ik ben waarschijnlijk niet de enige.

‘Call of the Abyss’ is eind augustus op cd verschenen, maar het album staat ook in zijn geheel op de grotere streamingplatformen. Geef het album daar dus zeker even een luisterbeurt als je wilt weten of het wat voor jou is. Persoonlijk zou ik Chaos Control – net als het eerder genoemde Tenrin – bijna eerder aanraden bij mensen die niet normaal naar Japanse metal luisteren. Chaos Control heeft daarin dan weer het voordeel dat alle teksten in het Engels zijn.