22 nov Recensie: Daida Laida – Issen

Daida Laida is wat in de muziekindustrie een supergroep wordt genoemd. Maar in plaats van een band die lukraak bij elkaar geraapt is door een ambitieuze medewerker van een platenlabel, is Daida Laida meer een hobbyproject van prominente Japanse muzikanten. En zo klinken ze ook. Vermakelijk, maar weinig spectaculair. Dat houden ze nu al een paar albums vol, maar sinds voormalig Gargoyle-gitarist Kentaro zich bij de band heeft gevoegd, zijn de nummers aanmerkelijk beter geworden. Twee jaar terug verscheen zijn debuut met de band ‘Tsuzuri’, maar alleen digitaal. Inmiddels is er in ‘Issen’ ook een fysiek Daida Laida-debuut voor Kentaro.

Slecht gemasterd

Geluidstechnisch is er altijd wel wat op de albums van Daida Laida aan te merken. En helaas is dat bij ‘Issen’ niet anders. Het album is weliswaar niet zo dramatisch slecht gemasterd als de eerste paar albums van de band, maar de mix overstijgt het demo-niveau nauwelijks. De stem van Nobuo Yamada (NoB voor intimi) staat veel te hard in de mix. Dit wordt vooral duidelijk als hij met zichzelf harmoniseert. Kentaro’s gitaarwerk komt er daarentegen juist erg karig af. Zijn geluid mist net de druk die zijn partijen bij Gargoyle wel altijd hadden.

Maar muzikaal valt er een hoop te genieten aan ‘Issen’. De soloduels tussen Kentaro en basvirtuoos Masaki zijn altijd vermakelijk. Ze spelen ook een paar toffe stukken unisono. Verder is het knap hoe Daida Laida technische muzikale hoogstandjes moeiteloos in pakkende rocksongs weet te vangen. Kentaro laat zijn melodieuze powermetalkant wat meer horen dan in Gargoyle, maar Daida Laida heeft ook veel elementen uit de J-rock en ouderwetse hardrock in hun sound. Als je van die stijlen houdt, is er hoe dan ook wat interessants op ‘Issen’ te vinden.

Melodieuze cocktail

Na die inleiding hoef ik er niet geheimzinnig over te doen: ik ben fan van Kentaro. En ‘Issen’ bewijst weer eens waarom. Elk nummer dat hij geschreven heeft is de moeite waard. En er zit nog variatie in ook. Opener Ruri Iro no Sora is heavy metal met een monsterlijke groove, terwijl Nemure Nai Yoru ni Jisoku 1 km no Ryusei no Energy J-rock en powermetal tot een heerlijke melodieuze cocktail mengt. Maar de grootste verrassing is nog wel Tobi Iro no Tsuki. Bands in de stijl van Daida Laida maken vaak draken van ballades. Hoe het nummer van klassieke gitaar naar neoklassieke hardrock toe bouwt is echter briljant. Het zou niet misstaan op een album van Fumihiko Kitsutaka.

Dit allemaal betekent niet dat Kentaro de enige is die goede nummers schreef voor ‘Issen’. Masaki heeft ervaring met het schrijven van goede rock- en metalsongs bij onder meer Canta en Jigoku Quartet. Ook hier laat de bassist het weer eens horen. Vooral de gedreven melodieuze hardrock Zoge Shoku no Uso is een van de hoogtepunten op ‘Issen’. Daida Laida ~Tamashii no Uta~ is op het randje van speedmetal en nog behoorlijk overtuigend ook.

Wat wel opvalt aan ‘Issen’ is dat de nieuwe nummers een stuk beter zijn dan het oudere werk. Veel nummers op het album zijn namelijk oudere nummers die opnieuw gemixt zijn en waar Kentaro nieuwe gitaartracks voor opgenomen heeft. En daar zitten best aardige nummers tussen, maar het valt hierdoor wel extra op wat een ontwikkeling de composities van Daida Laida hebben doorgemaakt.

Deluxe editie

De “deluxe edition” van ‘Issen’ is al helemaal de moeite waard. Hier zit namelijk het volledige album ‘Tsuzuri’ als bonus-cd bij. En dat is simpelweg veruit de beste release van Daida Laid tot nu toe. Met zijn uitgebalanceerde mix is het geluid van ‘Tsuzuri’ veel beter. Maar misschien nog wel belangrijker: het is gewoon de beste verzameling nummers die de band tot dusver uitbracht. Bovendien is dit de eerste fysieke release van ‘Tsuzuri’. Wie de muziek van Daida Laida waardeert, doet er dus zeker goed aan om de luxe editie van het album aan te schaffen.

Waar ‘Issen’ een aardig album met een aantal hoogtepunten is, is ‘Tsuzuri’ van het begin tot het eind de moeite waard. Natuurlijk zijn er nummers die eruit springen. De openingssalvo van Akatsuki, Shizuku en Akashi is bijvoorbeeld het perfecte begin. Opvallend is ook dat alle titels uit één kanji bestaan, terwijl de band op andere albums erg lange titels heeft. Afsluiter Oboro is ook te gek; een snel, relatief agressief nummer dat tegen thrashmetal aan schuurt. Zeker door het drumwerk van Joe (ex-Sex Machineguns).

Uniek aan deze versie van ‘Tsuzuri’ is dat er ook een nieuwe versie van Pegasus Fantasy op staat. Dit nummer was de themetune van de animeserie Saint Seiya en zette Make-Up, de band van zanger NoB, midden jaren tachtig op de kaart. Qua sfeer ligt het compleet in lijn met andere animetunes uit die tijd, maar de rauwe benadering van Daida Laida in de 21^e eeuw geeft het toch ook een eigen gezicht. Het gros van deze versie werd al eerder opgenomen, maar het werd opnieuw gemixt en Kentaro nam er nieuwe gitaartracks voor op.

Enthousiast

Zoals de rest van het oeuvre van Daida Laida is ‘Issen’ geen onmisbaar meesterwerk. Het album laat echter wel horen dat zelfs hobbyprojecten van ervaren muzikanten steeds beter kunnen worden. Zeker als ze in zee gaan met een van de beste metalgitaristen van Japan. Het feit dat ‘Tsuzuri’ de bonus-cd is was wat me enthousiast maakte over de release van ‘Issen’ en dat is wat mij betreft ook de ultieme versie van het album. Als je van een combinatie van J-rock en heavy metal houdt, kun je het echter hoe dan ook een stuk slechter treffen dan Daida Laida.

Bij Spotify lijken ze zich ook bewust van de kwaliteit van deze editie. De versie die op het platform staat bevat namelijk ook de bonus-cd. Als je twijfelt tussen de twee versies kun je dus altijd even gaan luisteren.