24 jun Recensie: Lovebites – Judgement Day

Even was ik bang voor de toekomst van Lovebites. Anderhalf jaar geleden verliet bassiste Miho de band. En hoewel haar baspartijen niet per se de meest bijzondere waren, was zij wel de meest uitgesproken metalhead van de band én schreef ze het gros van mijn favoriete nummers. Vooral haar speed- en thrashmetalnummers zijn hoogtepunten van Lovebites’ oeuvre. Inmiddels is ‘Judgement Day’ uit en blijkt dat ik me geen zorgen had hoeven maken. Het is een uitstekend metalalbum dat grotendeels in het verlengde van hun eerdere werk ligt.

Sterker nog: ‘Judgement Day’ vertoont sterke overeenkomsten met zijn voorganger ‘Electric Pentagram’. Dat ‘Judgement Day’ bijna een kwartier korter is werkt zeker in zijn voordeel. De master – zoals altijd gedaan door de Finnvox Studios in Helsinki – is zo luid en gecomprimeerd dat meer dan een uur vermoeiend wordt. Vooral op de koptelefoon. Met 53 minuten is ‘Judgement Day’ echter precies zo lang als het moet zijn.

Groei

Muzikaal laat ‘Judgement Day’ het beproefde Lovebites-recept horen. Dat bestaat voor ongeveer twee derde uit power metal Europese stijl, met die laatste derde gelijkmatig verdeeld over traditionele heavy metal, hardrock en speed- en thrashmetal. Hoewel de band in Fami een basvirtuoos aantrok, is Lovebites nog altijd een echte gitaarband. De riffs en solo’s van Midori en Miyako vliegen je om de oren. En Asami is nog altijd een van de beste zangeressen van Japan.

Om met mijn angst dat de stevigste nummers met miho de band uit zouden gaan te beginnen: opener We Are the Resurrection gooit dat meteen het raam uit. Het is een stevig speedmetalnummer met een powermetalrefrein. Dat refrein is geniaal geschreven. In tegenstelling tot de agressie van de rest van het nummer lijkt het akkoordenschema in eerste instantie naar een triomfantelijk powermetalcliché toe te werken. In plaats daarvan wordt het helemaal aan het eind opeens mineur, waardoor het geheel heerlijk dramatisch klinkt. Slim en verrassend.

Asami lijkt het meest agressieve werk overgenomen te hebben. Ze schreef mee aan We Are the Resurrection, het stuwende Dissonance en het wat melodieuzere, maar alsnog behoorlijk stevige titelnummer. Dat is best verrassend, want ze heeft een (hoorbare) achtergrond in soul en R&B en op de eerste twee albums droeg ze alleen een ballad bij. Als componist heeft ze een enorme groei doorgemaakt. Misschien noodgedwongen, door het vertrek van miho, maar het werkt wel.

Theatrale benadering

Ballads ontbreken overigens volledig op ‘Judgement Day’. Er staat zelfs geen epische half-ballade op zoals het geniale A Frozen Serenade op ‘Electric Pentagram’. Ik heb in het verleden veel kritiek gehad op de nummers die producer Mao in zijn eentje schreef voor de band. Vanwege het ontbreken van ballads is zijn My Orion echter precies wat ‘Judgement Day’ op dat moment nodig heeft. Het is een melodieuze rocker met een heerlijk pakkend refrein dat niet zou misstaan op een album van zijn voormalige band Light Bringer.

Afsluiter Soldier Stands Solitarily is het klapstuk van ‘Judgement Day’. Het wordt gedragen door een razendsnelle, stuwende, maar toch melodieuze powermetalriff en het refrein is kippenvelwerk. Er zit een neoklassiek stuk in dat er nogal in geforceerd voelt – dat gebeurt vaker in Miyako’s composities – maar na een paar luisterbeurten moet ik concluderen dat het daar wel nodig is voor de overgang naar het solostuk. Zonder twijfel de beste Lovebites-afsluiter tot nu toe. Lost in the Garden laat een soortgelijke theatrale benadering horen en is ook een hoogtepunt.

Zwakke nummers staan er niet echt op ‘Judgement Day’, al blijft Wicked Witch niet echt hangen bij me. Het toetsenwerk tegen het einde voelt ook een beetje potsierlijk. Stand and Deliver (Shoot ‘Em Down) is het Raise Some Hell van dit album: een beetje een dommige, Amerikaans aandoende rocker die duidelijk geschreven is voor publieksparticipatie. Het sterke refrein maakt het echter een beter nummer dan die omschrijving doet vermoeden. En toegegeven: het is goed om te zien dat het niet altijd zo serieus hoeft.

Kracht

‘Judgement Day’ is een stuk beter geworden dan ik durfde te hopen. De pieken van ‘Electric Pentagram’ waren wat hoger, maar ‘Judgement Day’ is over de gehele linie genomen een beter album. Bovendien is Lovebites zich ook na de bezettingswisseling hoorbaar bewust van zijn kracht. Die zit in de wisselwerking tussen het spectaculaire gitaarwerk van Midori en Miyako, de grandioze stem van Asami en het buitengewoon krachtige drumwerk van Haruna. Fami staat iets prominenter in de mix dan miho, maar de verschillen zijn gelukkig niet zo ingrijpend als ze hadden kunnen zijn.

Hun onwaarschijnlijk sterke debuutalbum ‘Awakening from Abyss‘ gaat Lovebites waarschijnlijk nooit meer overtreffen, maar ‘Judgement Day’ is misschien wel hun op een na beste album. JPU Records bracht het album in Europa uit – via hun webshop inclusief VOD-documentaire over de bassistenaudities. Het is dus relatief eenvoudig om in de Benelux aan de muziek te komen. ‘Judgement Day’ staat ook op alle grote streamingplatforms.