02 sep Recensie: NoGoD – Now Testament

Toen leadgitarist Kyrie uit NoGoD stapte, vreesde ik voor hun toekomst. De overige bandleden waren weliswaar vastberaden om door te gaan, maar door Kyrie’s opvallend creatieve spel nam ik altijd aan dat de tofste ideeën van hem kwamen. ‘Now Testament’ laat horen dat ik daar vermoedelijk ongelijk in had. NoGoD noemt het album in alle persberichten het begin van een nieuw tijdperk en de band klinkt zonder twijfel herboren.

Sterker nog, ‘Now Testament’ zou wel eens het beste NoGoD-album tot nu toe kunnen zijn. Het album is gefocust en richt zich op alle krachten van het vijftal. ‘V’ was altijd mijn onbetwiste favoriet, maar ‘Now Testament’ is op zijn minst een geduchte concurrent.

Uniek

NoGoD is eigenlijk al sinds het begin een van de meest unieke bands in de visual kei-scene. Hun muziek is het beste te schrijven als energieke rock en wordt bijna altijd gekenmerkt door uitbundige, vaak opgewekte refreinen. Wat er tot die refreinen gebeurt verschilt van nummer tot nummer. Dat is op ‘Now Testament’ niet anders. Puntige, bijna vrolijke punknummers als If Possible en Tama to Kudakero contrasteren mooi met dramatisch aandoende powerballads en zelfs progressieve metalnummers.

Uiteindelijk is dat misschien nog wel de grootste kracht van de band. ‘Now Testament’ is nog geen veertig minuten lang, maar laat een hoeveelheid variatie horen waar het gemiddelde J-rockalbum van een uur of langer wat van kan leren.

Opener

Mijn voornaamste zorg na het vertrek van Kyrie was dat NoGoD zijn complexe metalriffs zou kwijtraken. Niet dat NoGoD echt een metalband is, maar het was een onderdeel van de invloedenmelange waar ik veel van hield. De livereleases van de band lieten zien dat Kyrie degene was die deze riffs speelde; medegitarist Shinno richt zich meer op simpelere partijen, al dan niet gekleurd door effecten. Op ‘Now Testament’ heeft NoGoD niet alleen een prima vervanger gevonden in veelgevraagd sessiegitarist Kohei Iyoda (Ancient Myth, Hizaki, The Genius Orchestration), de riffs zijn er ook gewoon nog steeds.

Daar hoef je niet eens lang op te wachten. Introtrack Renatus (ja, het wedergeboortethema ligt er vrij dik bovenop) laat al een stevige beukriff horen, maar het navolgende What Do You Say bezorgt me echt kippenvel. Er zitten wat stevige metalriffs in, maar de band weet ook dat Dancho excelleert als zijn stem de ruimte krijgt. En dus volgt er een stadionrockrefrein dat een stuk opener klinkt. Dat geldt overigens voor bijna alle refreinen. Never Fade Away is hier misschien wel het duidelijkste voorbeeld van. Het nummer zit vol riffs die bijna speedmetal-achtig aandoen, maar voor het refrein gaat het tempo een flink stuk omlaag en lijkt het uit te nodigen om aanstekers tevoorschijn te halen.

Verrassend

Verder overtuigt ‘Now Testament’ vooral in de meest verrassende composities. Sora no Kanata klinkt in eerste instantie als een simpele moderne rocker met een paar stampende riffs. Ieder deel van het nummer heeft echter een tempo dat anders aanvoelt. Daar is ook echt de kracht van drummer K in te horen. Een andere verrassing is Shikabane wo Koeteike, dat in feite een semi-ballade is, maar in eerste instantie niet zo klinkt. Het eerste gedeelte van het nummer is namelijk het snelste, meest stuwende metalstuk van het album. Ook de coupletten doen wat drukker aan dan de gemiddelde ballad. Vooral door de melodieuze partijen van basmeester hibiki, die op ‘Now Testament’ debuteert bij NoGoD.

Een ander hoogtepunt is Mind’s Eye. Het nummer klinkt als niets wat NoGoD ooit eerder gedaan heeft. De vierdelige suite die over vier albums verdeeld was komt enigszins in de buurt, maar Mind’s Eye is toch heel anders. Het is een progressief metalnummer waar de invloed van hibiki sterk in doorklinkt. Hoewel het tempo het hele nummer lang niet boven mid-tempo uitstijgt, is het nummer extreem dynamisch. Dat komt vooral doordat het heen en weer beweegt tussen een verrassend groot aantal climaxen. Afsluiter Genyaku Seisho is een les in melodieuze hardrock en metal zoals alleen NoGoD dat kan.

Toekomst

Mijn zorgen waren ongegrond. Als ‘Now Testament’ iets aantoont, is het dat NoGoD nog altijd toekomst heeft. Het is voor mij de grootste muzikale verrassing van 2023 tot nu toe. Of je wat met de band kunt hangt vooral af van de stem van Dancho. Zelf vind ik hem een van de beste zangers in de visual kei, misschien wel dé beste zanger in die scene. Maar hij zingt altijd met 200 procent emotie en het is goed te begrijpen dat dat voor sommige mensen een beetje té is. Gelukkig is het niet moeilijk om voor aanschaf even naar ‘Now Testament’ te luisteren. JPU Records heeft het album digitaal uitgebracht in Europa, waardoor het ook op Spotify te vinden is.