Recensie: Rakshasa – Hyakka-Sousei

Wauw. Rakshasa klonk weliswaar veelbelovend op hun debuutalbum ‘Rikudo Rasetsu’, maar ik was niet voorbereid op wat een enorme progressie de band uit Tokyo gemaakt heeft. Hun tweede album ‘Hyakka-Sousei’ verscheen al in 2021. Het had even wat tijd nodig, maar nu de muziek ingezakt is, laat het me niet meer los. Het is jammer dat de bandleden zoveel nevenprojecten hebben, want ‘Hyakka-Sousei’ is een meesterwerk.

Verschillende achtergronden

Rakshasa wordt veel vergeleken met Onmyo-za. Een begrijpelijke vergelijking, maar ook een die niet helemaal de lading dekt. Esthetisch tappen beide bands een beetje uit hetzelfde vaatje, met veel traditionele Japanse elementen in hun kleding en op hun albumhoezen. Ook combineren beide bands heavymetalriffs met elementen uit J-rock, traditionele Oosterse muziek en een zangeres met een stemgeluid dat niet vaak in metal te horen is.

Toch klinkt Rakshasa heel anders. En dat komt naar alle waarschijnlijkheid door de verschillende muzikale achtergronden van de bandleden. Bassist Yama en gitarist Kikka zijn ook actief in de blackmetalband Ethereal Sin en Kikka in melodieuze deathmetalband Wirbelwind. De gitaarriffs van Rakshasa zouden niet misstaan bij die bands. Maar de muziek krijgt een totaal ander karakter door de sonore stem van Yuri, die ergens tussen J-pop en Oost-Aziatische opera in hangt.

Op ‘Rikudo Rasetsu’ klonk dat zo nu en dan goed, maar de wat positiever klinkende J-rocknummers trokken het niveau van het album wat omlaag. In afgeslankte vorm (vier bandleden in plaats van zes) nam Rakshasa ‘Hyakka-Sousei’ op en dat heeft geholpen. De muziek heeft meer focus en de veel betere melancholieke kant van de band heeft de nadruk gekregen.


Kippenvelmomenten

Door jaren muziek recenseren krijg ik niet vaak meer kippenvel van muziek. Maar het is Rakshasa gelukt. Meerdere keren zelfs. Dat begint al bij openingsnummer Mihata no Motoni. De riffs van Kikka zijn stuwend, snel en zeer melodieus, maar laten net genoeg plek over voor Yuri’s stem. Die bouwt haar vocalen prachtig op. De coupletten zijn bescheiden, maar in het prachtige refrein zoekt ze de wat hogere regionen van haar bereik op en volgt en prachtige climax.

Het is slechts een van de vele kippenvelmomenten op ‘Hyakka-Sousei’. Genren is wat sfeervoller en de cleane gitaarstukken hebben bijna een gothic rock-achtige inslag. Rakshasa heeft hierop de verleiding weerstaan om het nummer een bombastisch refrein te geven. Veel metalbands zouden dit wel gedaan hebben. In plaats daarvan heeft Rakshasa het nummer ruimtelijk en triest gehouden. De monumentale riffs voelen bijna als golven die over de luisteraar heen spoelen.

Maar ook als Rakshasa uit een wat traditioneler metalvaatje tapt, klinkt de band uitstekend. Het wat snellere Harukanaru Wadatsumi is een van de agressievere nummers op ‘Hyakka-Sousei’. Yuri heeft geen agressieve strot, maar weet met een toffe uit één herhaalde noot bestaande zanglijn toch wat extra druk achter het gitaarwerk te zetten. Het lange Ryojyun klonk aanvankelijk wat rommelig, maar bevat zowel blackmetalachtige stukken als passages die aan Iron Maiden doen denken.

Ruimte

Wat interessant is aan de veel melancholieker inslag van ‘Hyakka-Sousei’ is dat de afwijkende nummers wat beter uit de verf komen. Het enige (iets) positievere, meer J-rockgerichte nummer, de folky afsluiter ChouChou Hanabi, weet me meer te bekoren dan de soortgelijke nummers van ‘Rikudo Rasetsu’. Misschien omdat het riffwerk alsnog vrij stevig is.

De andere kant van de medaille is de buitengewoon melancholieke ballade Yukimi Touge. Aanvankelijk vond ik het nummer met zijn zeven minuten érg lang, maar na enkele luisterbeurten is het nummer eigenlijk geen seconde te lang. Bands met zangeressen gebruiken hun ballads altijd om de kunsten van hun zangeres te tonen. Yuri maakt zeker gebruik van de ruimte die ze in het nummer krijgt, maar slooft zich niet uit. Dit maakt de treurige sfeer van het nummer nog sterker.

Ik kan nog uren doorgaan over wat een prachtig album ‘Hyakka-Sousei’ is, maar de muziek spreekt beter voorzichzelf. Het is een album dat de tijd verdient. Bij mij viel het kwartje de eerste keer niet, maar herhaaldelijke luisterbeurten hebben ‘Hyakka-Sousei’ tot mijn favoriete Japanse album van 2021 gemaakt.

Tot nu toe tenminste. Sinds de release van ‘Hyakka-Sousei’ heeft Rakshasa een aantal wisselingen doorgemaakt. In Yusaku hebben ze nu een vaste drummer, maar ze verloren toetseniste Yucca. De songwritingkern van Yama, Kikka en Yuri is echter nog steeds intact. Hopelijk levert dat in de toekomst nog veel meer prachtige muziek op.


Japanse muziek kopen

Buiten streamingdiensten zoals Spotify kun je de artiesten ook nog supporten door hun albums fysiek aan te schaffen. Ook nog eens leuk voor je eigen verzameling én je krijgt er soms ook nog toffe bonus goodies bij. Japanse muziek kun je o.a. (soms!) vinden bij bol.com en amazon.nl maar het beste kun je terecht bij CDJapan. Zij hebben een enorm aanbod Japanse muziek. Let wel even op de bijkomende importkosten!

Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie