16 mrt Recensie: Syu – Vorvados

Soloalbums van mensen die de dienst uitmaken in hun band zijn altijd een wat vreemde zaak. Vaak vraag je je af waarom er überhaupt een soloalbum moest komen en als dat niet zo is, loopt het publiek van de hoofdband meestal niet met het album weg. ‘Vorvados’, het nieuwe soloalbum van Galneryus-gitarist Syu heeft elementen van beide uitersten, maar ligt dichter bij het eerste. Bij veel nummers vraag ik me af waarom hij ze niet gewoon voor Galneryus heeft bewaard, maar het kan zijn dat hij wat met andere stemmen wilde proberen.

Dat betekent niet dat ‘Vorvados’ de moeite niet waard is. Integendeel zelfs. Als je van Syu’s werk met Galneryus genoot, kun je je hier geen buil aan vallen. Overwegend snel, neoklassiek, refreinen die blijven hangen… De hele mikmak. Alleen dan dit keer niet met Masatoshi Ono op zang – de matige ballade Aishou daargelaten – maar met een aantal gastzangers. Of dat goed is, hangt gedeeltelijk af van wat je van de zangers vindt, maar de nummers zijn overwegend goed. Zo goed zelfs dat hij ze mijns inziens beter voor Galneryus had kunnen bewaren.

Herkenbaar

Het eerste signaal dat we geen grote afwijkingen van zijn vertrouwde powermetalformule hoefden te verwachten was de eerste single Reason, met Fuki van Light Bringer, Unlucky Morpheus en Doll$boxx. Op haar stem na is er niets wat dit nummer anders dan Galneryus maakt, al moet daar wel bij gezegd worden dat de stemmen van Syu en Fuki op de dubbelstemmige stukken heel goed bij elkaar passen. Het nummer heeft een ijzersterk refrein en is een slimme keuze als eerste kennismaking.

Omdat de stijl zo herkenbaar is, hangt het voor de luisteraars vooral van hun zangvoorkeuren af welke nummers de meeste indruk maken. Als liefhebber van NoGoD-zanger Dancho was ik erg benieuwd naar Euphoria en zijn hyperemotionele stem past perfect bij de wat duisterdere hardrocksfeer van het nummer. Maar de beste samenwerking op ‘Vorvados’ is verrassend genoeg die tussen Syu en Tears Of Tragedy-zangeres Haruka. Normaal gesproken vind ik haar stem tekortschieten in kracht, maar ze geeft een sprookjesachtige sfeer aan “haar” nummers. Vooral het bijna Nightwish-achtige Akatsuki profiteert hiervan.

Formule

Niet dat Syu helemaal niet van zijn beproefde formule afwijkt. In het verleden flirtte hij nadrukkelijk met melodieuze deathmetal en die invloeden komen in Chaotic Reality op de voorgrond. Het lijkt alleen wel of de coupletten (met Thousand Eyes-vocalist Dougen) en de refreinen (met Liv Moon-zangeres Akane Liv) uit totaal verschillende nummers komen.

En het was misschien ook wel beter geweest als dat zo was. Ook het navolgende Cacotopia begint verrassend bruut, maar wordt eigenlijk pas echt interessant als Syu zelf clean gaat zingen. Dat kan hij namelijk best aardig. Misschien niet krachtig genoeg voor een frontman in een metalband, maar het refrein ligt heel prettig in het gehoor.

Wat ik alleen echt niet begrijp is waarom Syu ‘Vorvados’ met geprogrammeerde drums heeft gemaakt. Hij heeft een netwerk waar zich verschillende uitstekende drummers in bevinden. Daarin was iedereen beter geweest dan programmeren. De sound is nog niet eens het grootste probleem. Het klinkt weliswaar nep, de bassdrums zijn een verschrikking, maar dat is bij veel moderne metalplaten met een echte drummer ook zo. Het probleem zit hem in de partijen. Die zijn ongelooflijk saai en voorspelbaar. Dit had al een stuk beter gekund als hij de hulp van een van zijn drummervrienden ingeschakeld had.

Controle

Dat is echter een klein smetje op wat verder een prima album is. Syu is bovendien in vorm. Hij laat zich in Galneryus al door niemand klein houden, maar nu hij de volledige controle heeft, lijkt het alsof de nadruk nét iets meer op gitaren ligt en de toetsen nét iets meer naar de achtergrond verdwenen zijn. Toch denk ik dat zelfs verstokte gitaarliefhebbers liever naar Galneryus zullen luisteren, want het midden van het album verzandt een beetje in halfbakken ideeën. De instrumentale tracks die het album openen en afsluiten zijn overigens uitstekend.

Over de gehele linie leunt ‘Vorvados’ iets te veel op gedachten die niet afgemaakt worden, maar dat betekent niet dat het een slecht album is. Integendeel zelfs; iedereen die van snelle, hypermelodieuze metal houdt moet op zijn minst even gaan luisteren. Dat kan onder meer op iTunes, Spotify en Deezer. Let dan wel op dat je de artiestennaam “Syu(from Galneryus)’ gebruikt, anders vind je hem niet.

Achteraf had ik misschien liever een heel album met Haruka op zang gehoord, zodat het album ook echt wat anders klonk dan Syu’s voornaamste band, maar voor wat het is, is het de moeite meer dan waard.