Seikima-II J-Music Guide

Voor nieuwkomers kan Seikima-II overkomen als een slap aftreksel van Kiss. En hoewel Kiss de vijfkoppige band ongetwijfeld beïnvloed heeft, moet je daarbij wel in het achterhoofd houden dat de make-up van Kiss rechtstreeks uit de kabuki-traditie komt. Seikima-II heeft het idee van een kabuki-rockband terug naar Japan gehaald en er een soort satanische mythologie omheen bedacht die zo over the top is, dat het bijna wel een parodie móét zijn.

Gelukkig kan de band de verwachtingen die hun show wekt ook muzikaal waarmaken; Seikima-II maakte een aantal van de beste metalplaten uit die ooit in Japan zijn uitgebracht en zelfs hun latere experimentele uitstapjes zijn bij vlagen heel geslaagd.

Hoogtijdagen

Tijdens hun hoogtijdagen midden jaren tachtig was Seikima-II razend populair. Zo populair, dat er voor de Famicom – de Japanse NES – een game verscheen met de band in de hoofdrol. Het is geen bijster interessante platformer, maar het illustreert wel hoe groot de impact was die de band op de Japanse muziekscene en popcultuur was. Over het algemeen wordt Seikima-II niet als visual kei-band gezien, maar de band beïnvloedde wel talloze bands uit die scene met hun theatrale podiumact en flamboyante outfits en haardracht. Ze zijn daarmee ook een van de weinige bands die zowel onder het visual kei-publiek als bij fans van traditionelere heavymetalbands als Loudness en Anthem geliefd zijn.

Wie de muziek van Seikima-II hoort begrijpt wel waarom. De riffs en dubbelstemmige gitaarlijnen doen zeer sterk passen uitstekend bij de ouderwetse heavy metal van voorgenoemde bands, maar ook bands van buiten Japan, zoals Judas Priest, de Scorpions en Iron Maiden. De refreinen zijn echter altijd pakkend en al vroeg in hun carrière experimenteerde de band met ballades en poppy rocksongs. Niet altijd even succesvol, eerlijk is eerlijk, maar het verklaart – samen met hun belachelijke, doch vermakelijke demonische podiumact – wel waarom hun aantrekkingskracht zo groot is.

De must-have

3709223

Het is misschien niet het meest genoemde album als je een groep liefhebbers naar hun favoriete plaat van Seikima-II vraagt, maar het conceptalbum ‘Mephistopheles No Shouzou’ geeft wel het meest complete beeld van de sound van de band en is bovendien gewoon heel erg goed. Het is ook mooi hoe koppig de band op dit album ontkent dat de jaren tachtig over zijn: de nummers, het geluid en de sfeer zijn allemaal zo erg jaren tachtig hardrock en heavy metal, dat je bijna denkt dat het jaartal op de inlay een drukfout is. Gelukkig klinkt het album niet misplaatst nostalgisch, maar staat hij bomvol elegante, doch stevige songs.

Liefhebbers van klassieke heavy metal komen zeker aan hun trekken op ‘Mephistopheles No Shouzo’, want in de vorm van Yajuu, Jigoku No Koutashi Wa Ni Do Shinu, Great Devotion, Holy Blood ~Tatakai No Kettou~ en het prachtige, duistere titelnummer staan er genoeg uitstekende nummers in die stijl op. De typische jaren tachtig powerballades Who Kills Demon? en Paint Me Black zijn voer voor liefhebbers van wat melodieuzer werk en de bluesy afsluiter Akuma No Blues hangt qua stijl wel een beetje als los zand aan het album, maar heeft ook een hele lekkere groove.

Klassiekers

Liefhebbers van het eerste uur zullen vooral naar de eerste drie albums van de band wijzen als ze om de ultieme albums van Seikima-II gevraagd wordt: ‘Akuma Ga Kitare Heavy Metal’ (1985), ‘The End Of The Century’ (1986) en ‘From Hell With Love’ (1986). Dat is niet heel verrassend, want deze albums staan vol met klassieke heavymetalnummers als Adam’s Apple, The End Of The Century, Jigoku No Koutashi, Fire After Fire, Jack The Ripper, El Dorado en het uitgesponnen Akuma Kumikyoku Sakuhin 666 Nitanchou. Wel is het zo dat het overgrote merendeel van deze nummers ook in opnieuw opgenomen, krachtiger klinkende versies met Engelstalige teksten verkrijgbaar zijn op de albums ‘Akuma Nativity “Songs Of The Sword”’ (2009) en ‘Akuma Relativity’ (2010), die overigens op hun beurt weer vrijwel volledig op de dubbelaar ‘A Quarter Century Of Rebellion’ (2010) staan.

Akuma Nativity: Songs Of The Sword, Akuma Relativity, en A Quarter Century Of Rebellion.
De cd’s Akuma Nativity: Songs Of The Sword, Akuma Relativity, en A Quarter Century Of Rebellion.

Na ‘From Hell With Love’ sloeg Seikima-II een iets andere weg in. De scheurende gitaren bleven, maar moesten hun plek in de nummers steeds vaker delen met toetsen en lichtere, poppy nummers. Hoewel er in die tijd nog echt wel sterke nummers werden opgenomen, zoals 1999 Secret Object en het grandioze The Outer Mission, missen de albums uit die periode wel de samenhang en de klasse van de eerste drie albums, redelijke singles als Big Time Changes ten spijt. De betere singles uit die tijd zijn misschien nog wel de albumloze singles als het zeer melodieuze Stainless Night.

Onverminderd populair

Net als in het westen werden ook in Japan de heavymetalbands volledig van de kaart geveegd. Hier moest het genre plaats maken voor de grunge, in Japan was het de visual kei die de rockscene overnam. Anthem stopte er tijdelijk mee, Loudness raakte de weg volledig kwijt en talloze kleinere bandjes kwamen niet meer aan de bak. Misschien komt het doordat Seikima-II altijd al behoorlijk visueel was ingesteld, maar de band bleef onverminderd populair en bracht gedurende de jaren negentig nog best wat aardig materiaal uit. Niet dat je de albums uit die periode niet voorzichtig moet benaderen. ‘News’ (1997), ‘Move’ (1998) en vooral het vreemde ‘Ponk!!’ (1994) zijn albums die meer pop dan rock zijn en daarom de kracht missen van het vroege werk.

cd's 2 seikima
De cd’s News, Move en Ponk.

Toch staat in de vorm van nummers als Brand New Song en Masquerade een aantal regelrechte topsongs die nog jaren op de liveset van de bant stonden op die albums. ‘Kyoufu No Restoran’ (1992) is aanzienlijk meer metal, maar lijdt ook onder ongeïnspireerde songwriting. Zoals eerder gezegd is ‘Mephistopheles No Shouzou’ met afstand het beste album dat Seikima-II in die periode maakte, maar ook ‘Yuugai (You Guy!)’ (1990) is ondanks zijn wisselvallige karakter een luisterbeurt waard. De concertregistratie ‘Live! Blackmass In London’ (1992) is een heel geschikt album om kennis te maken met de band.

De cd's Kyoufu No Restoran, Yuugai (You Guy!), en Live! Blackmass.
De cd’s Kyoufu No Restoran, Yuugai (You Guy!), en Live! Blackmass.



Missie

Volgens de mythologie van de band zou hun missie – de wereld veroveren met heavy metal – volbracht zijn aan het einde van de twintigste eeuw en daarom stopte Seikima-II er ook mee op oudejaarsdag 1999 om een seconde voor middernacht. Dat deden ze echter niet voordat ze nog één uitstekend studioalbum uitbrachten in de vorm van ‘Living Legend’ (1999). Goed, het album telt een aantal opvullertjes, maar zelfs die zijn wel vermakelijk. Bovendien staan daar fantastische rock- en metalnummers als Revolution Has Come, Heavy Metal Is Dead, Silence Or Violence? en Century Of The Raising Arms tegenover. De bombastische, bijna Queen-achtige afsluiter Go Ahead is daarnaast misschien wel het beste lange nummer dat de band ooit maakte.

MHCL-30321

Na hun breuk is Seikima-II nog verschillende keren bij elkaar gekomen voor tours, losse optredens of zelfs incidentele nieuwe singles. In 2010 reisde het vijftal zelfs af naar Europa, al was dat niet voor het eerst. Veel optredens uit deze tijd zijn gedocumenteerd op live-dvd’s, die vrijwel allemaal de moeite waard zijn. Mocht je interesse hebben in een live-dvd, dan raden wij aan om de keuze vooral af te laten hangen van de tracklist. Wel is het belangrijk om te vermelden dat de stem van His Excellency Demon Kogure in de hoge regionen steeds zwakker wordt, dus het loont misschien de moeite om eerst even te luisteren om te kijken of dat stoort of niet.

Maar geloofden Kogure en zijn mannen nu serieus dat zij demonen waren die de boodschap van de duivel kwamen verkondigen via heavymetalmuziek? Wij gokken van niet. Op de dvd’s is vooral vaak te zien dat gitarist Sargeant Luke Takamura III in de lach schiet op momenten dat hij iets doet wat te veel op een rockconcertcliché lijkt. Ironisch genoeg is de band er wel in geslaagd om de wereld te veroveren met hun uitstekende heavy metal. Missie volbracht!

Nu nog vinden!

Zoals met vele soorten Japanse muziek is het niet altijd makkelijk om eraan te komen binnen Nederland, hier vind je echter enkele goede startpunten. Maar op Amazon en met name CDJapan kun je erg veel vinden, al heb je dan wel wat meer verzendkosten (en eventueel importkosten).

Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie