Burst into Isomer! (Sin Isomer CD Review)

Sin Isomer is een Japanse zangeres die ontdekt is door covers van klassieke metalnummers die zij online zette. Met een aantal grote namen uit de Japanse rock- en metalscene – denk aan voormalig Matenrou Opera-gitarist Anzi, bassist Hibiki (Light Bringer, Saber Tiger, Mardelas) en voormalig Abingdon Boys School-bassist en drukbezet sessiemuzikant Ikuo – nam ze een EP op en ik moet toegeven: ik was wat cynisch.

Je hoort dit verhaal immers wel vaker, ook in Europa, en het levert zelden echt indrukwekkende, duurzame muzikale resultaten op. Bovendien worden dit soort jongens en meiden vaak op sleeptouw genomen door een producer die zijn eigen stempel op het hele project drukt.

Geweldige stem

Het moet echter gezegd worden: Sin Isomer heeft een geweldige stem. In een rock- en metalscene die gedomineerd wordt door zangeressen met piepstemmetjes of popzangeressen die een hele andere draai aan het genre geven, lijkt de strot van Sin Isomer gemaakt voor hardrock en heavy metal.

Ze heeft een heel aardig bereik, maar weet ook dat ze als krachtige alt het beste tot haar recht komt. Daarmee is ze in de Japanse metalscene, die vooral gekenmerkt wordt door zangeressen (en zangers!) die willen laten horen hoe hoog ze wel niet kunnen zingen, al een opvallende verschijning, maar los daarvan is Sin Isomer op basis van haar stem alleen al een veelbelovende artieste te noemen.

Met alleen een goede stem heb je alleen nog niet meteen een goede release. Hoe goed is ‘Burst Into Isomer’ dan? Ik zou zeggen dat er ruimte voor verbetering is, maar dat de EP al met al een meer dan aangename kennismaking is met Sin Isomer.

Producer Tatsuo (Babymetal, Memoiro Clover Z) probeert de zangeres wijselijk niet uit haar comfortzone te halen, want de eerste kennismaking moet positief zijn en in dat geval kun je het beste alle focus op de kracht en het heel subtiel rauwe randje in haar stem richten. ‘Burst Into Isomer’ haalt nog niet alles uit Sin Isomer wat ze in zich heeft, maar de eerste stappen zijn gezet.

Triomfantelijk

Het absolute hoogtepunt van ‘Burst Into Isomer’ is openingstrack Quiet Sky. Niets geen gezeur met theatrale intro’s of rustige opbouwen, het nummer knalt er meteen in en heeft een geweldig refrein, dat heel pakkend is, maar niet nadrukkelijk als het “meezingmomentje” in het nummer gezet is. Sterker nog, ik vind het bewonderenswaardig hoe memorabel het refrein ondanks zijn vrij grote hoeveelheid tekst is. Het enige nadeel aan het nummer is eigenlijk dat het niveau van deze moderne powermetaltrack erna niet meer gehaald wordt.

Dat betekent echter niet dat er verder niets goeds op ‘Burst Into Isomer’ staat. Peal of Church Bell is een prima powermetalnummer met een te gekke gitaarsolo van vocaloid-producer Darvish P, die voorafgegaan wordt door een verrassend progressief aandoende sectie en afsluiter Bang Your Head klinkt een stuk minder traditioneel dan zijn titel doet vermoeden; het is een energiek nummer waarvan de gezongen stukken duidelijk op ouderwetse heavy metal gebaseerd zijn, maar de instrumentale gedeeltes hebben een soort triomfantelijk karakter dat sterk aan moderne gamemuziek doet denken. Deze combinatie werkt beter dan je op basis van de omschrijving zou verwachten.

Dubbel gevoel

Zoals gezegd zijn er echter ook wat momenten die wat meer aandacht verdiend hadden. Soms gaat dat maar om hele kleine dingen; The Last Spell is een zeer vermakelijke, dynamische powermetalsong, maar klinkt ook alsof hij nog niet helemaal af was toen hij werd opgenomen. De opbouw is heel sterk, er zit zelfs een aantal verrassende wendingen en gitaarloopjes in, maar het lijkt ook alsof er nog een en ander had moeten gebeuren wanneer het nummer na een kleine vier minuten redelijk abrupt afgelopen is. Het nummer behoort echter alsnog tot de hoogtepunten van ‘Sin Isomer’.

https://www.youtube.com/watch?v=GCUx4W-oe9E

Minder succesvol is de eerste ballade Sin. Er zit absoluut meer in de zangeres dan er in dit nummer uitgehaald wordt. De zanglijn in de rustige coupletten is ronduit saai en de wel erg gezapige rest van het nummer wordt echt alleen gered door de uitstekende performance van Sin Isomer zelf. Sediment is een veel geslaagdere ballade. Voor sommigen zal de structuur van dit nummer wellicht wat vreemd aanvoelen, maar dat betekent ook dat het nummer geen standaardballad is. De zangeres laat op sommige stukken soms zelfs een semi-operatische, bijna gotische zangpartij horen die haar verrassend goed afgaat.

Overigens heb ik aan Future King ook een dubbel gevoel overgehouden. In essentie is het een typisch powermetalnummer en het begin is enorm veelbelovend, maar het refrein is van het clichématige en vrolijke type, wat ook precies de reden is waarom ik ben uitgekeken op veel Duitse powermetalbands. En dat is jammer, want er zit genoeg in het nummer.

Comfortabel

Desondanks is ‘Burst Into Isomer’ een EP die meer voordelen dan nadelen heeft. Sin Isomer is overduidelijk een hele goede zangeres. Verder vind ik het gebruik van het Engels op de release het vermelden waard. Alle teksten zijn in het Engels en de zangeres kwijt zich zeer sterk van deze taak. Goed, ze heeft een accentje, maar het is duidelijk dat ze zich comfortabel voelt met het zingen in het Engels. Mede hierdoor, maar zeker ook door haar stemgeluid, doet ze eerder aan westerse rockzangeressen denken dan aan haar landgenotes.

Voor liefhebbers van ouderwetse heavy metal en eigentijdse power metal is ‘Burst Into Isomer’ zeker een luisterbeurt waard. De muziek heeft nog niet de klasse van Mary’s Blood, het verzorgde karakter van Aldious of de pure, hongerige energie die Lovebites onlangs op hun EP liet horen, maar met de juiste mensen om zich heen kan deze dame zich ontwikkelen tot een serieuze, betrouwbare kracht in de Japanse rockscene. Ze zou het op basis van haar stem zeker verdienen.

Nu te verkrijgen

‘Burst Into Isomer’ verschijnt op 6 oktober in Europa via JPU Records. Als je daarvoor graag wat wilt beluisteren, dan is de EP in zijn geheel op Spotify te beluisteren.

Kevin Pasman
kevymetal@hotmail.com

Kevin is altijd op zoek naar de beste muziek van over de hele wereld. Hij is altijd benieuwd naar de drijfveren van de muzikanten die erachter zitten en verdiept zich er graag in. Voor de The Sushi Times schrijft hij over de tofste Japanse bands maar wil je meer lezen? Kijk dan ook op zijn eigen site kevymetal.wordpress.com!

Geen reactie's

Geef een reactie