Squid Game: Knallende Koreaanse Battle Royal (Review)

Op The Sushi Times richten we ons natuurlijk voornamelijk op Japanse media. Maar zo nu en dan komt er een niet-Japanse serie voorbij die we gewoon moeten benoemen. En dat is Squid Game! Na het bescheiden succes van het Japanse ‘Alice in Borderland‘ is er voor het eerst in jaren een battle royale écht voor wereldwijde opschudding aan het zorgen. Sterker nog, Squid Game is ongekend populair en inmiddels de best bekeken Netflix serie wereldwijd!

Wat is de Squid Game?

In Squid Game wordt 456 mensen met hevige schulden een kans op enorme rijkdom geboden. Het enige wat ze hiervoor hoeven te doen is zes (Koreaanse) kinderspellen winnen. Dit lijkt simpel genoeg, maar je speelt letterlijk met je leven in de Squid Game! Verliezen, of een ronde niet binnen de tijdslimiet halen, betekent een pijnlijke en gruwelijke dood.

Degene die alle zes spellen weet te winnen mag naar huis met de enorme prijzenpot van 45.6 miljard Won (ongeveer 32 miljoen). Maar tegen welke prijs? Want de kinderlijke spelletjes worden elke ronde gruwelijker, de mensen wanhopiger, en het onderlinge wantrouwen steeds groter. Er staat dan ook steeds meer op het spel dan alleen het halen van de rondes zelf…


Battle Royale

Wat volgt is een ijzingwekkende reeks afleveringen waarin je op het puntje van je stoel wordt gebracht. Je emoties worden flink door elkaar geschud, want langzaam maar zeker komt de ware aard van mensen naar boven, en is niemand meer veilig! Negen episodes lang worden we meegenomen op een flinke emotionele achtbaan en daarbij vliegt het nodige bloed om ons om de oren.

Het is weer echt een Battle Royale zoals we die in een paar jaar niet meer hebben gezien. Maar doet Squid Game dat nou echt zo goed dat het bestempeld kan worden als een meestwerk? Nou, nee. Want ondanks dat je van begin tot einde vol spanning kunt kijken en absoluut vermaakt zal zijn, is de serie verre van perfect.

Niet foutloos

Vooral vanaf episodes 6 en 7, wanneer een aantal nieuwe gemaskerde personages hun opkomst maken, gaat het acteerwerk enorm achteruit, en wordt ook het plot enorm cliché en voorspelbaar. Sommige scenes zijn haast pijnlijk om te kijken, en dan niet vanwege de gore of gevoelige emoties. Maar puur omdat de setting en acteurs je keihard laten cringen. Of omdat je al van mijlen ver ziet aankomen wat er gaat gebeuren. Extra zonde, want juist de onvoorspelbare elementen en het goede acteerwerk van de Koreaanse acteurs maakten het aan het begin van de serie een genot om te kijken.

En zo zitten er nog wel wat haken en ogen aan het geheel. Zo zijn er in de latere episodes wat gebeurtenissen die volledig indruisen tegen het “eerlijkheidsprincipe” van de games, waar aan het begin van de serie nog zo’n heisa over wordt gemaakt. Maar het meest jammere vond ik dat een aantal personages nogal abrupt aan hun einde komen, niet ten volste benut worden, of juist overdreven zwaar in hun character “stereotype” gedrukt worden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle problemen met de ondertiteling of vertaalde voice-overs. Er zitten simpelweg teveel van dit soort imperfecties in de serie om écht een meesterwerk te zijn.

Sterke visuals

En toch vergeet en vergeef je dit maar al te makkelijk omdat de rest zo ontzettend vermakelijk is. Elke aflevering zit je weer op het puntje van je stoel te duimen en te hopen dat jouw favoriete personage een ronde verder weet te komen. Het camerawerk draagt ook enorm bij aan deze beleving. Want Squid Game heeft duidelijk voor een sterke, visuele stijl gekozen. De vriendelijke sets en onschuldige kleuren staan in schril contrast met de gruwelijkheden die er voorbij komen.

Tel daarbij ook de unieke camerabeelden – en de opvallende transities tussen scenes en beelden – en je hebt een sterk visueel spektakel. Zo nu en dan deed het camerawerk me zelfs denken aan de stijl zoals je die zag in The Grand Budapest Hotel.

Nog een duidelijke keuze qua camerawerk is te merken in de manier waarop de mensen zelf in beeld worden gebracht. Er wordt bijvoorbeeld veel nadruk gelegd op gezichten en uitdrukkingen, wat het soms ook extra confronterend maakt wanneer je weer een speler geëlimineerd ziet worden. Of maakt het je in bepaalde scenes als kijker extra ongemakkelijk.

Emotioneel spelletje

Er wordt sowieso flink hard met je emoties gespeeld. Van walging en boosheid op de acties van sommige, tot pure tederheid of medelijden met weer anderen. Vooral episode 6 is een mentale klap voor veel kijkers, waaronder mijzelf. Ik heb zitten huilen als een klein kind. Een volledige “ugly cry” zoals ze dat noemen.

Daarna loopt de serie, zoals gezegd tegen wat problemen aan. Maar die zijn niet groot genoeg om het kijkgenot drastisch te verminderen. Wel moet ik bekennen dat ik de enorme hype rondom de serie niet helemaal snap. Wellicht heeft dat meer te maken met de algehele groeiende populariteit van alles Koreaans. Of de heropleving van het Battle Royale genre in haar algemeenheid. Ook zullen de memes op TikTok en Twitter nog flink geholpen hebben bij het viraal laten gaan van de serie. Dat is immers ook hoe ikzelf in eerste instantie nieuwsgierig werd naar de serie.


Squid Game Seizoen 2

Wat mij betreft is Squid Game een vermakelijke serie die het kijken zeker waard is, maar hoeft deze niet op zo’n enorm voetstuk gezet te worden als nu gebeurd. Het is een degelijke Battle Royale, met (over het algemeen) goede acteurs, een sterke visuele stijl, en een plot dat nét spannend en verrassend genoeg is om te blijven kijken. En ondanks al mijn kritiek heb ik me er absoluut mee vermaakt. Het is een heerlijke serie om even weg te kijken in een weekendje, maar hem daarna ook weer te vergeten.

Stiekem vind ik het best jammer dat er een open einde aan het geheel is gegeven. In elk geval open genoeg voor een seizoen twee. Deze is op moment van schrijven nog niet officieel bevestigd, maar gaat er ongetwijfeld komen. Ik heb niet al te hoge verwachtingen voor een mogelijke Squid Game Seizoen 2. Aangezien je nu al bijna kunt raden wat er gaat gebeuren, en het “shock” effect van de games sowieso een stuk zwakker zal zijn. Hopelijk weten ze ons nog te verrassen, want met mijn fomo, zal ik ongetwijfeld toch wel weer gaan kijken!

Mocht je overigens op zoek zijn naar een soortgelijke serie? Bekijk dan zeker eens de serie die we aan het begin van dit artikel noemde, het Japanse Alice in Borderland. Dit is ook een Battle Royale die beschikbaar is op Netflix.

Nog meer toffe anime, manga, games of Japanse cd’s vinden? Bekijk dan al onze reviews of lees alle overige anime en manga artikelen. Weten waar je anime kunt kijken? Lees dan hier onze tips voor het kijken van anime in Nederland. En ben je op zoek naar fysieke anime, manga, games, cd’s en merchandise van je favoriete franchises? Kijk dan op:

Bol.com logo
PlayAsia logo
CDJapan Logo
Joyce
desushitimes@gmail.com

Joyce is de oprichtster van The Sushi Times en schrijft inmiddels al bijna 10 jaar over alles dat te maken heeft met Japan. Verder is ze gek op anime, gaming, Pokémon, Animal Crossing en alles dat kawaii is. Daarnaast is ze ook een fanatieke Japanse hobby chef, wat tot uiting komt op ProefJapan.com!

Geen reactie's

Geef een reactie