27 feb Tomoyasu Hotei wil iets bijzonders creëren

Binnenkort staat de Japanse legende Tomoyasu Hotei in de Paradiso Amsterdam. In Nederland is hij o.a. bekend geworden door de soundtrack van Kill Bill met zijn themanummer ‘Battle Without Honor or Humanity’, maar in Japan was Tomoyasu Hotei al op vrij jonge leeftijd een legende vanwege zijn werk met het razend populaire Boøwy.

Nadat die band eind jaren tachtig uit elkaar ging, werkte hij met sterren als Iggy Pop, Rammstein-gitarist Richard Z. Kruspe en zijn grote held David Bowie en enkele jaren terug besloot hij serieus werk te maken van zijn internationale ambities door zich in Londen te vestigen. In april treedt hij twee keer op in Nederland en was bereid dit uitgebreide interview met ons te doen!

Vanuit het Verre Oosten

“Sinds ik naar Londen verhuisd ben, realiseer ik me pas echt waarom Japan ‘het Verre Oosten’ genoemd wordt”, aldus de inmiddels 55-jarige gitarist. “Japan is zeer goed georganiseerd, erg veilig en het eten is fantastisch, maar alles wordt binnen het land gehouden. Mensen hebben de neiging om alleen naar binnen te kijken.

Ik droom er al van jongs af aan van om de wijde wereld te verkennen, maar op een dag realiseerde ik me dat je je buiten Japan moet vestigen om die gelegenheid te krijgen. Geluk komt je niet aanwaaien, daar moet je zelf op afgaan. Misschien heb je wel de mogelijkheid om contact te maken met de rest van de wereld via het internet, maar als je een authentiekere ervaring wilt hebben, moet je op dezelfde grond leven en dezelfde lucht inademen als datgene wat je wilt benaderen. Ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste beslissing heb genomen.”

Hotei heeft de gemakken van een leven in het westen ook al opgemerkt. “Als je van Japan naar Nederland wilt vliegen, ben je twaalf uur onderweg”, verklaart hij. “Vanuit Londen ben ik er binnen twee uur. En het is ook gewoon de beste manier om de taal te leren; veel beter dan op school. Goed, het is koud en ellendig in de winter, maar de zomers zijn hemels! En als ik in Japan gebleven was, had ik nooit de kans gehad om voor het Nederlandse publiek te spelen.”

Visueel bewustzijn

Boøwy viel begin jaren tachtig op met zowel een muzikale als een esthetische benadering met invloeden uit de new wave, glamrock en post-punk. “Voordat de term visual kei überhaupt bestond, was ik al heel bewust met de visuele kant van in een band spelen bezig”, licht hij toe. “Misschien zijn we in zeker opzicht wel de oorspronkelijke visual kei-band? X Japan, Buck-Tick en Miyavi waren destijds nog geen gevestigde namen. Ik liep in die tijd rond met stekelhaar en zware make-up, dat trok gegarandeerd de aandacht op straat!

Ik ben een groot fan van David Bowie en ben mijn gehele carrière beïnvloed door zijn muziek. Maar hij werd op zijn beurt weer geïnspireerd door kabuki. Hij gebruikte visuele technieken om een ongebruikelijke sfeer te creëren op het podium. Ik wilde ook iets bijzonders creëren. En door het dragen van make-up, voelde ik dat ik een andere identiteit kreeg. Ik wilde ook meer diepgang creëren in de muziek door er wat fantasie aan toe te voegen.

Mijn visuele bewustzijn is nooit weggegaan en ik houd me nog steeds heel erg bezig met artworks en de indeling van het podium. Maar omdat ik ‘volwassener’ geworden ben, kan ik niets meer doen wat te gek is, want ik maak me zorgen dat mijn dochter dan niet meer met me wil praten, haha!”

Vertrouwensband

Er lijkt in Japan ook een grotere markt te zijn voor “vreemde” bands. Hotei denkt dit ook te merken. “Je zult in Europa zeker geen band als Babymetal aantreffen”, overdenkt hij hardop. “En de Japanse muziekmarkt wordt gedomineerd door binnenlandse bands, die zo’n negentig procent van de totale markt uitmaken. Misschien is er meer sprake van concurrentie; mensen moeten iets experimenteels maken om origineel te blijven. Genres zijn in Europa redelijk afgekaderd. Mijn indruk van het Europese muziekpubliek is dat het bestaat uit jazzliefhebbers die niet naar rock luisteren en metalfans die geen interesse hebben in techno.

Mijn publiek in Japan is me heel dierbaar. We hebben door de jaren heen een soort vertrouwensband opgebouwd. Mensen die mijn publiek niet kennen en opeens 10.000 man mee ziet zingen en dansen met mijn optredens, denken soms dat ze naar een sekte staan te kijken. Dat maakt mij een prediker!

Het formaat van mijn publiek in Europa en de VS is nog relatief klein, maar ik houd er oprecht van om in zo een intieme setting te spelen. Het is heel rauw; het doet me denken aan de tijd dat ik net begon, zo’n vijfendertig jaar geleden. Ik kan voelen wat het publiek beleeft en dat betekent dat ik iets goed doe. Ook vind ik het mooi om Japanners in het publiek te zien; dan voel ik me thuis, hoewel ik ver weg van huis ben. Ik ben nog een beetje met een proeftijd bezig, maar de mensen die nog niet bekend zijn met mijn werk beloof ik dat ze waar krijgen voor hun geld.

Ik ben altijd heel gedreven om mijn muziek te delen met mensen die nog nooit van mij of mijn muziek gehoord hebben. Ik wil ze laten zien dat ik ze kan vermaken met een dansbare gitaarsound en performance. Ik ben ervan overtuigd dat mijn optredens de meest effectieve manier zijn om mezelf te laten zien. Zodra mensen me zien optreden, zullen ze zien hoe uniek ik ben. ”

In april tourt Hotei zo’n anderhalve week door Europa. Hij zal dan ook twee keer in Nederland en een keer in België spelen. “Ik ben gek op Amsterdam”, verklaart hij enthousiast. “Vorig jaar ben ik er geweest en ik heb er ontzettend van genoten. Wie er toen was kan ik beloven dat het dit jaar nog beter wordt. Ik heb nu een iets andere band mee. Naast mijn vaste drummer Zac Alford uit New York – die sommigen misschien zullen kennen van zijn werk met Bowie – en mijn toetsenist Okuno uit Tokio komt mijn goede vriend en muzikale partner Noko mee uit Londen. Echt een internationale band!”

Herkennen

“Inmiddels heb ik als soloartiest meer dan twintig studioalbums uitgebracht”, aldus Hotei. “En dat is veel! Ik merk nu ook dat de Japanse markt heel snel van het ene album naar het volgende beweegt. In Japan breng je een album uit en speel je vervolgens meer dan vijftig shows. Dat was mijn routine. Mijn internationale debuut ‘Strangers’ kwam in oktober 2015 uit en ik ben inmiddels begonnen met schrijven voor de opvolger. ‘Strangers’ is een te gek album, maar ik ben echt gedreven om iets te maken wat nog beter is.

Mijn inspiratie is nog altijd de gitaar. Het is een eindeloze reis; de mogelijkheden zijn oneindig. Dat vind ik het mooie aan de gitaar. Ik ben er altijd op gebrand geweest om een gitaarsound te hebben die mensen meteen herkennen. Momenteel ben ik digitale technologie aan het ontdekken. De laatste tijd gebruik ik zelfs een digitale versterker. Maar uiteindelijk is het denk ik niet de apparatuur die mijn geluid zo uniek maakt, maar mijn speelstijl.”

De lijst van artiesten met wie Hotei gewerkt heeft is enorm. Heeft hij nog iemand op zijn verlanglijstje staan? “Ik prijs mezelf echt ontzettend gelukkig dat ik met David Bowie, The Rolling Stones en Roxy Music heb mogen optreden”, glundert hij. “En het was een eer om samen te mogen werken met Iggy Pop, Brian Setzer en Zucchero. Misschien klinkt het arrogant, maar ik denk dat ik de mogelijkheid tot deze samenwerkingen heb gekregen omdat ik een vaardig gitarist ben. Ik ben heel flexibel en ik houd ervan om zangers op hun gemak te stellen. Mijn deur staat altijd open voor nieuwe projecten. Niet alleen met legendarische artiesten, maar ook met jonge, getalenteerde artiesten. Ik speel hele catchy riffs, dus misschien kan ik zelfs met hiphopartiesten spelen. Het zou me geweldig lijken om met Beyoncé te werken. Ik ben ook groot liefhebber van de muziek van St. Vincent. Wat denk je van een geweldige Nederlandse artiest? Misschien kun je me er wel aan een voorstellen?”

Zelf mee maken? Hotei speelt op 14 april in Paradiso en een dag later op Paaspop. Op 22 april speelt hij in de Rotonde Botanique in Brussel. Mis het dus niet! Kijk voor meer informatie op: www.hotei.com