13 dec Versailles’ grensoverschrijdende bezieling

Met hun bombastische powermetalgeluid en bijna sprookjesachtige voorkomen groeide Versailles uit tot een van de belangrijkste gezichten van de 21e eeuwse visual kei. Eind 2012 laste de band een pauze in, maar sinds een jaar is de band weer actie. Na wat losse optredens in Japan volgt hun eerste tour, net als in hun begindagen, opvallend genoeg in Europa. “De tijd was weer rijp voor Versailles”, aldus gitarist Hizaki.

Andere projecten

In de tussenliggende jaren stortte de band zich vol overgave op andere projecten. Zanger Kamijo ging solo en de rest van de band begon de uitstekende powermetalband Jupiter, een band die naast Versailles actief zal blijven. “Als ik componeer, doe ik dat met de persoon die het gaat zingen in mijn achterhoofd”, aldus Hizaki, die eerder dit jaar ook zijn instrumentale soloalbum ‘Rosario’ uitbracht. “De melodieën die ik schrijf, zullen dus altijd een afspiegeling zijn van de persoonlijkheid van de zanger. Wel vind ik het leuk dat ik nu de vaardigheden die ik in mijn persoonlijke projecten heb opgedaan kan toepassen bij Versailles.”

Ook Kamijo sluit niet uit dat zijn soloavontuur een gevolg krijgt. “Ik deel mijn gevoelens met een ander publiek”, verklaart hij het verschil. “In beide gevallen spelen we mijn melodieën, maar de reden om de nummers te schrijven verschilt per project. Versailles viert in 2017 zijn tiende jubileum, dus je kunt je wel voorstellen dat er wat nieuwe dingen aankomen.”

“Op 14 februari zullen we in ieder geval ons nieuwe album uitbrengen”, verraadt gitarist Teru alvast. Voor de rest houdt de band hun plannen nog even strikt geheim, maar bassist Masashi drukt ons op het hart om hun website en social media in de gaten te houden: “Er staan veel projecten in de planning.”

Choreografie

Voor een Japanse band is Versailles altijd erg internationaal georiënteerd geweest. Nog voordat de band zijn eerste volledige Japanse tournee ondernam, was de eerste Europese tour met Matenrou Opera al een feit. Later tourde de band nog twee keer door Europa, waarbij in 2010 ook de Amsterdamse Bitterzoet werd aangedaan. Helemaal verrassend is het dus niet dat Versailles na een aantal losse shows in Japan weer voor Europa kiest. “Ik wil zeker snel terug naar Europa”, beaamt Hizaki. “Omdat we onze fans daar niet vaak kunnen zien, wil ik zoveel mogelijk van ze kunnen genieten. Het lijkt erop dat het nog moeilijker voor ons is om door Amerika te touren, maar ook daar wil ik ooit weer spelen.”

“Wat me opvalt is dat het publiek in Europa zijn kracht op een andere manier uit”, aldus Kamijo. “In sommige landen schreeuwen mensen. In Japan stemt iedereen zijn choreografie op elkaar af.” “Het is heel mooi om alle verschillende reacties in ieder land te zien”, bevestigt Masashi. Ook Teru is het hiermee eens: “Wanneer ik in het buitenland speel, valt het me pas echt op hoe uniek de reactie van het Japanse publiek is.”

Toch is het opvallend dat Versailles een van de weinige Japanse bands is die stelselmatig in Europa tourt. “Ik weet niet precies hoe dat komt”, aldus drummer Yuki. “Maar ik ben heel trots op de muziek van Versailles. We hechten allen waarde aan onze eigen overtuiging.” “Ik denk dat sommige bands zich te veel laten ontmoedigen door bepaalde details”, denkt Teru hardop. “Het is belangrijk dat je muziek maakt met een bezieling die landsgrenzen en nationaliteiten overstijgt.”

En daar oefent de band ook hard op. “Zoals altijd oefen ik door veel te spelen”, aldus Yuki. “Verder luister ik naar goede muziek en terwijl ik me inbeeld dat ik het zelf speel, drum ik in de lucht mee. En omdat ik mijn Engels probeer te verbeteren, kijk ik ook naar een hoop films.” “Mezelf in ProTools opnemen en naar het resultaat luisteren is mijn vaste oefenmethode”, deelt Teru met ons. Maar, zo benadrukt Hizaki: “Iedereen die bij onze optredens is moet er natuurlijk ook wel klaar voor zijn.”

Dromen

Versailles’ muziek is behoorlijk druk gearrangeerd. Naast de vijf bandleden zorgt een ruime hoeveelheid koor- en orkestsamples voor een flinke dosis bombast. Toch blijft het spetterende gitaarwerk van Hizaki en Teru altijd stevig overeind. “Er zit altijd een orkest in mijn hoofd”, glimlacht laatstgenoemde. “Het is belangrijk om goed te luisteren naar wat ieder bandlid doet. Ik probeer altijd al die verschillende elementen in mijn achterhoofd te houden. Wat mijn gitaargeluid betreft probeer ik altijd de gain wat terug te draaien en de piek in het midden en hoog te houden.” “Als we de nummers oefenen, komen we er ook altijd wel uit”, vult Hizaki aan. “De synthesizerpartijen komen meestal voort uit midi-arrangementen en daar probeer ik mijn frasering ook altijd op aan te passen.”

Een bijkomend probleem voor veel Japanse bands is dat ze niet al hun apparatuur kunnen meenemen naar Europa. Versterkers worden gehuurd, maar ieder bandlid neemt wel zijn eigen instrument mee. “En ik mijn stokken en pedalen. En mijn liefde voor Versailles”, verklaart Yuki. “Ik overweeg om een Fractal Audio-systeem mee te nemen”, denkt Hizaki hardop. Op de vraag of Versailles ooit met een echt orkest wil spelen volgt van iedereen een volmondig “ja”. “Natuurlijk”, vervolgt Yuki. “Dat is een van mijn grootste dromen.” “Ga het alsjeblieft regelen!”, smeekt Hizaki.

Verbonden

Wie aan moderne visual kei denkt, denkt aan Versailles. Maar hoe blijven de heren fris en geïnspireerd na tien jaar met elkaar spelen? “Door elkaar te stimuleren beter te worden”, zegt Kamijo resoluut. Masashi is het hiermee eens: “We worden met elkaar steeds beter.” “Het is gewoon interessant om bezig te zijn met de muziek van andere mensen dan ikzelf”, besluit Hizaki.

Minstens zoveel aandacht als er aan hun muziek wordt besteed gaat ook naar hun flamboyante kleding, haardracht en albumhoezen. “Wat vind je nou beter?”, vraagt Kamijo. “Een prachtige film met mooie beelden of een prachtige film zonder mooie beelden?” “De muziek en het visuele deel zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden”, beaamt Teru, zelf overigens ook grafisch kunstenaar. “De artistieke waarde van de muziek kan echt verhoogd worden door die combinatie. Ik ben trots op de visual kei, maar ik wil niet teveel ermee bezig zijn om in dat genre of die categorie te passen. Ik ben alleen maar bezig met wat ik mooi vind en waar ik blij van word.”

En daar ligt nog een missie van Versailles: het visual kei-publiek en het metalpubliek bij elkaar brengen. “Daar zit een muur tussen die hoger is dan de gemiddelde grensmuur”, verklaart Kamijo. “Wij zijn er om deze muur omver te blazen.”

De band ziet het niet zitten om ooit muziek te maken zonder het visuele aspect. “Onmogelijk”, roepen ze in koor. “Mijn geest is altijd heavy metal”, nuanceert Hizaki. “Maar ik voel me niet aangetrokken tot artiesten die helemaal niet met hun voorkomen bezig zijn.” Alleen Yuki zet de deur op een kier. “Ik denk dat wij en het publiek nog steeds van de muziek zouden houden”, zegt hij. “Anders waren we er überhaupt nooit aan begonnen. Maar ik denk wel dat het een element is waarmee je meer kunt vertellen dan met alleen muziek.”

De Renaissance Tour

Helaas doet Versailles Nederland niet aan op de ‘Renaissance’-tour begin 2017, maar als je het niet erg vindt om te reizen kun je bij de volgende zalen terecht:

26 januari: Teatr Club, Moskou, Rusland
27 januari: Gloria, Helsinki, Finland
29 januari: O2 Islington Academy, Londen, Engeland
1 februari: Zeche, Bochum, Duitsland
2 februari: Hybrydy, Warschau, Polen
4 februari: Salamandra 1, Madrid, Spanje
5 februari: La Machine du Moulin Rouge, Parijs, Frankrijk