26 feb Vuurwapens in Japan
Vaak wordt er gezegd dat Japan het veiligste land ter wereld is. Vrijwel nergens anders zijn de misdaadcijfers zo laag als daar. En Japan staat dan ook al jaren in de top vijf als meest vreedzame land ter wereld. Met Tokyo zelf al jaren op nummer één als veiligste grote stad op aarde.
Zo laten cijfers zien dat van de 127 miljoen Japanners, er jaarlijks (gemiddeld genomen) minder dan 20 mensen de dood vinden door een vuurwapen. Japan scoort daarmee als één van de landen waar vuurwapen geweld het laagst is. Ter vergelijking: in Nederland is dit aantal ongeveer 80 doden per jaar.
Hoe kan het dat er in heel Japan zo weinig mensen met een vuurwapen worden geconfronteerd?
Eerste wapenwet
Om te beginnen heeft Japan zeer strikte reguleringen wat betreft het verstrekken van wapens. Dit komt grotendeels omdat het idee leeft dat als er minder vuurwapens zijn, dat er minder mensen daardoor de dood vinden. Sterker nog, Japan was het eerste land ter wereld dat het bezit van wapens onderwierp aan een strikte wetgeving.
Na de tweede wereldoorlog kwam een pacifistische beweging op gang. Vanaf 1946 ging de politie alleen pistolen bij zich dragen omdat de Amerikaanse troepen hen dat adviseerden, puur voor de eigen veiligheid. In 1958 volgde er een Japanse wapenwet waarin stond ‘dat geen enkele Japanner ooit vuurwapens of zwaarden zou mogen bezitten’.
Strenge eisen
Sinds diens invoering in 1958 is de Japanse wapenwet wel iets versoepeld. Maar is het alsnog niet makkelijk om legaal aan een (vuur)wapen te komen als particulier, en het is lang niet vanzelfsprekend.
Vandaag de dag zijn pistolen en andere vormen “handguns” nog altijd verboden voor de gewone particulier, en mag men alleen een luchtbuks of shotgun hebben. Met name bedoeld voor bijvoorbeeld hen die willen jagen.
Om legaal een wapen te mogen bezitten, moet je voldoen aan zeer strenge eisen. Als eerste moet iemand minstens 20 jaar oud zijn om een geweer te mogen hanteren. De minimale leeftijd is 18 jaar als het om luchtbuksen gaat. Na de aanvraag krijgt men een les van een dag over het gebruik van een wapen.
Daarnaast moet de aanvrager een schriftelijk examen afleggen en hiervoor slagen. Vervolgens moet men op een schietbaan minimaal een score van 95% nauwkeurigheid halen op het onderdeel doelgericht schieten. Zelfs als men deze testen met succes aflegt, moeten er nog een aantal andere zaken op orde zijn voordat men een wapen mag bezitten.
Uitgebreide tests
In het ziekenhuis nemen ze een psychologische test af om er zeker van te zijn er mentaal niets mis is met de aanvrager. En deze dus niet vuurwapengevaarlijk is. En controleren overheidsinstanties of er geen strafblad, of andere noemenswaardige incidenten aanwezig zijn.
Ook bij vrienden en familieleden worden vragen gesteld over de aanvrager. Pas als op al deze onderdelen geen vuiltje aan de lucht is, mag men een wapen kopen. Maar alleen als dit een jachtgeweer of luchtbuks betreft. Pistolen zijn dus zelfs voor mensen met de juiste kwalificaties niet verkrijgbaar.
Na aankoop bij een erkende wapenhandelaar moet de aanvrager ook nog langs de politie. Dit om aan te kunnen tonen dat het wapen dat ze gekocht hebben, ook daadwerkelijk hetzelfde wapen is waarvoor ze een vergunning hebben. Het vuurwapen en de munitie moeten in aparte, door politie goedgekeurde, kluizen bewaard worden. En de politie komt ook jaarlijks langs bij vergunninghouders om te controleren of dit ook gebeurd.
Hierna is het niet afgelopen, want elke 3 jaar moeten diezelfde tests worden gedaan, voordat de wapenvergunning verlengd wordt.
Kostbare investering
Goedkoop is het hele gebeuren ook niet, want gemiddeld is men voor alle trainingen, examens en medische tests zo’n 70.000 yen (zo’n 530 euro) kwijt. En dan zijn de kosten voor een vuurwapen en de opslagmogelijkheden nog niet meegerekend!
Daarnaast mogen er per prefectuur in Japan maar 3 wapenwinkels zijn. En kan je alleen nieuwe magazijnen kopen als je toestemming hebt van de politie en je oude/lege magazijnen inlevert. Als een wapenbezitter overlijdt, moeten nabestaanden alle wapens die van de wapenzitter waren gelijk inleveren. Hierdoor blijven de meeste vuurwapens binnen het zicht van de overheid en blijft Japan daardoor een veilig land.
Weinig wapens
En het lijkt te helpen! In Japan zijn er namelijk erg weinig vuurwapens in handen van gewone burgers. Recente cijfers stellen dat er naar schatting zo’n 710.000 Japanners zijn die een vuurwapen bezitten. In deze aantallen gaat het om particulier wapenbezit. En dus niet over de vuurwapens die de Japanse politie en krijgsmachten ter beschikking hebben. Hiervan zijn er 410.000 officieel geregistreerd en in het bezit van zo’n 240.000 Japanners. Dit lijkt misschien veel maar is nog geen 1% van de hele bevolking.
De overige 300.000 vuurwapens zijn niet geregistreerd. Wellicht omdat een wapen geërfd of gestolen is. Je zou dus kunnen speculeren dat een groot deel in handen van criminelen is. Toch is het maar zelden dat er in Japan mensen gedood worden door een vuurwapen.
Wapengebruik in Japan
Het gaat echter om meer dan alleen maar de toegankelijkheid van wapens. Een heel groot deel draait om de houding van de Japanners ten opzicht van wapens én de autoriteiten. De mentaliteit van de Japanners is met name groepsgericht en het goed met een ander omgaan. Je probeert je mede-mensen zo min mogelijk tot last te zijn en denk aan meer dan alleen jezelf. Hierdoor ziet men geweld naar elkaar, en onderling, ook als een taboe.
Daarnaast heerst er een wederzijds vertrouwen tussen burgers, politie, en zelfs criminelen dat men bij eventuele confrontaties niet direct naar zware middelen grijpt. Zo gebruikt de politie liever een combinatie van fysieke zelfverdediging en wapenstokken in plaats van pistolen. Zo zijn alle agenten getrainde martial arts specialisten in zowel judo als karate.
Men kijkt ontzettend streng naar wapengebruik, ook door de politie. Het is slechts het allerlaatste middel wat ingezet wordt als het echt niet anders kan.
Politieagenten mogen overigens als ze niet in functie zijn onder geen beding een wapen op zak hebben. Hierdoor krijgt de politiemacht een ‘minder eng’ beeld in de ogen van burgers en criminelen. Waardoor ook zij minder bang zijn om in een schietpartij betrokken te raken. Dit zorgt er op diens beurt weer voor dat het dragen van een vuurwapen minder noodzakelijk is.
Mentaliteit en regelgeving
Doordat de Japanners zelf geen, tot weinig, wapens gebruiken, hebben criminelen ze ook niet nodig. Hiermee voorkom je een vicieuze cirkel zoals je deze in de Verenigde Staten ziet. De politie is zwaarbewapend dus criminelen bewapenen zich zwaarder, waarop de politie andere acties onderneemt en de criminelen ook. Uiteindelijk gaan burgers het als een noodzaak zien (zelfs als dat niet het geval is) en krijg je situaties zoals we ze nu zien. Waarbij wapens een integraal onderdeel worden van een samenleving, met alle gewelddadige gevolgen van dien.
Als de Japanse kijk op vuurwapens naast die van Amerika zet, krijg je een heel sterk contrast. Waar Japan bouwt op wederzijds vertrouwen en geruststelling, bouwt Amerika op wantrouwen en angst. In Amerika heerst het idee dat je alleen echt veilig bent met een pistool op zak. De Amerikanen kunnen dus aardig wat opsteken van de Japanners!
Geen reactie's